Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ»

Αφήνει «εκτός» μεγάλο μέρος φτωχών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων

Στοιχεία που αναδεικνύουν ότι το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» αφήνει «εκτός» τη συντριπτική πλειοψηφία ακόμα και των πιο φτωχών λαϊκών νοικοκυριών και «κουρεύει» ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που περιείχε το πρόγραμμα που παρουσίασε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μη θιχτούν τα κέρδη του κεφαλαίου, κυριάρχησαν κατά τη χτεσινή δεύτερη συνεδρίαση των τριών συναρμόδιων Επιτροπών της Βουλής, διαδικασία η οποία αφιερώθηκε στην ακρόαση των φορέων.
Οπως επιβεβαιώθηκε από τα όσα ανέφεραν οι φορείς, είναι εκατομμύρια οι άνθρωποι στην Ελλάδα
που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, χωρίς τα στοιχειώδη, και οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για «δωρεάν παροχή και επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος», επίδομα σίτισης, στέγασης κ.ά., αποκλείουν τη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Για παράδειγμα, στο ενάμισι εκατομμύριο ανέργων έρχονται να προστεθούν, σύμφωνα με τα στοιχεία, 500.000 παιδιά που υποσιτίζονται. Ενώ όλοι παραδέχτηκαν ότι είναι άγνωστος ο αριθμός αυτών που διαβιούν σε συνθήκες εξαθλίωσης και δεν είναι καταγεγραμμένοι πουθενά.
Η Κ. Σπανού, από το «Συνήγορο του Πολίτη», ανέφερε την ανεπάρκεια και τον «κατακερματισμό» του συστήματος «κοινωνικής στήριξης», ενώ σημείωσε ότι στο νομοσχέδιο θα πρέπει να προσδιοριστεί ο ορισμός της «ακραίας φτώχειας»,«διαφορετικά δεν υπάρχει το πλαίσιο εντός του οποίου θα εξειδικευτούν τα κριτήρια και θα προσδιοριστούν τα πρόσωπα που εμπίπτουν στον ορισμό της ακραίας φτώχειας». Ακόμα και ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδας, αρχιμανδρίτης Ν. Φαρμάκης, σημείωσε ότι «υπάρχουν πολλοί φτωχοί, που η ΕΛΣΤΑΤ δεν μπορεί να τους καταγράψει. Το λέω εμπειρικά, γιατί, για παράδειγμα, για τη βοήθεια σε είδος, αυτή η βοήθεια δεν καταγράφεται πουθενά. Αν αυτή υπολογιστεί, τότε το ποσοστό είναι ιλιγγιώδες».

Ο υποσιτισμός 500.000 παιδιών είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αντιλαϊκών πολιτικών

Ο πρόεδρος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων, Βασίλης Τόγιας, επισήμανε ότι αυτή την περίοδο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί από τα σχολεία της χώρας, πάνω από 500.000 παιδιά στην Ελλάδα υποσιτίζονται.
«Ο υποσιτισμός όμως», σημείωσε, «είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αντιλαϊκών πολιτικών και της επίθεσης σε εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, ακόμα και προ κρίσης». Οπως τόνισε, αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποκρύψουν τα δίκτυα που έχουν δημιουργηθεί από κυβερνήσεις, μια σειρά δήμων, Εκκλησία, ΜΚΟ, σούπερ μάρκετ που «φτιάχνουν το καλάθι του φτωχού». Μέσα από προγράμματα της ΕΕ, συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία, προωθούν μία «αλληλεγγύη απογυμνωμένη από τα ταξικά της χαρακτηριστικά (...) αλληλεγγύη του εθελοντισμού και του κοινωνικού εταιρισμού, διαμορφώνοντας ένα κλίμα κοινωνικής συναίνεσης (...) Προωθούν με επιστημονικό τρόπο ένα δίκτυο φτηνής φιλανθρωπίας έτσι που να δημιουργηθούν οι υλικοί και οι βιολογικοί όροι για τη διαιώνιση και την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων».
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και το νομοσχέδιο, τόνισε, ενώ οι ρυθμίσεις του αποκλείουν στην ουσία «το μεγαλύτερο μέρος των άνεργων οικογενειών», αλλά και όσοι κριθούν δικαιούχοι «δεν εξασφαλίζουν ούτε στο ελάχιστο μία στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση».
Καταθέτοντας το διεκδικητικό πλαίσιο της Συνομοσπονδίας απαίτησε άμεσα να εξασφαλιστεί κονδύλι για την παροχή ενός γεύματος με ευθύνη του κράτους χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ιδιωτών, σε όλους τους μαθητές, αξιοποιώντας τις υπάρχουσες δομές των δήμων, να υπάρξει σχεδιασμός για τη δημιουργία νέων υποδομών, τραπεζαρίες, μαγειρεία σε όλη τη χώρα και τη στελέχωσή τους με μόνιμο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό. Αμεση κάλυψη όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη όλων των μαθητών. Να εξασφαλιστούν άμεσα κινητές μονάδες Υγείας για τον εμβολιασμό των μαθητών σε όλη την Ελλάδα κ.ά.

