Η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φείδονται στη στήριξη της νέας σοσιαλδημοκρατίας που θα φέρει την «αλλαγή» στην Ισπανία, όπως στήριζαν για παράδειγμα την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας, που θα «έφερνε τον άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη» και τώρα τσακίζει ό,τι δικαίωμα έχει απομείνει στους Γάλλους εργαζόμενους. Η νέα σοσιαλδημοκρατία είναι η εκλογική συμπόρευση του σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος των «Ποδέμος» με την οπορτουνιστική Ενωμένη Αριστερά (όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας), που κατεβαίνει στις εκλογές της 26ης Ιούνη ως «Ενωμένοι μπορούμε», η οποία τείνει μετεκλογική χείρα συνεργασίας στην παλιά σοσιαλδημοκρατία του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αλά ΠΑΣΟΚ) για να ...φύγει η δεξιά.
Η επιχείρηση εγκλωβισμού των Ισπανών εργατών στις αυταπάτες της φιλολαϊκής διαχείρισης με
άθικτη την εξουσία του κεφαλαίου στήνεται και πάλι. Οπως έγινε και στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε μια περίοδο που τα κλασικά αστικά κόμματα αδυνατούσαν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή συνείδηση όπως πριν. Ο ηγέτης της «αλλαγής» των «Ποδέμος», Πάμπλο Ιγκλέσιας, δεν κρύβει λόγια. Μιλώντας στην εφημερίδα «Ελ Παΐς» ανέφερε: «Είμαστε το αποτέλεσμα της αποτυχίας του τρίτου δρόμου. Η δική μας σοσιαλδημοκρατία ανταποκρίνεται σε ένα αναδιανεμητικό και επεκτατικό δημοσιονομικό κριτήριο, υπέρ της υπεράσπισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, στοιχηματίζοντας στην εσωτερική κατανάλωση». Δηλαδή περσινά ...ξινά σταφύλια περί ...«δίκαιης ανάπτυξης» δήθεν υπέρ των ασθενέστερων. Το παραμύθιασμα στην ...ισπανική του εκδοχή.