Aλλη μια βδομάδα πέρασε όπου οι οθόνες των τηλεοράσεων της υφηλίου γέμισαν με εικόνες από τα χολιγουντιανής έμπνευσης βίντεο των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» («ΙΚ») στο Ιράκ και τη Συρία και την ανάλογη προτροπή από τα αστικά μέσα ενημέρωσης, απανταχού της Γης, να τελειώνει αυτή «η βαρβαρότητα με τους αποκεφαλισμούς ανθρώπων». Ως τα πιο πρόσφατα θύματα εμφανίζονται ο Αμερικανός πρώην στρατιώτης στο Ιράκ Πίτερ Κάσιγκ, που αργότερα έγινε «νοσοκόμος για να προσφέρει βοήθεια σε Σύρους τραυματίες», και 15 Σύροι αιχμάλωτοι στρατιώτες. Οι δήμιοι τους περνάνε σε παράταξη, οι περισσότεροι με ακάλυπτα τα πρόσωπα, προερχόμενοι από ευρωπαϊκές χώρες, παίρνουν τα μαχαίρια από μια βάση και ως πρόβατα οδηγούν τους κρατούμενους με σκυμμένα κεφάλια στον τόπο της θυσίας. Επίσης, οι αποκαλύψεις για την ταυτότητα των δραστών και άλλα βίντεο, όπως αυτό με τον Γάλλο ισλαμιστή που καλεί σε σφαγές μέσα στη Γαλλία, συνόδευσαν την καθημερινή «ενημέρωση» παγκοσμίως. Όλη αυτή η «επική επέλαση», τους τελευταίους μήνες, των βάρβαρων ισλαμιστών, που θυμίζει ταινίες επιστημονικής φαντασίας με τις εισβολές εξωγήινων, είναι η καλύτερη «τροφή» για τη χειραγώγηση και την υποβολή της μαζικής
τρομο-φοβίας ώστε να πιάνει καλύτερα η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για να νομιμοποιούνται οι επεμβάσεις για τη ...σωτηρία ανθρώπινων ζωών.
Όχι τυχαία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, χαρακτήρισε «απόλυτο κακό» την εκτέλεση του Πίτερ Κάσιγκ (Αμπντούλ Ραχμάν είχε ονομαστεί αφότου ασπάσθηκε τον ισλαμισμό). «Την ώρα που η οργάνωση "Ισλαμικό Κράτος" σκοτώνει αθώους, ανάμεσά τους και μουσουλμάνους, σπέρνει το θάνατο και την καταστροφή, ο Αμπντούλ Ραχμάν προσέφερε ανθρωπιστικό έργο για να σώσει ζωές Σύρων, τραυματισμένων και κατεστραμμένων από τον πόλεμο στη Συρία», είπε με νόημα. Αυτά λέγονται από τον εκπρόσωπο του κράτους που μαζί με άλλα καπιταλιστικά κράτη έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να θεριέψουν τέτοιες εγκληματικές οργανώσεις, προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδιά τους, που αφορούν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, ενεργειακά αποθέματα και σταυροδρόμι των δρόμων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Εύλογα, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι όλος αυτός ο συρφετός των τζιχαντιστών φονιάδων που έχει φτάσει στην περιοχή (με κύρια πύλη εισόδου την Τουρκία) πήγε με τη στήριξη κρατών, εξοπλίστηκε από αυτά (οι σύμμαχες πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο) και ήταν κάτι που προωθούνταν με σχέδιο και στόχο την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, η οποία θεωρούνταν εμπόδιο στα ευρύτερα σχέδια. Η επέμβαση στη Συρία πριν από τρία χρόνια, που ήταν η πρόβα για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου εμποδίου του Ιράν, ένωσε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη στήριξη των διαφόρων ισλαμιστών, από τη μήτρα των οποίων βγήκε και το «ΙΚ».
Ολη αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι η καλύτερη ευκαιρία για το «ανακάτεμα της τράπουλας» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ώστε τα μονοπώλιά τους να μπουν στο παιχνίδι για το μοίρασμα της πίτας, που άνοιξε με την επέμβαση στο Ιράκ το 2003. Τώρα είναι φανερό ότι οι «ριγμένοι» ζητάνε ξανά την... ευκαιρία τους καθώς τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα είχαν σχεδιάσει. Για παράδειγμα, τα αμερικανικά μονοπώλια δεν πήραν το μερίδιο που προσδοκούσαν από το Ιράκ, σε σχέση με άλλα μονοπώλια κρατών που είχαν μικρότερη συμβολή στην επέμβαση, ή κρατών που για τα δικά τους συμφέροντα δεν συμφώνησαν με αυτή, όπως η Ρωσία και η Κίνα, που όμως έχουν μπει στο παιχνίδι για το μοίρασμα της πίτας σε αυτή την περιοχή αλλά και σε πολλές άλλες όπου οξύνεται ο ανταγωνισμός.
