Το γεωστρατηγικό διπλωματικό παζάρι για την Ουκρανία ανάμεσα σε ΕΕ, ΗΠΑ και την καπιταλιστική Ρωσία συνεχίζεται παράλληλα με τη σκληρή σύγκρουση στο πεδίο των μαχών, ιδιαίτερα στη στρατηγικής σημασίας πόλη του Ντεμπάλτσεβε στην Ανατολική Ουκρανία. Το περασμένο 24ωρο σκοτώθηκαν, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ουκρανικού στρατού, 9 στρατιώτες και 27 τραυματίστηκαν. Επίσης, ένα στοιχείο που μετέδωσε το ρωσικό κρατικό δίκτυο «Σπούτνικ» αναφέρει ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών από τον περασμένο Απρίλη πολύ πάνω από τον επίσημο αριθμό των 5.500. Μιλάνε για 50.000 νεκρούς, δηλαδή δεκαπλάσιο αριθμό, πράγμα βεβαίως που δεν μπορεί να εξακριβωθεί αλλά είναι φανερό ότι χρησιμοποιείται στη φαρέτρα της αντιπαράθεσης. Φυσικά και τη γερμανική αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, όπως και τις άλλες αστικές τάξεις, δεν είναι η αιματοχυσία του λαού που τους ενεργοποιεί αλλά το γεγονός ότι παίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων που διασυνδέονται με τη Ρωσία και στην Ενέργεια και σε άλλους τομείς.
Εντατικές διαβουλεύσεις για την πιθανότητα νέου συμβιβασμού
Το άλλο στοιχείο που ξεχωρίζει είναι η λεγόμενη διπλωματική πρωτοβουλία των κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Γαλλίας, μετά τη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή η καγκελάριος Α. Μέρκελ και ο Πρόεδρος Φρ. Ολάντ με τον Βλ. Πούτιν. Σε αυτή συζητήθηκε ένα νέο σχέδιο για να εφαρμοστεί η λεγόμενη συμφωνία του Σεπτέμβρη του 2014 στο Μινσκ της Λευκορωσίας - που ουσιαστικά έμεινε στα χαρτιά - χωρίς να υπάρξει κατάληξη, παρά μόνο ότι θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις. Μετά από τηλεφωνικές επικοινωνίες των τριών ηγετών και με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, την Κυριακή, αποφασίστηκε ότι αν καταφέρουν να βρουν ένα συμβιβασμό σε ένα κοινό κείμενο, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια τετραμερής συνάντηση την ερχόμενη Τετάρτη και πάλι στο Μινσκ. Για το σκοπό αυτό στο Βερολίνο συναντήθηκαν χτες διπλωμάτες που εξετάζουν αν μπορεί να συγκεραστούν τα συμφέροντα όλων των πλευρών.
Από τα λιγοστά που έχουν διαρρεύσει βασικό ζήτημα αντιπαράθεσης είναι το πού θα τοποθετηθεί η γραμμή των εδαφών που κατέχουν οι ρωσόφωνες πολιτοφυλακές των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, αφού από την προηγούμενη συμφωνία αυτή έχει αλλάξει στο πεδίο των μαχών. Σε ό,τι αφορά το δυτικό στρατόπεδο προς το παρόν διχογνωμία υπάρχει για το αν πρέπει να αποσταλεί περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου.
