Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Ο λαός έχει συμφέρον να αποφασίσει την εκ βάθρων ανατροπή

Συνέντευξη στον «Real fm» της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα


Συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real» και τον Ν. Χατζηνικολάου παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Ακολουθεί η συζήτηση με τον δημοσιογράφο.
***
-- Θέλω να ξεκινήσω, ρωτώντας με ποιο τρόπο έχετε σκοπό να οργανώσετε την αντιπολίτευσή σας στο πακέτο των νέων μέτρων που έρχονται μέχρι το τέλος της βδομάδας.
-- Μέσα στη Βουλή η αντιπολίτευση δεν είναι και τόσο δύσκολο πράγμα. Θέσεις έχουμε, αιτήματα έχουμε, εκτιμήσεις έχουμε, προβλέψεις έχουμε, μπορούμε να την οργανώσουμε μια χαρά. Το ζήτημα είναι...
-- Ο «Ριζοσπάστης» όμως χτες είχε τίτλο γενική απεργία.

-- Ακριβώς αυτό λέω. Το ζήτημα είναι ο λαός τι θα κάνει. Αυτό έχει σημασία. Το θέμα δεν είναι να προσθέσουμε μια απεργία στις τόσες που έχουν γίνει. Πρέπει να είναι μια γενική απεργία που να πάρουν μέρος οι πάντες: Εργατοϋπάλληλοι δημόσιου, ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες κ.λπ. και να εγκαινιάσει μια σταθερή πορεία αντεπίθεσης, γιατί ούτε αυτά είναι τα τελευταία μέτρα, έρχονται χειρότερα. Η κρίση δεν έχει πιάσει πάτο, και επομένως ο λαός δεν μπορεί να λέει απλώς «φτάνει πια, δεν αντέχω άλλο». Γιατί στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Πρέπει να τον φοβηθεί το λαό η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ. Αν δε φοβηθούν ότι ο λαός θα τραβήξει μπροστά κι αποφασιστικά αυτήν τη στιγμή δεν πρόκειται να κάνουν πίσω ούτε ρούπι.
-- Επομένως, λέτε ότι τη διαπραγμάτευση μπορεί να την κάνει μόνο ο λαός.
-- Οι διαπραγματεύσεις θα γίνονται. Ομως οι διαπραγματεύσεις που γίνονται σε επίπεδο κορυφών κι αυτά που ακούμε στο κοινοβούλιο και θα ακούσουμε τις επόμενες μέρες είναι διαφορές πάνω στο ζήτημα του πώς θα διαχειριστώ την κρίση. Εμείς δεν παίζουμε σε αυτό το ταμπλό. Οχι ότι δε μας ενδιαφέρει να βγούμε από την κρίση, αλλά εδώ ή θα βγεις με το λαό κυριολεκτικά να ζει στη δεκαετία του '50 ή θα δημιουργήσεις προϋποθέσεις ριζικής ανατροπής της πολιτικής, όχι μόνο μιας κυβέρνησης, να έρθει μια άλλη να συνεχίσει. Δε γίνεται διαφορετικά.
Γι' αυτό εμείς λέμε το ζήτημα της αποδέσμευσης, της απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που διεισδύουν παντού, ελληνικών και ξένων. Αν μονομερώς δε διαγράψεις το χρέος και διαπραγματεύεσαι το ένα σκέλος της διαπραγμάτευσης έχει "κούρεμα" και στην άκρη της διαπραγμάτευσης είναι νέα μνημόνια.
-- Την ίδια στιγμή που μιλάτε για γενική απεργία και ουσιαστικά για συστράτευση όλων των δυνάμεων της εργασίας, την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση εμφανίζεται διχασμένη. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, άλλη κινητοποίηση έκανε το ΚΚΕ, άλλη κινητοποίηση έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορείτε να τα βρείτε ούτε στο να διαδηλώσετε παρέα.
-- Ενα λεπτό. Μέσα σ' αυτές τις γραμμές της λαϊκής αντεπίθεσης βεβαίως θα υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις και θα έλεγα και διαφορετικές πολιτικές. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. πήγε με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Πείτε μου, έχουν ευθύνη οι συνδικαλιστικές ηγεσίες για το ότι ο λαός ήταν όχι μόνο ανέτοιμος, αλλά και αποπροσανατολισμένος και παραμένει και σήμερα σε μεγάλο βαθμό, για το ποια είναι η αιτία της κρίσης και ποια η διέξοδος;
Διότι σήμερα δεν είναι να πεις θέλω αυξήσεις, δεν είναι να πεις μη μου κόψεις τα επιδόματα. Αν μείνεις σε αυτά τα αιτήματα, η κυβέρνηση θα σου πει, ναι αλλά έρχεται το χάος. Πώς θα απαντήσεις σε αυτό; Εχει αντίφαση. Από τη μία μεριά, δηλαδή, δέχονται ότι έχουμε κρίση χρέους, αυτό λένε όλα τα κόμματα. Δεν είναι αντιπολίτευση μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι και η "Χρυσή Αυγή" και ο Καμμένος και όλοι οι άλλοι.