Το πρόσχημα των τζιχαντιστών έτσι χρησιμοποιείται πολυποίκιλα όπως, για παράδειγμα, για να δικαιολογηθεί η παρουσία των Αμερικανών στο Ιράκ, απ' όπου υποτίθεται ότι θα έφευγαν. Τώρα μένουν και ενισχύονται κατά χιλιάδες ως «εκπαιδευτές» του ιρακινού στρατού για να αντιμετωπιστεί η νέα απειλή. Επίσης και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, η Βρετανία (με παρουσία στην περιοχή λόγω αποικιών παλιότερα), εμφανίζονται πρόθυμες να συμβάλουν στο «συνασπισμό κατά της τρομοκρατίας». Ακόμη, η Γερμανία, επίσης «ριγμένη» στη μοιρασιά, εμφανίζεται ανήσυχη και «ευαίσθητη» για να αντιμετωπιστεί ο «κοινός εχθρός».
Σε αυτούς τους σχεδιασμούς των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών εμπλέκεται και η ελληνική αστική τάξη με την απόφαση της συγκυβέρνησης για αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού σε κουρδικές δυνάμεις, που έρχεται ως μέρος του σχεδιασμού για αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, στον ανταγωνισμό της με την τουρκική αστική τάξη, που επίσης παίζει το χαρτί της αναβάθμισης και του προστάτη των μουσουλμάνων. Ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας και αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης, Ευ. Βενιζέλος, ήταν ξεκάθαρος στην πρώτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τον περασμένο Σεπτέμβρη, στη Νέα Υόρκη, όταν είχε πει: «Είναι εθελοντική η συμμετοχή αυτή. Αλλά αντιλαμβάνεστε ότι για το διεθνή και περιφερειακό συσχετισμό δυνάμεων, για την αξιοπιστία της Ελλάδας, για την προστασία των εθνικών συμφερόντων, για να έχουμε ισχυρή θέση στο Κυπριακό, στα Ελληνοτουρκικά, για να μπορούμε να προστατεύσουμε δικά μας θέματα, τα οποία είναι πάντα στον πυρήνα της πολιτικής μας, πρέπει να έχουμε διεθνή αξιοπιστία». Ετσι, αυτοί οι άξονες εμπλέκουν το λαό όλο και πιο πολύ στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με ό,τι κινδύνους σημαίνει αυτό.
Από κοντά στον ανταγωνισμό είναι και η καπιταλιστική Ρωσία που κρούει τον κώδωνα ότι αυτό που συμβαίνει στην περιοχή είναι «η πλήρης αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία χάνοντας οριστικά τον έλεγχο. Διακυβεύεται πλέον η ενότητα του Ιράκ».
Ακριβώς αυτό το στοιχείο, δηλαδή ο διαμελισμός του Ιράκ, αλλά και της Συρίας, που δήθεν ξορκίζουν οι ιμπεριαλιστές, είναι και αυτό που επιδιώκουν με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» που μια χαρά εξυπηρετεί το «ΙΚ».
Εξάλλου, ένα από τα στοιχεία που ξεχώρισαν στην περιοχή δράσης των τζιχαντιστών, πέρα από τις μάχες, τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς και το αιματοκύλισμα που συνεχίζεται είναι αναμφισβήτητα η μετάβαση του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο Ιράκ, όπου επισκέφτηκε τόσο την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη όσο και την Αρμπίλ, την πρωτεύουσα της αυτόνομης κουρδικής περιοχής του Βόρειου Ιράκ.
Ο Νταβούτογλου «προσέφερε τη στρατιωτική βοήθεια της Τουρκίας στο Ιράκ», στη συνάντησή του με τον ομόλογό του, «επίσης σουνίτη», Χάινταρ αλ Αμπάντι, που θα αφορά σε προμήθεια όπλων και εκπαίδευση των μελών της ιρακινής Εθνοφρουράς, που μπορεί να γίνεται στο έδαφος της Τουρκίας. Η Τουρκία, όπως και οι ΗΠΑ - με τις οποίες είχαν αντιπαράθεση για το βαθμό εμπλοκής της στη σύγκρουση στη Συρία - «προσφέρονται» για την εκπαίδευση των Ιρακινών. Επίσης, η επίσκεψη χρησίμευσε για να διαλυθούν κάπως τα σύννεφα στις σχέσεις που προέκυψαν όταν η Τουρκία αγόρασε πετρέλαιο από το κουρδικό Βόρειο Ιράκ, κάτι που η κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ - επί πρωθυπουργίας σιίτη Νούρι Αλ, Μάλικι ο οποίος αντικαταστάθηκε - θεώρησε παράνομο. Τώρα φαίνεται ότι με το Βόρειο Ιράκ έχει βρεθεί φόρμουλα συνεννόησης και επομένως και μοιρασιά στα κέρδη, και έτσι η επίσκεψη στο Αρμπίλ και η συνάντηση με τον Πρόεδρο, Μασούντ Μπαρζανί, έγινε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συζητήθηκε, όπως ανακοινώθηκε, η «ανθρωπιστική βοήθεια στους εκτοπισμένους λόγω της δράσης των τζιχαντιστών». Είχε προηγηθεί η άδεια της Τουρκίας να περάσουν ένοπλοι Κούρδοι στρατιώτες του Βόρειου Ιράκ, «Πεσμεργκά», μέσω της Τουρκίας για να ενισχύσουν τις δυνάμεις που μάχονται στην πόλη Κομπανί της Βόρειας Συρίας. Επίσης, η Τουρκία και οι ΗΠΑ (στην Τουρκία βρέθηκε αυτή τη βδομάδα ο απεσταλμένος του Ομπάμα για το «ΙΚ», στρατηγός εν αποστρατεία Τζ. Αλεν) συζητούν να συμβάλουν στην εκπαίδευση των υποτίθεται «μετριοπαθών» Σύρων αντικαθεστωτικών με απώτερο στόχο την ανατροπή του Προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ.
Πάντως, ο Τούρκος πρωθυπουργός διαφήμισε τη βοήθεια που προσφέρει στους Σύρους πρόσφυγες, πολλοί από αυτούς Κούρδοι, στους καταυλισμούς μέσα στο τουρκικό έδαφος. Την ίδια ώρα υποσχέθηκε και οικονομική στήριξη με την αγορά πετρελαίου από το Κιρκούκ του Β. Ιράκ. Γίνεται έτσι φανερό ότι στη μοιρασιά του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής μπαίνουν πολλοί παίκτες. Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι η επιβίωση και η ευημερία των λαών της περιοχής περνάνε υποχρεωτικά μέσα από την πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, όποια μορφή και αν παίρνουν, με ό,τι μέθοδο και αν προωθούνται και μέσα από τη δική τους παρέμβαση, χωρίς επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, ενάντια στην αστική τάξη και το κεφάλαιο σε κάθε χώρα.
Δ. Κ.
τρομο-φοβίας ώστε να πιάνει καλύτερα η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για να νομιμοποιούνται οι επεμβάσεις για τη ...σωτηρία ανθρώπινων ζωών.
Η «ανθρωπιστική» προπαγάνδα
Όχι τυχαία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, χαρακτήρισε «απόλυτο κακό» την εκτέλεση του Πίτερ Κάσιγκ (Αμπντούλ Ραχμάν είχε ονομαστεί αφότου ασπάσθηκε τον ισλαμισμό). «Την ώρα που η οργάνωση "Ισλαμικό Κράτος" σκοτώνει αθώους, ανάμεσά τους και μουσουλμάνους, σπέρνει το θάνατο και την καταστροφή, ο Αμπντούλ Ραχμάν προσέφερε ανθρωπιστικό έργο για να σώσει ζωές Σύρων, τραυματισμένων και κατεστραμμένων από τον πόλεμο στη Συρία», είπε με νόημα. Αυτά λέγονται από τον εκπρόσωπο του κράτους που μαζί με άλλα καπιταλιστικά κράτη έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να θεριέψουν τέτοιες εγκληματικές οργανώσεις, προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδιά τους, που αφορούν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, ενεργειακά αποθέματα και σταυροδρόμι των δρόμων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Εύλογα, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι όλος αυτός ο συρφετός των τζιχαντιστών φονιάδων που έχει φτάσει στην περιοχή (με κύρια πύλη εισόδου την Τουρκία) πήγε με τη στήριξη κρατών, εξοπλίστηκε από αυτά (οι σύμμαχες πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο) και ήταν κάτι που προωθούνταν με σχέδιο και στόχο την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, η οποία θεωρούνταν εμπόδιο στα ευρύτερα σχέδια. Η επέμβαση στη Συρία πριν από τρία χρόνια, που ήταν η πρόβα για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου εμποδίου του Ιράν, ένωσε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη στήριξη των διαφόρων ισλαμιστών, από τη μήτρα των οποίων βγήκε και το «ΙΚ».
Ολη αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι η καλύτερη ευκαιρία για το «ανακάτεμα της τράπουλας» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ώστε τα μονοπώλιά τους να μπουν στο παιχνίδι για το μοίρασμα της πίτας, που άνοιξε με την επέμβαση στο Ιράκ το 2003. Τώρα είναι φανερό ότι οι «ριγμένοι» ζητάνε ξανά την... ευκαιρία τους καθώς τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα είχαν σχεδιάσει. Για παράδειγμα, τα αμερικανικά μονοπώλια δεν πήραν το μερίδιο που προσδοκούσαν από το Ιράκ, σε σχέση με άλλα μονοπώλια κρατών που είχαν μικρότερη συμβολή στην επέμβαση, ή κρατών που για τα δικά τους συμφέροντα δεν συμφώνησαν με αυτή, όπως η Ρωσία και η Κίνα, που όμως έχουν μπει στο παιχνίδι για το μοίρασμα της πίτας σε αυτή την περιοχή αλλά και σε πολλές άλλες όπου οξύνεται ο ανταγωνισμός.
Βολικό «πολυεργαλείο» το «ΙΚ»
Το πρόσχημα των τζιχαντιστών έτσι χρησιμοποιείται πολυποίκιλα όπως, για παράδειγμα, για να δικαιολογηθεί η παρουσία των Αμερικανών στο Ιράκ, απ' όπου υποτίθεται ότι θα έφευγαν. Τώρα μένουν και ενισχύονται κατά χιλιάδες ως «εκπαιδευτές» του ιρακινού στρατού για να αντιμετωπιστεί η νέα απειλή. Επίσης και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, η Βρετανία (με παρουσία στην περιοχή λόγω αποικιών παλιότερα), εμφανίζονται πρόθυμες να συμβάλουν στο «συνασπισμό κατά της τρομοκρατίας». Ακόμη, η Γερμανία, επίσης «ριγμένη» στη μοιρασιά, εμφανίζεται ανήσυχη και «ευαίσθητη» για να αντιμετωπιστεί ο «κοινός εχθρός».
Σε αυτούς τους σχεδιασμούς των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών εμπλέκεται και η ελληνική αστική τάξη με την απόφαση της συγκυβέρνησης για αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού σε κουρδικές δυνάμεις, που έρχεται ως μέρος του σχεδιασμού για αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, στον ανταγωνισμό της με την τουρκική αστική τάξη, που επίσης παίζει το χαρτί της αναβάθμισης και του προστάτη των μουσουλμάνων. Ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας και αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης, Ευ. Βενιζέλος, ήταν ξεκάθαρος στην πρώτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τον περασμένο Σεπτέμβρη, στη Νέα Υόρκη, όταν είχε πει: «Είναι εθελοντική η συμμετοχή αυτή. Αλλά αντιλαμβάνεστε ότι για το διεθνή και περιφερειακό συσχετισμό δυνάμεων, για την αξιοπιστία της Ελλάδας, για την προστασία των εθνικών συμφερόντων, για να έχουμε ισχυρή θέση στο Κυπριακό, στα Ελληνοτουρκικά, για να μπορούμε να προστατεύσουμε δικά μας θέματα, τα οποία είναι πάντα στον πυρήνα της πολιτικής μας, πρέπει να έχουμε διεθνή αξιοπιστία». Ετσι, αυτοί οι άξονες εμπλέκουν το λαό όλο και πιο πολύ στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με ό,τι κινδύνους σημαίνει αυτό.
Από κοντά στον ανταγωνισμό είναι και η καπιταλιστική Ρωσία που κρούει τον κώδωνα ότι αυτό που συμβαίνει στην περιοχή είναι «η πλήρης αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία χάνοντας οριστικά τον έλεγχο. Διακυβεύεται πλέον η ενότητα του Ιράκ».
Ακριβώς αυτό το στοιχείο, δηλαδή ο διαμελισμός του Ιράκ, αλλά και της Συρίας, που δήθεν ξορκίζουν οι ιμπεριαλιστές, είναι και αυτό που επιδιώκουν με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» που μια χαρά εξυπηρετεί το «ΙΚ».
Σημαντική επίσκεψη στο Ιράκ του Τούρκου πρωθυπουργού
Εξάλλου, ένα από τα στοιχεία που ξεχώρισαν στην περιοχή δράσης των τζιχαντιστών, πέρα από τις μάχες, τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς και το αιματοκύλισμα που συνεχίζεται είναι αναμφισβήτητα η μετάβαση του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο Ιράκ, όπου επισκέφτηκε τόσο την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη όσο και την Αρμπίλ, την πρωτεύουσα της αυτόνομης κουρδικής περιοχής του Βόρειου Ιράκ.
Ο Νταβούτογλου «προσέφερε τη στρατιωτική βοήθεια της Τουρκίας στο Ιράκ», στη συνάντησή του με τον ομόλογό του, «επίσης σουνίτη», Χάινταρ αλ Αμπάντι, που θα αφορά σε προμήθεια όπλων και εκπαίδευση των μελών της ιρακινής Εθνοφρουράς, που μπορεί να γίνεται στο έδαφος της Τουρκίας. Η Τουρκία, όπως και οι ΗΠΑ - με τις οποίες είχαν αντιπαράθεση για το βαθμό εμπλοκής της στη σύγκρουση στη Συρία - «προσφέρονται» για την εκπαίδευση των Ιρακινών. Επίσης, η επίσκεψη χρησίμευσε για να διαλυθούν κάπως τα σύννεφα στις σχέσεις που προέκυψαν όταν η Τουρκία αγόρασε πετρέλαιο από το κουρδικό Βόρειο Ιράκ, κάτι που η κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ - επί πρωθυπουργίας σιίτη Νούρι Αλ, Μάλικι ο οποίος αντικαταστάθηκε - θεώρησε παράνομο. Τώρα φαίνεται ότι με το Βόρειο Ιράκ έχει βρεθεί φόρμουλα συνεννόησης και επομένως και μοιρασιά στα κέρδη, και έτσι η επίσκεψη στο Αρμπίλ και η συνάντηση με τον Πρόεδρο, Μασούντ Μπαρζανί, έγινε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συζητήθηκε, όπως ανακοινώθηκε, η «ανθρωπιστική βοήθεια στους εκτοπισμένους λόγω της δράσης των τζιχαντιστών». Είχε προηγηθεί η άδεια της Τουρκίας να περάσουν ένοπλοι Κούρδοι στρατιώτες του Βόρειου Ιράκ, «Πεσμεργκά», μέσω της Τουρκίας για να ενισχύσουν τις δυνάμεις που μάχονται στην πόλη Κομπανί της Βόρειας Συρίας. Επίσης, η Τουρκία και οι ΗΠΑ (στην Τουρκία βρέθηκε αυτή τη βδομάδα ο απεσταλμένος του Ομπάμα για το «ΙΚ», στρατηγός εν αποστρατεία Τζ. Αλεν) συζητούν να συμβάλουν στην εκπαίδευση των υποτίθεται «μετριοπαθών» Σύρων αντικαθεστωτικών με απώτερο στόχο την ανατροπή του Προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ.
Πάντως, ο Τούρκος πρωθυπουργός διαφήμισε τη βοήθεια που προσφέρει στους Σύρους πρόσφυγες, πολλοί από αυτούς Κούρδοι, στους καταυλισμούς μέσα στο τουρκικό έδαφος. Την ίδια ώρα υποσχέθηκε και οικονομική στήριξη με την αγορά πετρελαίου από το Κιρκούκ του Β. Ιράκ. Γίνεται έτσι φανερό ότι στη μοιρασιά του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής μπαίνουν πολλοί παίκτες. Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι η επιβίωση και η ευημερία των λαών της περιοχής περνάνε υποχρεωτικά μέσα από την πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, όποια μορφή και αν παίρνουν, με ό,τι μέθοδο και αν προωθούνται και μέσα από τη δική τους παρέμβαση, χωρίς επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, ενάντια στην αστική τάξη και το κεφάλαιο σε κάθε χώρα.
Δ. Κ.