Το νομοσχέδιο δεν ανταποκρίνεται ούτε στοιχειωδώς στις ανάγκες των ανέργων

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, αναφέρθηκε στις εφιαλτικές διαστάσεις που έχει πάρει η ανεργία στους μεταλλεργάτες.
«Μιλάμε πια για ανεργία πάνω από 90%», επισήμανε. «Τα κομμένα ρεύματα και νερά είναι κανόνας και όχι εξαίρεση. Το μεγαλύτερο κομμάτι του κλάδου είναι χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αφού ακόμα και το μεσοβέζικο μέτρο για τα 50 ένσημα ως κατώτατο όριο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένα κομμάτι που ζει μόνιμα στην ανεργία δεν τα έχει. Μία οικογένεια με 5 ή 10 μεροκάματα το χρόνο δεν μπορεί να πάει παιδιά στο γιατρό ή να καλύψει οικονομικά ακόμα και τη συμμετοχή στα φάρμακα. Ενώ έχουμε στον κλάδο επαγγελματικές ασθένειες, όπως ο καρκίνος».
Ανέφερε τις μάχες που έχει δώσει το Συνδικάτο με τις Λαϊκές Επιτροπές για να αποτραπούν κατασχέσεις σπιτιών μεταλλεργατών από το Δημόσιο (π.χ. ΕΥΔΑΠ) για μηδαμινά ποσά και πρόσθεσε: «Χρειάζονται ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των ανέργων. Αυτά που προβλέπει το νομοσχέδιο δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε έστω στοιχειωδώς στις ανάγκες τους. Είναι, για παράδειγμα, απαράδεκτο ο άνεργος να μην μπορεί να μετακινείται δωρεάν με τα μέσα μεταφοράς για να μπορέσει να βρει μεροκάματο. Είναι εξοργιστικό να μην υπολογίζεται ως συντάξιμος ο χρόνος της ανεργίας και συνάδελφοι 62 χρόνων, που το κορμί τους έχει λιώσει στις λαμαρίνες, να μη μπορούν να βγουν σε σύνταξη».
Ξεκαθάρισε ότι οι εργάτες, μαζί με τα μέτρα προστασίας των ανέργων, διεκδικούν με αποφασιστικότητα «μεροκάματο, δουλειά, αλλά με δικαιώματα» και ανέφερε ως παράδειγμα τη ναυπηγική βιομηχανία, που διαλύεται με αποφάσεις της ΕΕ και τις διακρατικές συμφωνίες που κλείνονται, εξασφαλίζοντας χρήμα και ναύλα στους εφοπλιστές, για να κατασκευάζουν πλοία σε άλλα ναυπηγεία. «Απαιτούμε», τόνισε, «άμεσα να ανοίξουν τα ναυπηγεία για να πιάσει ο κόσμος δουλειά και να δημιουργηθεί ενιαίος φορέας ναυπηγικής βιομηχανίας που θα σχεδιάζει και θα οργανώνει την παραγωγή σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού».

Καρλ Μαρξ

«Ο κομμουνισμός δεν είναι για μας μια κατάσταση πραγμάτων που πρόκειται να εγκαθιδρυθεί, ένα ιδανικό προς το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί η πραγματικότητα. Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί την παρούσα κατάσταση πραγμάτων».