Τις προηγούμενες μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ασχοληθεί με το επικείμενο 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ, μέσω της εφημερίδας του, της «Αυγής». Και αφού αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί μας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τους απαντήσουμε, ίσα - ίσα τα θέματα στα οποία επέλεξαν να κάνουν κριτική στην ΚΝΕ είναι... «βούτυρο στο ψωμί μας»!
Απ' ό,τι φαίνεται, βέβαια, είτε δε διάβασαν καλά τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου που έχουν δημοσιευτεί εδώ και πάνω από ένα μήνα, είτε γράφουν συνειδητά ψέματα, όταν λένε, για παράδειγμα, ότι οι Θέσεις δεν αναφέρουν σχεδόν τίποτα για την κρίση, παρά «4 γραμμές σε 40 σελίδες», όπως λένε στην εισαγωγή.
Μάλλον το δεύτερο κάνουν, γιατί δεν μπορούν και δε θέλουν να απαντήσουν σε αυτά που όντως λένε οι Θέσεις για την κρίση: «Η καπιταλιστική κρίση είναι απόδειξη ότι ο καπιταλισμός εμποδίζει την κοινωνική εξέλιξη, ότι έχει σαπίσει, ότι δεν μπορεί να λύσει τις αντιφάσεις του. Είναι αποτέλεσμα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συσσωρεύοντας κέρδη, κεφάλαια κάποια στιγμή "σκάει",
καταστρέφοντας και απαξιώνοντας στη συνέχεια παραγωγικές δυνάμεις, πρώτα και κύρια τον άνθρωπο, γενικεύοντας την ανεργία. Ο καπιταλισμός κάνει βάρβαρες προσαρμογές για να ξεπεράσει τις αντιθέσεις του, δημιουργώντας τις συνθήκες για νέα δεινά. Η αιτία βρίσκεται στον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται, αλλά το προϊόν αυτής της εργασίας το καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Οσο αναπτύσσεται η καπιταλιστική παραγωγή, που έχει γιγαντωθεί στα μονοπώλια, τόσο και πιο οξυμένα εκδηλώνεται αυτή η αντίθεση».
Θέλουν να κρύψουν την πραγματική αιτία που η νεολαία καταδικάζεται στην αμορφωσιά, στην εργασιακή περιπλάνηση, στην ανασφάλεια, στην ανακύκλωση από τις ουρές του ΟΑΕΔ σε προγράμματα ολιγόμηνης δουλειάς. Αυτά θα συμβαίνουν είτε εφαρμοστεί το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης» του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εφαρμοστεί το αναπτυξιακό σχέδιο της ΝΔ. Γιατί η καπιταλιστική ανάπτυξη που επιδιώκουν και οι δύο σημαίνει στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, σημαίνει συντρίμμια και τσάκισμα δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σημαίνει δημιουργία των προϋποθέσεων για νέα, βαθύτερη κρίση.
Ας αφήσουν, επίσης, τις εξυπνάδες ότι στις Θέσεις δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «μνημόνιο», διότι οι ίδιοι ενώ έλεγαν ότι θα «σκίσουν» τα μνημόνια και θα τα «καταργήσουν σε μια νύχτα», τώρα έχουν «καταπιεί τη γλώσσα τους», και όχι μόνο λένε ότι δε θα καταργήσουν ούτε τους εφαρμοστικούς νόμους, αλλά ότι δεν έχουν και πρόβλημα να αποδεχτούν τη νέα συμφωνία με τους δανειστές αρκεί να έχει και τη δική τους έγκριση, να είναι προϊόν συνεννόησης (βλ. «Αυγή», 22/10/2014, οπισθόφυλλο). Είναι αυτοί που έχουν αγκαλιάσει και συζητούν με «μνημονιακά» (όπως τους χαρακτήριζαν οι ίδιοι) στελέχη και κόμματα (ΔΗΜΑΡ, Βουδούρης, Μιχελογιαννάκης κ.ά.) για να βγουν κυβέρνηση και να κάτσουν σε υπουργικές «θεσούλες». Είναι βολικό βέβαια να ρίχνουν την αιτία της κρίσης στα μνημόνια, στο χρέος, στην κακοδιαχείριση και όχι στο σάπιο και ξεπερασμένο σύστημα, τον καπιταλισμό, που θέλουν να διατηρήσουν στη ζωή.