Διαπίστωση διαφορετικών τακτικών
Στο επίκεντρο της 51ης Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια, που έγινε από τις 6 έως τις 8/2 και συγκέντρωσε τους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από πάνω από 40 χώρες, βρέθηκε το ζήτημα της Ουκρανίας. Οι εκπρόσωποι της Γερμανίας με πρώτη την καγκελάριο, Α. Μέρκελ, και την υπουργό Αμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, υπογράμμισαν την ανάγκη η χώρα τους να πρωταγωνιστήσει στο διεθνές προσκήνιο «πάντα συνεργατικά με τις άλλες δυνάμεις για τις κοινές αξίες». Δηλαδή την πιο ενεργό συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ωστόσο η γερμανική πλευρά πρωτοστατεί στη λεγόμενη «διπλωματική διευθέτηση της κατάστασης στην Ουκρανία» και αντιτίθεται στην αποστολή περισσότερων όπλων στην Ουκρανία. Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και άλλες κυβερνήσεις, όπως της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ουγγαρίας, της Αυστρίας και άλλων χωρών, όχι τυχαία, χωρών που θίγονται συμφέροντα επιχειρήσεών τους που έχουν συναλλαγές με ρωσικά κεφάλαια, ενώ άλλες χώρες πιο κοντά στις ΗΠΑ ζητούν στρατιωτική βοήθεια. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ, ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, και ο ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι, ήταν πολύ πιο επιθετικοί ενάντια στη Ρωσία αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της αποστολής όπλων. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ και η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, ισχυρίστηκαν εντελώς κυνικά ότι «δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας και η επαναχάραξη συνόρων». Οι ιμπεριαλιστές που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, που οργάνωσαν την ανατροπή της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, στηρίζοντας τους εθνικιστές και φασίστες στην κυβέρνηση, σηκώνουν σήμερα το δάχτυλο και ζητάνε ...τα ρέστα.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, ζήτησε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, ενώ κρατώντας κάποια ρωσικά διαβατήρια τα εμφάνισε να ανήκουν σε στρατιωτικούς που δρούσαν στη χώρα του.
Από τη δική του πλευρά και για τα συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης απάντησε ο ΥΠΕΞ της χώρας, Σεργκέι Λαβρόφ, που είπε ότι η σύγκρουση είναι το αποτέλεσμα της πραξικοπηματικής ανατροπής στο Κίεβο και ότι η αποστολή όπλων θα κλιμακώσει την κατάσταση.
Παρέμβαση έκανε και ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, μιλώντας στην αιγυπτιακή εφημερίδα «Αλ Αχράμ», όπου είπε ότι «η κρίση στην Ουκρανία ήταν το αποτέλεσμα των προσπαθειών από τις ΗΠΑ και τους Δυτικούς συμμάχους να επιβάλουν τη θέλησή τους παντού» και ότι «δεν μπορεί να μην παίρνουν υπόψη τους τα συμφέροντα και της Ρωσίας, όπως κάνει το ΝΑΤΟ που επεκτείνεται διαρκώς κοντά στα σύνορά μας».
Εγκρίθηκε νέος κατάλογος ονομάτων για κυρώσεις, «παγώνει» η δημοσίευση
Το ζήτημα της Ουκρανίας απασχόλησε χτες το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, όπου συμμετείχε και ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς. Στη συνάντηση αυτή καταλήχτηκε ένας νέος κατάλογος προσώπων, τα οποία έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη σύγκρουση στην Ουκρανία, σε βάρος των οποίων θα υιοθετηθούν μέτρα και κυρώσεις. Ωστόσο, ο κατάλογος, που φαίνεται να έχει και την έγκριση της ελληνικής συγκυβέρνησης, δεν ανακοινώθηκε και η δημοσιοποίησή του συνδέεται με την έκβαση των συνομιλιών Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Ουκρανίας και την πιθανή συνάντηση στο Μινσκ. Ενώ το θέμα θα ξανασυζητηθεί στις 16 Φλεβάρη.
Ο Ελληνας ΥΠΕΞ, στη γνωστή τακτική, ενώ ευθυγραμμίζεται με τα επιθετικά σχέδια της ΕΕ κατά της Ρωσίας, διατυπώνει ...επιφυλάξεις ότι τα μέτρα «δεν πρέπει να εξαντλούνται στην επιβολή κυρώσεων και εμπάργκο» και ότι «η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική δεν θα πρέπει να έχει πυροσβεστικό χαρακτήρα», λέγοντας ότι «λείπει το όραμα, οι αξίες και η κοινωνική δικαιοσύνη σε σχέση με την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρώπη». Μάλιστα, είπε ότι η κυβέρνηση συμφώνησε από «ένα κατάλογο ενενήντα ονομάτων αποσχιστών, τα οποία τελικά κατέληξαν σε δεκαεννέα», και πρόσθεσε ότι «στον κατάλογο περιλαμβάνονται και τα ονόματα πέντε Ρώσων, μεταξύ των οποίων δεν συμπεριλαμβάνονταν οι αρχικοί υπουργοί», πράγμα που παρουσίασε ως επιτυχία.
Ριζοσπάστης