Είναι δυνατό να πάμε όλοι μαζί; Μπορεί να συμπίπτεις με τους πάντες όσον αφορά το να μην κοπούν άλλο οι συντάξεις, και ποιος είναι υπέρ του να κοπούν; Ομως θα σου πει η κυβέρνηση, ότι κοίτα να δεις δε θα πάρω τη δόση των 33 δισ. Αυτά τώρα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα πάει να διαπραγματευτεί και θα φοβίσει την Μέρκελ και τον Ντράγκι; Αυτά είναι αστεία πράγματα».
-- Πιστεύετε, δηλαδή, ότι αν γινόταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα ασκούσε την ίδια πολιτική που ασκείται σήμερα;
-- Βεβαίως.
-- Την ίδια;
-- Ναι, ναι, ακριβώς.
-- Χωρίς παραλλαγή; Χωρίς παραπάνω διαπραγμάτευση;
-- Τι παραλλαγή; Μα δεν είναι πια θέμα διαπραγμάτευσης. Εδώ υπάρχουν διάφορες διαχειριστικές λογικές. Οσον αφορά όμως τη ζωή του λαού δεν αλλάζει κάτι. Κοιτάξτε: Ακούμε τώρα ότι η ΕΚΤ θα αγοράζει ομόλογα. Και μετά; Πάλι θα χρωστάμε εμείς και όταν θα τα πουλήσει μπορεί να πάρει πολύ περισσότερα απ' ό,τι έδωσε για να τα αγοράσει. Ο,τι μέτρα και να παρθούν, αναπτυξιακά, αντι-υφεσιακά, προϋποθέτουν ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του 8ωρου, κατάργηση των συμβάσεων, "ενεργός" και "ανενεργός" χρόνος εργασίας - που αυτό πια είναι πέλεκυς - που εφαρμόζεται ήδη σε κάποιους τομείς του εμπορίου και θα γενικευτεί, αυτά δεν πάνε πίσω, θα ισχύουν.
Επομένως, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εφεύρει κάποια άλλη διαχειριστική λογική. Δεν το αποκλείω. Συνταγές υπάρχουν διαφορετικές. Ενα τμήμα του κεφαλαίου και του ευρωπαϊκού θέλει τη δραχμή. Ενα άλλο τμήμα θέλει τη σύνδεση με το δολάριο. Αλλο θέλει το ευρώ.
-- Ε, υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη είστε κι εσείς πλέον...
-- Είμαστε υπέρ της αποδέσμευσης, όχι μόνο από την Ευρωζώνη. Αποδέσμευση με μονομερή διαγραφή του χρέους και ο λαός να αποφασίζει το δρόμο ανάπτυξης με βάση τις ανάγκες του και όχι με βάση τα κέρδη. Μιλάμε...
-- Δραχμή, λέτε, επομένως.
-- Μα το νόμισμα είναι ένα σύμβολο. Ιδιο πράγμα είναι η δραχμή με τα μονοπώλια στην ελληνική οικονομία και με την αναγνώριση ενός μέρους του χρέους και ίδιο η δραχμή ή δεν ξέρω τι νόμισμα θα έχουμε, όταν ο λαός έχει στην εξουσία του και στην ιδιοκτησία του τα μονοπώλια, να το πω έτσι; Δεν είναι το ίδιο. Μπορεί να λέγεται δραχμή το νόμισμα, αλλά οι συνθήκες στο πεδίο καταρχήν της οικονομίας, και όσον αφορά τις σχέσεις με την ΕΕ θα είναι ριζικά διαφορετικές. Δεν είναι ζήτημα το νόμισμα.
-- Τώρα, η αίσθηση που υπάρχει σε ορισμένες πλευρές είναι ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης κινούνται μέχρι στιγμής σε χαμηλούς τόνους, προσεχτικά. Τι λέτε;
-- Οσον αφορά εμάς - δεν ξέρω τι θα πει το "προσεχτικά" - επικεντρώνουμε σε δύο πλευρές, αλλά σε μία κατεύθυνση και διεκδικούμε μέτρα άμεσης ανακούφισης του λαού, γιατί δεν μπορεί τώρα άλλος να βρεθεί με πλειστηριασμό, όχι γιατί έκρυψε τα έσοδά του, αλλά γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τον κανονικό φόρο. 'Η άλλος να βρεθεί πεινασμένος. Διεκδικούμε λοιπόν μέτρα ανακούφισης του λαού και ταυτόχρονα δουλεύουμε για να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός - εμείς δεν μπορούμε να του το επιβάλουμε - να προχωρήσει σε ριζική αλλαγή, σε ριζική ανατροπή εκ βάθρων.
Οι χαμηλοί τόνοι, κοιτάξτε, ένα μεγάλο μέρος του λαού δεν παίρνει μέρος στις κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα που φωνάζει "φτάνει πια". Κοίταζα σήμερα τον πίνακα των αρχαιρεσιών των σωματείων. Αλλού έχουμε μία μικρή αύξηση της συμμετοχής, αλλού έχουμε υποχώρηση, βέβαια και εξαιτίας των απολύσεων και της ανεργίας.
Εάν οι εργαζόμενοι δεν οργανωθούν και όχι απλώς να γραφτούν στο μητρώο του σωματείου για να βγάλουν τους συνδικαλισταράδες - με συγχωρείτε κιόλας - που θα τους λύσουν τα προβλήματα. Εάν οι ίδιοι δεν αποφασίσουν ποιες μορφές πάλης, ποια αιτήματα, ποια γραμμή αντεπίθεσης, αγώνες θα γίνονται χωρίς αποτελέσματα και θα φέρνουν και απογοήτευση.
(Αναδημοσίευση)  http://www1.rizospastis.gr/

Καρλ Μαρξ

«Ο κομμουνισμός δεν είναι για μας μια κατάσταση πραγμάτων που πρόκειται να εγκαθιδρυθεί, ένα ιδανικό προς το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί η πραγματικότητα. Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί την παρούσα κατάσταση πραγμάτων».