Μας κάνουν πολεμική για την κριτική που ασκούμε σε κινητοποιήσεις τύπου πλατειών και αγανακτισμένων, για κινήματα τύπου «αραβικής άνοιξης», ότι τα «καταδικάζουμε επειδή δεν είναι δικά μας». Πάλι αποφεύγουν να απαντήσουν στην ουσία. Γιατί οι Θέσεις του ΚΣ αναφέρουν αναλυτικά πώς αξιοποιήθηκαν οι πλατείες, τι περιεχόμενο κυριάρχησε. Οτι πίσω από θολά συνθήματα και τυφλή αγανάκτηση κρύφτηκε ο πραγματικός εχθρός του λαού, τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, ως κόμμα της αστικής διαχείρισης «ψωνίζει από παντού». Θέλουν κίνημα υποταγμένο, χωρίς ταξική πυξίδα, κίνημα που να οδηγεί στην εναλλαγή μιας αστικής κυβέρνησης από μια άλλη. Ετσι θέλουν και το κίνημα της νεολαίας, νεροκουβαλητή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Μήπως δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος και δεν έχουν βγει συμπεράσματα για τις κινητοποιήσεις των «πλατειών» ανά τον κόσμο και τι αποτέλεσμα είχαν στους αγώνες των λαών σε αυτές τις χώρες; Στην Ουκρανία, η πλατεία του «Ευρωμαϊντάν» που στηρίχθηκε από την ΕΕ, έγινε όχημα για να συγκροτηθεί κυβέρνηση με συμμετοχή φασιστικών δυνάμεων που πρωτοστατεί στη σφαγή του λαού. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά έβλεπε «λαϊκή εξέγερση».
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τυνησία, στη Λιβύη και αλλού διαλύουν κάθε αμφιβολία για το ρόλο που έπαιξαν δυνάμεις στη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» που έγινε χειμώνας για τους λαούς. Οι τζιχαντιστές οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν από καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία κ.ά. ως αντιπολίτευση στη Λιβύη, στη Συρία. Τα γεγονότα σε αυτές τις χώρες συνέβαλαν, ώστε να μεταφερθούν ένοπλοι ισλαμιστές, τεχνογνωσία και μεγάλες ποσότητες οπλισμού τόσο στην Αφρική όσο και στη Μέση Ανατολή με κύριο μέτωπο αυτό της Συρίας. Τώρα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για νέα επέμβαση στη Μ. Ανατολή.
Τα παραπάνω έχουν πλέον αποδειχθεί, αλλά δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν κλειστά τα μάτια της νεολαίας, για να καλύψουν τις υποσχέσεις που δίνουν στους διεθνείς συνομιλητές τους και γι' αυτό επιμένουν να «ξεχνούν». Ο ΣΥΡΙΖΑ συζητά κεκλεισμένων των θυρών και δίνει εξετάσεις σε εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, προβάλλεται σαν δύναμη σταθερότητας του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ, που μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή, στρέφοντας οποιαδήποτε αντίδραση μακριά από την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία.
Γι' αυτό και δεν αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ η αποκάλυψη της πραγματικότητας για ορισμένες κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής και προσπαθεί να κάνει κριτική στη θέση πως ούτε επιβεβαιώθηκε ότι έλυσε ο λαός τα μεγάλα προβλήματά του παρά ορισμένα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, ούτε αποτέλεσαν αυτές οι κυβερνήσεις δρόμο για τον «επαναστατικό μετασχηματισμό» και άλλα τέτοια ωραία. Αλήθεια, είναι φιλολαϊκές οι κυβερνήσεις τύπου Βραζιλίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσε, που έστησε χορό δισεκατομμυρίων στο Μουντιάλ και πετάει ψίχουλα στις μάζες των εξαθλιωμένων; Αυτές τις κυβερνήσεις να έχουν πρότυπο οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων, για να συμβιβαστούν με τη διαχείριση «εντός των τειχών» του συστήματος;
Ας αφήσουν, τέλος, τα περί «γέρων και υπέργηρων», όταν αναφέρονται στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, γιατί αυτοί είναι που κάνουν ΒΟΤΟΧ στο μαθουσάλα καπιταλισμό για να πάρει καμιά ανάσα ζωής. Εκπροσωπούν το γερασμένο σύστημα απέναντι στο νέο που έρχεται. Σήμερα, το πραγματικά νέο είναι αυτό που καθορίζουν οι δυνατότητες της ανθρώπινης εργασίας και παραγωγής, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες και εξελίξεις. Οι δυνατότητες να υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, να εξασφαλίζεται ολόπλευρη μόρφωση, να μην υπάρχουν ανεργία, φτώχεια, πόλεμοι, να ζήσουμε μια ανώτερη ζωή. Η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.
Και αφού τους αρέσει τόσο ο Woody Allen και θέλουν να το παίξουν «εξυπνάκηδες», να τους θυμίσουμε ότι η Frenchy (από την ταινία «Small Time Crooks») κέρναγε μπισκότα, ενώ την ίδια στιγμή ο άντρας της ο Ray έκλεβε μια τράπεζα. Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μας κερνάει «μπισκότα», μοιράζοντας ψίχουλα και οι καπιταλιστές θα κλέβουν τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί.
Χρήστος ΠΑΠΑΛΕΩΝΙΔΑΣ
Μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ
Απ' ό,τι φαίνεται, βέβαια, είτε δε διάβασαν καλά τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου που έχουν δημοσιευτεί εδώ και πάνω από ένα μήνα, είτε γράφουν συνειδητά ψέματα, όταν λένε, για παράδειγμα, ότι οι Θέσεις δεν αναφέρουν σχεδόν τίποτα για την κρίση, παρά «4 γραμμές σε 40 σελίδες», όπως λένε στην εισαγωγή.
Μάλλον το δεύτερο κάνουν, γιατί δεν μπορούν και δε θέλουν να απαντήσουν σε αυτά που όντως λένε οι Θέσεις για την κρίση: «Η καπιταλιστική κρίση είναι απόδειξη ότι ο καπιταλισμός εμποδίζει την κοινωνική εξέλιξη, ότι έχει σαπίσει, ότι δεν μπορεί να λύσει τις αντιφάσεις του. Είναι αποτέλεσμα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συσσωρεύοντας κέρδη, κεφάλαια κάποια στιγμή "σκάει",
καταστρέφοντας και απαξιώνοντας στη συνέχεια παραγωγικές δυνάμεις, πρώτα και κύρια τον άνθρωπο, γενικεύοντας την ανεργία. Ο καπιταλισμός κάνει βάρβαρες προσαρμογές για να ξεπεράσει τις αντιθέσεις του, δημιουργώντας τις συνθήκες για νέα δεινά. Η αιτία βρίσκεται στον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται, αλλά το προϊόν αυτής της εργασίας το καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Οσο αναπτύσσεται η καπιταλιστική παραγωγή, που έχει γιγαντωθεί στα μονοπώλια, τόσο και πιο οξυμένα εκδηλώνεται αυτή η αντίθεση».
Θέλουν να κρύψουν την πραγματική αιτία που η νεολαία καταδικάζεται στην αμορφωσιά, στην εργασιακή περιπλάνηση, στην ανασφάλεια, στην ανακύκλωση από τις ουρές του ΟΑΕΔ σε προγράμματα ολιγόμηνης δουλειάς. Αυτά θα συμβαίνουν είτε εφαρμοστεί το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης» του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εφαρμοστεί το αναπτυξιακό σχέδιο της ΝΔ. Γιατί η καπιταλιστική ανάπτυξη που επιδιώκουν και οι δύο σημαίνει στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, σημαίνει συντρίμμια και τσάκισμα δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σημαίνει δημιουργία των προϋποθέσεων για νέα, βαθύτερη κρίση.
Ας αφήσουν, επίσης, τις εξυπνάδες ότι στις Θέσεις δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «μνημόνιο», διότι οι ίδιοι ενώ έλεγαν ότι θα «σκίσουν» τα μνημόνια και θα τα «καταργήσουν σε μια νύχτα», τώρα έχουν «καταπιεί τη γλώσσα τους», και όχι μόνο λένε ότι δε θα καταργήσουν ούτε τους εφαρμοστικούς νόμους, αλλά ότι δεν έχουν και πρόβλημα να αποδεχτούν τη νέα συμφωνία με τους δανειστές αρκεί να έχει και τη δική τους έγκριση, να είναι προϊόν συνεννόησης (βλ. «Αυγή», 22/10/2014, οπισθόφυλλο). Είναι αυτοί που έχουν αγκαλιάσει και συζητούν με «μνημονιακά» (όπως τους χαρακτήριζαν οι ίδιοι) στελέχη και κόμματα (ΔΗΜΑΡ, Βουδούρης, Μιχελογιαννάκης κ.ά.) για να βγουν κυβέρνηση και να κάτσουν σε υπουργικές «θεσούλες». Είναι βολικό βέβαια να ρίχνουν την αιτία της κρίσης στα μνημόνια, στο χρέος, στην κακοδιαχείριση και όχι στο σάπιο και ξεπερασμένο σύστημα, τον καπιταλισμό, που θέλουν να διατηρήσουν στη ζωή.
Μας κάνουν πολεμική για την κριτική που ασκούμε σε κινητοποιήσεις τύπου πλατειών και αγανακτισμένων, για κινήματα τύπου «αραβικής άνοιξης», ότι τα «καταδικάζουμε επειδή δεν είναι δικά μας». Πάλι αποφεύγουν να απαντήσουν στην ουσία. Γιατί οι Θέσεις του ΚΣ αναφέρουν αναλυτικά πώς αξιοποιήθηκαν οι πλατείες, τι περιεχόμενο κυριάρχησε. Οτι πίσω από θολά συνθήματα και τυφλή αγανάκτηση κρύφτηκε ο πραγματικός εχθρός του λαού, τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, ως κόμμα της αστικής διαχείρισης «ψωνίζει από παντού». Θέλουν κίνημα υποταγμένο, χωρίς ταξική πυξίδα, κίνημα που να οδηγεί στην εναλλαγή μιας αστικής κυβέρνησης από μια άλλη. Ετσι θέλουν και το κίνημα της νεολαίας, νεροκουβαλητή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Μήπως δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος και δεν έχουν βγει συμπεράσματα για τις κινητοποιήσεις των «πλατειών» ανά τον κόσμο και τι αποτέλεσμα είχαν στους αγώνες των λαών σε αυτές τις χώρες; Στην Ουκρανία, η πλατεία του «Ευρωμαϊντάν» που στηρίχθηκε από την ΕΕ, έγινε όχημα για να συγκροτηθεί κυβέρνηση με συμμετοχή φασιστικών δυνάμεων που πρωτοστατεί στη σφαγή του λαού. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά έβλεπε «λαϊκή εξέγερση».
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τυνησία, στη Λιβύη και αλλού διαλύουν κάθε αμφιβολία για το ρόλο που έπαιξαν δυνάμεις στη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» που έγινε χειμώνας για τους λαούς. Οι τζιχαντιστές οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν από καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία κ.ά. ως αντιπολίτευση στη Λιβύη, στη Συρία. Τα γεγονότα σε αυτές τις χώρες συνέβαλαν, ώστε να μεταφερθούν ένοπλοι ισλαμιστές, τεχνογνωσία και μεγάλες ποσότητες οπλισμού τόσο στην Αφρική όσο και στη Μέση Ανατολή με κύριο μέτωπο αυτό της Συρίας. Τώρα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για νέα επέμβαση στη Μ. Ανατολή.
Τα παραπάνω έχουν πλέον αποδειχθεί, αλλά δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν κλειστά τα μάτια της νεολαίας, για να καλύψουν τις υποσχέσεις που δίνουν στους διεθνείς συνομιλητές τους και γι' αυτό επιμένουν να «ξεχνούν». Ο ΣΥΡΙΖΑ συζητά κεκλεισμένων των θυρών και δίνει εξετάσεις σε εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, προβάλλεται σαν δύναμη σταθερότητας του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ, που μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή, στρέφοντας οποιαδήποτε αντίδραση μακριά από την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία.
Γι' αυτό και δεν αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ η αποκάλυψη της πραγματικότητας για ορισμένες κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής και προσπαθεί να κάνει κριτική στη θέση πως ούτε επιβεβαιώθηκε ότι έλυσε ο λαός τα μεγάλα προβλήματά του παρά ορισμένα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, ούτε αποτέλεσαν αυτές οι κυβερνήσεις δρόμο για τον «επαναστατικό μετασχηματισμό» και άλλα τέτοια ωραία. Αλήθεια, είναι φιλολαϊκές οι κυβερνήσεις τύπου Βραζιλίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσε, που έστησε χορό δισεκατομμυρίων στο Μουντιάλ και πετάει ψίχουλα στις μάζες των εξαθλιωμένων; Αυτές τις κυβερνήσεις να έχουν πρότυπο οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων, για να συμβιβαστούν με τη διαχείριση «εντός των τειχών» του συστήματος;
Ας αφήσουν, τέλος, τα περί «γέρων και υπέργηρων», όταν αναφέρονται στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, γιατί αυτοί είναι που κάνουν ΒΟΤΟΧ στο μαθουσάλα καπιταλισμό για να πάρει καμιά ανάσα ζωής. Εκπροσωπούν το γερασμένο σύστημα απέναντι στο νέο που έρχεται. Σήμερα, το πραγματικά νέο είναι αυτό που καθορίζουν οι δυνατότητες της ανθρώπινης εργασίας και παραγωγής, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες και εξελίξεις. Οι δυνατότητες να υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, να εξασφαλίζεται ολόπλευρη μόρφωση, να μην υπάρχουν ανεργία, φτώχεια, πόλεμοι, να ζήσουμε μια ανώτερη ζωή. Η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.
Και αφού τους αρέσει τόσο ο Woody Allen και θέλουν να το παίξουν «εξυπνάκηδες», να τους θυμίσουμε ότι η Frenchy (από την ταινία «Small Time Crooks») κέρναγε μπισκότα, ενώ την ίδια στιγμή ο άντρας της ο Ray έκλεβε μια τράπεζα. Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μας κερνάει «μπισκότα», μοιράζοντας ψίχουλα και οι καπιταλιστές θα κλέβουν τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί.
Χρήστος ΠΑΠΑΛΕΩΝΙΔΑΣ
Μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ
