Αποσπάσματα από τα "Επίσημα Κείμενα του ΚΚΕ"
Σε προεκλογική ανακοίνωσή της Κ.Ε του ΣΕΚΕ, με τίτλο «Η φωνή των στρατιωτών του Μετώπου», το Σεπτέμβρη του 1920, αναφέρεται:
«Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε της Βαλκανικής, της Ρωσίας και της Ανατολής τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας και με το σκοτωμένο αίμα μας εβάψαμε το χώμα και τις πέτρες τους, αφού οι αφέντες που κυβερνάνε μας δέσανε με τις βαριές αλυσίδες της οργανωμένης βίας σαβανώνοντας τα σπιτικά μας με τη μαυρίλα της δυστυχίας, έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίηση του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και για την απελευθέρωση των "υποδούλων αδελφών". Αυτό εκήρυξε ο Αύγουστος, ο μεγάλος αφέντης, δείχνοντας στα χάσκοντα παράσιτα της πλουτοκρατίας, που λέγονται Λαϊκή αντιπροσωπεία, τα καινούργια όρια της "μεγαλυνθείσης Ελλάδος" και τα νευρόσπαστα χειροκροτήσανε και χύσανε θερμά δάκρυα «εθνικής χαράς».
Τι τραγική ειρωνεία. Επάνω στα σύνορα αυτά της μεγαλυνθείσης πατρίδος που φυλάγονται άγρυπνα απ' τα δικά μας τα ταλανισμένα κορμιά, τέτοιων δακρύων η πηγή είναι σε όλους μας για πάντα στερημένη. Οι αγνές πατριωτικές συγκινήσεις παγώσανε πολύ νωρίς, απ' τη στιγμή που μέσα στη φρίκη της παγκόσμιας αλληλοσφαγής αντικρύσαμε τη μαύρη αλήθεια στη ζωντανή πραγματικότητα, έξω απ' τα σύννεφα του ιδεαλισμού, στα οποία βυθίζουνε το νου του δύσμοιρου και άμαθου λαού οι κυβερνώσες κοινωνικές λύμες. Κι όταν, πια, ενώ εμείς τραβούσαμε το θανατερό δρόμο του μαρτυρίου μας με τα νύχια των στρατοκρατικών κοράκων στη σάρκα μας, είδαμε αυτή την παρασιτική τάξη αποχαλινωμένη μέσα στην αποκλειστική ικανοποίηση του ωμού προσωπικού της συμφέροντος και τον άπληστο θησαυρισμό πλούτου, όταν είδαμε αυτούς τους κυβερνητικούς πάτρωνές τους μ' όλο το φκιασίδι του φιλεργατισμού των να ρίχνουν στο τέλος κάθε πρόσχημα δίνοντας τις πιο οιχτρές αναχρονιστικές λύσεις στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, εργατικά, αγροτικά και αρπάζοντας τον ιδρώτα και το αίμα των αδελφών μας εργατών και χωρικών για να χτίζουν τα παλάτια και να γεμίζουν τις κάσες των πλουτοκρατών, όταν ακούσαμε αυτόν τον μεγάλον Κυβερνήτη από ανορθωτής που προοιωνιζότανε ύστερα από την επανάσταση του Γουδί να γίνεται ο δυνατότερος στυλοβάτης του νεοελληνικού πατρονάτου, πετώντας κατάμουτρα στην εργατική τάξη σαν κατηγορηματικό πρόσταγμα τη στυγνή εκείνη φράσιν "να πεθάνετε" όταν το κλείσιμο της παγκοσμίου ειρήνης απόδειξε χειροπιαστά ότι ο πόλεμος της πολιτισμένης Ευρώπης που έστρωσε με τα κορμιά εκατομμυρίων εργατών τα μέτωπα της Δύσης και του Βορρά δεν είχεν άλλο σκοπό και αποτέλεσμα παρά να δώσει ανθρώπινη βορά στα τέρατα του πολιτισμένου άγριου αστικού ατομικισμού και στ' ουρανού τα κοράκια κι όταν μέσα στο κείμενο της συνθήκης που ο Πατέρας της φυλής θριαμβευτής μας έφερε, βλέπουμε από κάθε άρθρο του να σιγαστράφτει και μια σπίθα καινούργιου πολέμου, όταν πια στο τέλος δε δυσκολευόμαστε να νοιώσουμε ότι ο ίδρωτας της δουλείας μας, με την οποία αύριο θ' αγωνιστούμε να ξαναζωντανέψουμε την ύπαρξή μας, είναι προορισμένος να χυθεί σε κανόνια και πολεμικά καράβια για τις καινούριες ανθρωποσφαγές που από τώρα μας ετοιμάζουνε οι τύραννοι της γης, τότε πια τα μεγάλα και παχιά σας λόγια και τα ψευτορωμαντικά ιδανικά της πατρίδας σας τα εθνικά και ιερά σας, χορτάτοι πλουτοκράτες, εξαερωθήκανε κι απ' την πηγή δακρύων "Εθνικής Χαράς" ξεπήδησε γιγαντωμένη και πελώρια η βαρυγκομιά του δυναστευομένου ανθρώπου, στεντόρεια στην κραυγή της διαμαρτυρίας και του απολυτρωτικού της εγερτηρίου, υποβλητικά κατηχητική στην καρδιά των βασανισμένων αδελφών μας, φοβερή στη λύσσα της καταστροφής του απανθρώπου, βαρβάρου, του πλάνου συστήματος σας παντοδύναμη και φωτισμένη στην ξαναγεννήτρια του κόσμου ιστορική της αποστολή.
Δεν μπορείτε να 'χετε σεις πατρίδα ούτε ιδανικά. Τα ιδανικά σας και η πατρίδα σας είναι κλεισμένα μέσα στο συχαμερό σας συμφεροντολογικό σας εγώ που την κτηνώδη απληστία του χορταίνει η θυσία του ανθρωπίνου αίματος. Η πατρίδα αυτή που την περιτριγυρίζετε μ' έναν γελοίο πλασματικό φωτοστέφανο είναι η δική μας η πατρίδα. Και οι αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς. Οχι γιατί σκοτωθήκαμε και σκοτώσαμε άλλους ανθρώπους και ματώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε για τα συμφέροντά σας κάτω απ' την πίεση της βίας σας, αλλά γιατί το κήρυγμα της μεγάλης αλήθειας που 'ρχεται βροντόφωνο από κει πάνω (Σημ. Σύντ. εννοείται η Σοβιετική Ρωσία) μας εσφυρηλάτησε την καρδιά μας με τη θέληση της αγαπημένης πατρίδας μας αναγεννημένης κι ευτυχισμένης με τη δύναμη την ακαταμάχητη που χρειάζεται στους μεγάλους απολυτρωτικούς αγώνες, με την αγάπη για όλους τους δυναστευομένους ανθρώπους του κόσμου και για τη λευτεριά και για την παντοτεινή ειρήνη και για την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η πατρίδα για την οποία έχουμε την ανώτερη θέληση και δύναμη να πολεμήσουμε. Και θα πολεμήσουμε γι' αυτήν.
Εμίλησεν ο δικτάτορας. Κοροϊδεύει τον εαυτό του νομίζοντας ότι θα μας κρατήσει στο σκοτάδι της αμορφωσιάς και της μακαριότητας που τόσο ευνοούν τους καταχθόνιους σκοπούς κάθε αστικού κόμματος, απαγορεύοντας τα δημοσιογραφικά όργανα του Κόμματος που δίνουν την ενιαία κατεύθυνση, του απολυτρωτικού κινήματος στην Ελλάδα, να κυκλοφορήσουν στο Μέτωπο.
Το επαναστατικό εγερτήριο, κραταιέ Αύγουστε, εσάλπισε προ πολλού στις καρδιές των πολεμιστών του μετώπου. Οι φρικαλεότητες του μεγάλου σας πολέμου ήταν το προανάκρουσμα. Το μεγαλουργό έργο του Βορρά ήταν η θριαμβευτική επωδός του: Εκείνος εκορύφωσε τη μεγάλη άρνηση, τούτο επύργωσε τη συνείδηση της θετικής δημιουργικής δύναμης σ' όλους μας.
Το ξέρουμε πως κι εσύ και οι άλλοι αλλαλάζοντες ανθρωπίσκοι της αστικής αντιπολίτευσης στηρίζετε τις απαίσιες ελπίδες σας στο βαθύ ύπνο των πολλών.
Είσαστε γελασμένοι αφέντες: Ο Βοριάς είναι αγέρας πολύ δυνατός κι ορμητικός κι αδύνατα φτερά μπροστά του είναι τα πλάνα ιδανικά σας».
(Το ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα» τόμος Α', σελ. 114 - 116).
Προκήρυξη προς το λαό στις 27 Σεπτέμβρη του 1920:
«Προκήρυξις
Προς τον λαόν των εργατών, υπαλλήλων, επαγγελματιών, μικροαστών και χωρικών
Μετά μίαν μακράν περίοδον μαύρης τυραννίας, την οποίαν επέβαλεν εις τον τόπον η τάξις των εκμεταλλευτών του πολέμου και της λαϊκής δυστυχίας διά να καταπνίξει πάσαν αντίδρασιν και πάσαν διαμαρτυρίαν των λαϊκών τάξεων εναντίον της πολιτικής του πολέμου και του άκοπου πλουτισμού διά της φανεράς των λαϊκών τάξεων ληστείας και απογυμνώσεως, ο ελληνικός λαός καλείται διά της ψήφου του να εκλέξει τους μέλλοντας κυβερνήτας του. Ο ευρωπαϊκός πόλεμος εις τον οποίον παρεσύρθησαν και οι δυστυχείς λαοί της Βαλκανικής, έφερε εις τον τόπον μας μίαν μεγάλην πολιτικήν κρίσιν. Από την κρίσιν αυτήν επρόβαλλαν δύο πολιτικά κόμματα τα οποία ετάχθησαν καθένα με μια εκ των δύο εμπολέμων μερίδων. Το ένα εξεμεταλλεύθη την αποστροφήν του λαού προς τον πόλεμον. Το άλλο τον πατριωτισμό του. Προσεπάθησαν δε και τα δύο να παρασύρουν τον τόπον εις τον πόλεμον υπέρ της μιας εκ των δύο μαχομένων μερίδων. Υπό την βίαν των ξένων λογχών και τον αποκλεισμόν ο ελληνικός λαός εξηναγκάσθη τέλος να πολεμήσει.
Εκτοτε ο ελληνικός λαός δεν εγνώρισεν ησυχίαν. Αι μεγάλαι λαϊκαί μάζαι στερούμεναι πολιτικής συνειδήσεως δεν ηδυνήθησαν συσσωματούμεναι να αντιτάξουν τον όγκον των εναντίον της μεταξύ των δύο προσωπικών κομμάτων διεξαγόμενης πάλης εναντίον της αυθαιρεσίας και της τρομοκρατίας της επικρατησάσης διά της βίας των ξένων λογχών μερίδος.
Αφήσασαι να παρασυρθούν τυφλώς εις την ξένην ταύτην προς τα συμφέροντά των πάλην και συνταυτίσασαι την τύχην των με την τύχην των δύο αντιμαχομένων αστικών μερίδων, υπέστησαν αυταί όλας τας συνεπείας του εξοντωτικού των δύο τούτων μερίδων αγώνος.
Ο λαός υπέφερε, εδιώχθη, εφυλακίσθη, εξωρίσθη, εδάρη, ετουφεκίσθη, επείνασε, εδυστύχησε. Ο πόλεμος, η τρομοκρατία και η εκμετάλλευσις ηύξησαν την δυστυχίαν και την αθλιότητά του εις σημείον που υπερβαίνει τα όρια της ανθρωπίνης αντοχής. Ο εργάτης, ο χωρικός, ο υπάλληλος, ο μικροαστός και ο μικροεπαγγελματίας, αντιμετωπίζει σήμερα τη φτώχεια και τη δυστυχία υπό την πλέον απαίσιά της μορφή, ενώ οι πατριδέμποροι σκορπούν επιδεικτικώς εις τους δρόμους τον κλεμένο ιδρώτα του δυστυχισμένου λαού.
Αυταί ήσαν για τον λαόν αι συνέπειαι της μεταξύ των δύο αστικών μερίδων πάλης, εις την οποίαν δυστυχώς δεν ημπόρεσε να παραμείνει ξένος. Τα δύο αυτά κόμματα είναι εκείνα που εμφανίζονται σήμερα και πάλιν ενώπιον του λαού, διεκδικούντα την ψήφον του και την εξουσίαν.
Το ένα εκπροσωπεί μίαν συμμορίαν ληστών, οι οποίοι, ενώ ο μισός ελληνικός λαός ερρίχνετο εις τας φυλακάς και ο άλλος μισός εστέλετο να σκοτωθή εις τα διάφορα μέτωπα, επλούτιζαν αισχροκερδούντες και εκμεταλλευόμενοι το αίμα και τον ιδρώτα του, τη συνενοχή και τη υποστηρίξει του κράτους. Είναι οι άνθρωποι που γυρίζουν ολημερίς με τα πολυτελή αυτοκίνητά των εις τους δρόμους προβάλλοντες κατά τον πλέον αναίσχυντον τρόπον κατά πρόσωπον της λαϊκής δυστυχίας τα κλεμμένα πλούτη των. Είναι οι άνθρωποι που έχουν συμφέρον να διατηρήσουν με κάθε τρόπον το σημερινόν καθεστώς της βίας και της τρομοκρατίας για να κρατήσουν την εξουσίαν και τας ατίμως αποκτηθείσας περιουσίας των, για να συνεχίσουν το έργον της εκμεταλλεύσεως των εργαζομένων λαϊκών τάξεων.
Το άλλο εκπροσωπεί εκείνους, οι όποιοι μείναντες μακράν της εξουσίας, εστερήθησαν όλων αυτών των αγαθών, τα οποία τώρα προσπαθούν να αποκτήσουν. Εκπροσωπεί τον παλαιόν πολιτικόν κόσμον της Ελλάδος τον βουτηγμένον εις τον βούρκον της φαυλότητος, τον προσπαθούντα να αρπάξη την ψήφον του λαού, για να αναρριχηθεί εις την ράχην του, τον αποπειρώμενον να γυρίση πίσω εις την πολιτικήν ζωήν μαζί με όλας τας απηρχαιωμένας πολιτικάς και κοινωνικάς αντιλήψεις του, σέρνων μαζί του μίαν στρατοκρατικήν τάξιν, η οποία εδημιουργήθη με τους βαλκανικούς πολέμους γύρω εις την βασιλικήν αυλήν και της οποίας την πίεσιν και την αυθαιρεσίαν έλαβε ο λαός την ευκαιρίαν να γνωρίση και να αισθανθή κατά την κωνσταντινικήν περίοδον την τόσο φρικώδη, όσον η σημερινή περίοδος της βενιζελοκρατίας. Και τα δύο κόμματα, κόμματα της ίδιας ληστρικής τάξεως εκπροσωπούν τον πόλεμον. Η ουδετερότης, η ειρήνη, αι συνταγματικαί ελευθερίαι κατήντησαν λέξεις κεναί, πίσω από τας όποιας εκδηλώνεται καθαρά η άμιλλα μεταξύ των δύο μερίδων, ποία θα προσφέρει τας περισσοτέρας υπηρεσίας εις τους ισχυρούς της Ευρώπης σπρώχνουσα τον λαόν από πόλεμον εις πόλεμον μέσα εις τα βάθη της Ανατολής, διά να έχει την πολιτικήν των υποστήριξιν, διά να επιβληθεί διά της δυνάμεώς των επί του ελληνικού λαού. Και εις των δύο την σημαίαν είναι χαραγμέναι αι λέξεις: "Εκμετάλλευσις - αίμα".
Απέναντι των δύο πολιτικών τούτων μερίδων προβάλλει σήμερον διά πρώτην φοράν ενώπιον του ελληνικού λαού το κόμμα της εργατικής τάξεως της Ελλάδος, το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα για να ζητήσει τας ψήφους του λαού διά τους υποψηφίους του. Το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα δεν αξιοί σήμερον να αναλάβη την εξουσίαν. Η εργατική τάξις της χώρας μόλις κατά τον πόλεμον ήρχισε να αφυπνίζεται και να οργανώνεται, μόλις τώρα ανέλαβε τον αγώνα διά την αφύπνισιν και την οργάνωσιν όλων των εργαζομένων και πασχουσών λαϊκών τάξεων. Οταν η μεγάλη πλειοψηφία του εργαζομένου ελληνικού λαού, αι τάξεις των εργατών, των χωρικών, των υπαλλήλων και των βιαπαλαιστών εν γένει θα έχουν νοιώση το συμφέρον των, όταν θα έχουν αποκτήσει πολιτικήν συνείδησιν, συνείδησιν τάξεως, τότε ο δρόμος που θα ακολουθήση το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα ως κόμμα εκπροσωπούν τας τάξεις ταύτας, δεν θα είναι ο δρόμος των καλπών. Αντιτάσσον την οργανωμένην δύναμιν και τον όγκον των εργαζομένων λαϊκών μαζών εις την βίαν της κυβερνώσης τάξεως των εκμεταλλευτών και των κηφήνων, το Κόμμα τούτο θα καταλάβει τότε την εξουσίαν διά να επιβάλη τα συμφέροντα της εργαζομένης πλειονότητος του έθνους επί της ολιγαρίθμου τάξεως των σημερινών εκμεταλλευτών του.
Ο αγών εις τον οποίον κατέρχεται σήμερον το Κόμμα μας είναι απλώς συνέχισις του αγώνος της διαφωτίσεως των λαϊκών τάξεων διά της εκλογικής πάλης. Διά τούτο εις τους συνδυασμούς των αστικών κομμάτων το Κόμμα μας δεν έρχεται να αντιτάξει πλήρεις συνδυασμούς, αλλά ορισμένον αριθμόν υποψηφίων. Διά τους υποψηφίους του αυτούς ζητεί τας ψήφους του ελληνικού λαού.
Έλληνες εργάται, χωρικοί και πτωχοί, βιοπαλαισταί,
Απέναντι της πολιτικής των αστικών κομμάτων, της πολιτικής των πολέμων και της καταστροφής, της βίας και της τρομοκρατίας, το Κόμμα μας, το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα, έρχεται να αντιτάξη το δικό του απελευθερωτικό πρόγραμμα της ειρήνης και της εργασίας, της ισότητος των τάξεων και της αδελφοσύνης των λαών. Οχι πλέον πόλεμοι, όχι πλέον επιστρατεύσεις, όχι πλέον δάνεια, όχι πλέον φόροι, όχι πλέον βία και τυραννία, όχι αισχροκέρδεια και εκμετάλλευσις, αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Κατερχόμενο στας εκλογάς το Κόμμα μας και αγωνιζόμενο να στείλη τους υποψηφίους του στη Βουλή δεν αποβλέπει σε τίποτε άλλο, παρά πώς από το βήμα εκείνο, επάνω από το οποίο επί εκατό τώρα χρόνια οι διάφοροι λαοπλάνοι πολιτικοί αγύρται σας εξαπατούν, να ανοίξη τα μάτια του λαού, να καταγγείλη σ' αυτόν όλες τις ατιμίες των αστικών κομμάτων, να ξεσκεπάσει στα μάτια σας εκείνους που στέλνετε να σας αντιπροσωπεύσουν και να κανονίσουν την τύχη σας και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά όργανα ασυνείδητα, των τυράννων και των εκμεταλλευτών σας, χυδαίοι εκμεταλλευταί της εμπιστοσύνης σας.
Οπως η φωνή των σοσιαλιστών ήταν η μόνη φωνή που ακούονταν καθ' όλο αυτό το μακρό διάστημα της βενιζελικής τρομοκρατίας, φωνή διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου, εναντίον της εκμεταλλεύσεως και της ληστείας, εναντίον της βίας και της αυθαιρεσίας, έτσι και αύριο η φωνή των σοσιαλιστών αντιπροσώπων που η ψήφος σας θα στείλει στη Βουλή θα είναι η μόνη πραγματική φωνή του λαού που θα ακούγεται, η μόνη φωνή που θα υψωθεί θαρραλέα και επιβλητική εναντίον των σφετεριστών των λαϊκών δικαιωμάτων, η μόνη φωνή υπέρ των δικαίων των εργατών και των χωρικών και των δυστυχισμένων βιοπαλαιστών.
Μέσα εις το συνέδριον αυτό των αντιπροσώπων των αστικών τάξεων που θα συνέλθη για να βυσσοδομήσει νέα εις βάρος του εργαζομένου λαού πραξικοπήματα, οι σοσιαλισταί βουλευταί θα είναι η μόνη εγγύησις, η μόνη ασφάλεια για τα συμφέροντα και τις ελευθερίες σας. Και όταν πλέον αρχίσετε να καταλαβαίνετε την αισχρή κωμωδία που παίζεται εις βάρος σας και όταν ξυπνώντας απ' το σημερινό σας λήθαργο, απ' τη σημερινή σας πλάνη, αποφασίσετε να θέσετε τέλος σ' αυτήν την αχρεία κατάσταση, αυτοί θα βγουν στους δρόμους, αυτοί θα μένουν εμπρός για να σας οδηγήσουν εναντίον των σφετεριστών της λαϊκής εξουσίας.
Ελληνες εργάται, επαγγελματίαι και χωρικοί, έλληνες στρατιώται,
Από σας εξαρτάται να δώσετε τέλος στη φρικτή κατάσταση που δημιουργεί στη χώρα η πολιτική των αστικών προσωπικών κομμάτων, για να παύσουν οι πόλεμοι, αι επιστρατεύσεις, η τυραννία και η δυστυχία του λαού.
Από την ψήφον σας εξαρτάται να κηρύξετε αν θέλετε να ζήσετε ως άνθρωποι ή να χαθήτε στο χάος και την καταστροφή που δημιουργεί η αστική πολιτική των εκμεταλλευτών.
Από τη θέλησή σας εξαρτάται να υψωθήτε θαρραλέα και αποφασιστικά στο πλευρό του νέου και γενναίου κόμματος των εργατών, του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος.
Από τας κάλπας που θα περάσετε θα αντικρύσετε το σήμα του Κόμματος τούτου και τας κάλπας των σοσιαλιστών υποψηφίων.
Το σφυρί - δρεπάνι μέσα στο κόκκινο φως του ηλίου που ανατέλλει είναι το σήμα του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος που συμβολίζει την ελευθερία, την ειρήνη και την εργασία, το νέο κόσμο των εργατών και των χωρικών. Μ' αυτό το σήμα αγωνίζονται σήμερα σ' όλο τον κόσμο οι εργάτες και χωρικοί και όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και πιεζόμενοι από την τάξη των αέργων εκμεταλλευτών, των ψευτοπατριωτών και των απατεώνων. Με το ίδιο σήμα, σύμβολο του κοινού αγώνος των εκμεταλλευομένων και πιεζόμενων όλης της γης, κατέρχεται στας εκλογάς το Σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα και ζητεί να το ψηφίσετε.
Όλοι με θέληση και με πίστη πρέπει να υποστηρίξετε τας τιμίας κάλπας των σοσιαλιστών, να δώσετε υπέρ αυτών την ψήφο σας, με την πεποίθηση ότι έτσι ψηφίζετε κατά του πολέμου, κατά της τυραννίας, κατά της εκμεταλλεύσεως.
Όλοι με το σύνθημα: "Σφυρί - δρεπάνι".
Όλοι με το κήρυγμα: "Κάτω ο πόλεμος! Κάτω η τυραννία! Ζήτω ο διεθνής σοσιαλισμός!".
Αθήναι 27 Σεπτεμβρίου 1920
Η Κεντρική Επιτροπή
Ν. Δημητράτος, Γ. Δούμας, I. Κορδάτος, Π. Δημητράτος, Μ. Σιδέρης».
Ειδική προκήρυξή προς τους φαντάρους. Οκτώβρης του 1920
«Προκήρυξις του Κόμματος
Προς τους στρατιώτας
Ελληνες εργάται και χωρικοί του μετώπου! Ελληνες στρατιώται!
Η αστική κυβέρνησις του Βενιζέλου προεκήρυξε εκλογές. Στας 25 Δεκεμβρίου{σ.σ. οι εκλογές έγιναν την 1 (14) Νοέμβρη 1920} στο μέτωπο, όπως και σ' όλη την Ελλάδα, θα γίνει ψηφοφορία. Η κυβέρνησις των εκμεταλλευτών του λαού, με την πρόφαση ότι θα σεβασθή δήθεν τα δικαιώματά σας ως πολιτών και να μη σας στερήσει, δεν έχει άλλο σκοπό, παρά να μεταχειρισθή την ψήφον σας για να νοθεύση τα αποτελέσματα των εκλογών, για να διατηρήση την εξουσία.
Ενώ η κυβέρνησις των εκμεταλλευτών σάς διακηρύττει ότι θα γίνουν ελεύθερες εκλογές, τα όργανά τους εκβιάζουν και τρομοκρατούν εδώ πίσω τους αδελφούς σας που τολμούν να διαδηλώσουν το φρόνημά τους. Ενώ διακηρύττει ότι θα γίνουν ελεύθερες στο μέτωπο οι εκλογές, απαγορεύει στις εφημερίδες μας, απαγορεύει στις σοσιαλιστικές εφημερίδες να κυκλοφορήσουν στο μέτωπο.
Απαγορεύει δηλαδή στο Κόμμα μας, στο κόμμα των ελλήνων εργατών και χωρικών, στους αδελφούς σας, που μόνοι μπορούν να σας μιλήσουν τη δική σας γλώσσα των φτωχών και των δυστυχισμένων, να επικοινωνήσουν μαζί σας, να σας πουν τι γίνεται εδώ πίσω στα σπίτια σας και στα χωριά σας, να σας διαφωτίσουν, για να δώσετε την ψήφον σας εκεί που πρέπει.
Σύντροφοι στρατιώται! Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου!
Εκείνοι που σας έστειλαν στο μέτωπο να σκοτωθήτε, εκείνοι που στην ειρήνη εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα σας και το αίμα σας στον πόλεμο για να πλουτίζουν, αποφάσισαν τώρα να εκμεταλλευθούν και την ψήφο σας και τη συνείδησή σας για να διατηρήσουν την εξουσία. Απεφάσισαν με την ψήφο τη δική σας να νοθεύσουν τις εκλογές για να μπορέσουν να διατηρήσουν, μαζί με την εξουσία, τα πλούτη που μάζεψαν κατά τον πόλεμον κλέβοντας το λαό, ενώ εσείς εσκοτωνόσαστε, ενώ τα σπίτια σας δυστυχούσαν και τα παιδιά σας επέθαιναν από την πείνα. Θέλουν την ψήφο σας για να μπορέσουν κρατώντας στα χέρια τους την εξουσία, να εξακολουθήσουν τους πολέμους που σας κρατούν οκτώ τώρα χρόνια διαρκώς επιστρατευμένους και σας σέρνουν από μέτωπο σε μέτωπο, για να εξακολουθήσουν να πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα σας, για να εξακολουθήσουν να σας καταπιέζουν και να σας τυραννούν.
Σύντροφοι στρατιώται!
Είναι οκτώ τώρα χρόνια που σας σέρνουν από ράχη σε ράχη κι από ρεματιά σε ρεματιά. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που δεν εγνωρίσατε στέγη, που δεν εγνωρίσατε ησυχία, που δεν εγνωρίσατε ανάπαυση. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που σκοτώνεστε για να πλουτίζουν λίγοι αχρείοι. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που δυστυχείτε. Καθημερινώς σας υπόσχονται την ειρήνη, αλλά η ειρήνη που τόσον ποθείτε δεν θα έρθη ποτέ, εν όσω τον τόπο μας τον κυβερνούν εκείνοι που έχουν συμφέρον να μην πάψουν ποτέ οι πόλεμοι για να πλουτίζουν. Ετσι και τώρα θα σας πουν - αν τους ψηφίσετε, αν τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την εξουσία - ότι θα τελειώσουν πια τα βάσανά σας. Είναι ψέμμα! Εν όσω αυτοί θα κυβερνούν τα βάσανά σας δεν θα τελειώσουν ποτέ!
Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου! Σύντροφοι έλληνες στρατιώται!
Ανάμεσα στους διαφόρους λωποδύτας που θα ρθουν να ζητήσουν την ψήφον σας, ανάμεσα στα διάφορα ονόματα που θα σας δώσουν να ψηφίσετε θα ξεχωρίσετε και λίγα ονόματα που για πρώτη φορά τα ακούτε. Ανάμεσα στην "Αγκυρα" και στην "Ελιά", θα δήτε για πρώτη φορά το "Σφυρί και το δρεπάνι" σύμβολο της τίμιας εργασίας σας στα εργοστάσια και στους αγρούς. Είναι τα ονόματα των υποψηφίων του Κόμματός μας, είναι τα σύμβολα των εργατών και χωρικών της Ελλάδος, των αδελφών σας. Στην Αττική, στη Θεσσαλία, στη Θεσσαλονίκη, στην ανατολική Μακεδονία, στας Πάτρας, στην Εύβοια, το Κόμμα μας θα βάλη υποψηφίους.
Αυτών τα ψηφοδέλτια να ζητήσετε όλοι εσείς που κατάγεσθε από τα δυστυχισμένα αυτά μέρη, τα ψηφοδέλτια που θα έχουν το όνομα του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος, αψηφώντας κάθε βία των ανωτέρων σας και ανοίγοντας τα μάτια σας σε κάθε προσπάθειά των να σας εξαπατήσουν.
Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου!
Αντιμέτωπο στα μεγάλα αστικά κόμματα που κυβερνούν και εκμεταλλεύονται τον τόπο, το νεαρό αλλά τίμιο Κόμμα μας έρχεται να ζητήσει την ψήφον σας και να σας πη τι ζητεί και τι θέλει. Το Κόμμα μας είναι το κόμμα των ελλήνων εργατών, και χωρικών. Είναι το κόμμα των φτωχών και δυστυχισμένων που χύνουν το αίμα τους και τον ιδρώτα τους για να πλουτίζουν άλλοι. Είναι το κόμμα που αγωνίζεται να φωτίση το λαό και να του ανοίξει τα μάτια, να τον οργανώσει και να τον κάνει ικανό να διεκδικήσει με τον όγκο του, με την οργανωμένη του δύναμη τα δικαιώματά του. Είναι το κόμμα που αγωνίζεται να κάμη σας τους φτωχούς χωρικούς και εργάτες ικανούς να πάρετε μια μέρα στα χέρια σας την εξουσία που ως τώρα διά της βίας σφετερίζονται λίγοι άνθρωποι για να σας εκμεταλλεύονται και να σας τυραννούν, να σας σκοτώνουν και να σας ληστεύουν. Είναι το κόμμα που πάντα ύψωσε τη φωνή του εναντίον της αδικίας που σας γίνεται, εναντίον των πολέμων, εναντίον της κλεψιάς. Είναι το κόμμα της ελευθερίας και της αδελφοσύνης των εκμεταλλευομένων, είναι το κόμμα της ειρήνης της αληθινής και της παντοτεινής.
Σύντροφοι στρατιώται του μετώπου! Καταψηφίσατε τ' αστικά κόμματα που σας στέλλουν να πολεμάτε. Ψηφίσατε τους σοσιαλιστάς υποψηφίους!
Αθήναι 2 Οκτωβρίου 1920
Η Κεντρική Επιτροπή».
(Το ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα» τόμος Α', σελ. 142 - 146 και 151-153).
Σημείωση: Οι εκλογές έγιναν το Νοέμβρη του 1920. Η αντιβενιζελική παράταξη επικέντρωσε τον προεκλογικό της αγώνα στο ζήτημα του τερματισμού του πολέμου. Το ΣΕΚΕ (Κ) πήρε για πρώτη φορά μέρος στις εκλογές, συνεχίζοντας την αδιάκοπη πάλη του για την ικανοποίηση των αιτημάτων και των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με τον αντιπολεμικό αγώνα. Το ΣΕΚΕ (Κ), δίνοντας αυτήν την πολιτική μάχη κατά της κυβέρνησης Βενιζέλου, εν μέσω αγρίων διώξεων, προσπάθειας φίμωσης της φωνής του και συνθηκών νοθείας και εξαπάτησης του λαού, αποκάλυπτε ταυτόχρονα ότι και η αντιβενιζελική αντιπολίτευση θα συνεχίσει την ίδια τυχοδιωκτική πολιτική, αν γίνει κυβέρνηση.
«... Η οργανωμένη εργατική τάξις η οποία ουδέποτε ηθέλησε να γίνη ευνούχος ουδενός αστικού κόμματος, δεν ηργάσθη κατά της βενιζελικής δικτατορίας χάριν της υποθέσεως του Κωνσταντίνου ή διά το συμφέρον των εν τη εξουσία πολιτικών, αλλά χάριν του ίδιου αυτής αγώνος, του αγώνος εναντίον του πολέμου, της τυραννίας και της εκμεταλλεύσεως της οποίας υπήρξεν το αέναον θύμα κατά την τελευταίαν δεκαετίαν. Χωρίς σήμερον μετά το επελθόν εκ των εκλογών αποτέλεσμα ουδέ κατά το ελάχιστον να κλονίζεται εις την στάσιν του έναντι του κόμματος των Φιλελευθέρων, το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν (Κομμουνιστικόν) Κόμμα οφείλει να διακηρύξη ότι η πολεμική και ιμπεριαλιστική πολιτική, την οποία συνεχίζει η νέα κυβέρνησις χάριν της επιστροφής του Κωνσταντίνου, δεν ανταποκρίνεται προς τους πόθους και τα συμφέροντα της μεγάλης τάξεως των παραγωγών του έθνους.
Η πολιτική αύτη ανταποκρίνεται προς τα συμφέροντα ορισμένων κύκλων πολιτικών και άλλων επιχειρηματιών της πολιτικής και κεφαλαιοκρατικών κύκλων, οι οποίοι επείγονται να συναγωνιστούν το βενιζελικόν κόμμα εις την πολεμικήν και τυχοδιωκτικήν του πολιτικήν και να αναγνωριστούν αυτοί ως οι εγκυρότεροι πράκτορες των Ανταντικών συμφερόντων εν Ελλάδι» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 163-165).
Γι' αυτό καλούσε στην αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών του. Τις εκλογές κέρδισε η αντιβενιζελική αστική παράταξη, που με δημοψήφισμα επανέφερε το βασιλιά Κωνσταντίνο. Το ΣΕΚΕ (Κ) συγκέντρωσε το 13% των ψήφων (100.000).
Ανακοίνωσή προς τους φαντάρους μετά τις εκλογές.
«Προς όλους τους στρατιώτας της Ελλάδος
Σύνδουλοι στρατιώτες, σκλάβοι της κεφαλαιοκρατίας!
Και πάλιν ερχόμαστε να σας μιλήσουμε ελεύτερα και άφοβα. Με την ίδια όπως και πρώτα αγνή πρόθεση και αδελφική συμπόνια. Με την ίδια πίστη στην τίμιά σας συνείδηση. Εγιναν επί τέλους οι εκλογές. Το αγριεμένο κύμα της λαϊκής βαρυγκομιάς έπνιξε το Βενιζέλο. Και τώρα ο λαός με αλλαλαγμούς χαράς πανηγυρίζει τη νίκη του. Θαρρεί κανείς πως το πέσιμο του Βενιζέλου του ξασφάλισε την παντοτινή ευτυχία.
Εμείς εδώ πάνω, που των πολέμων οι φρίκες και του στρατού τα ατέλειωτα βάσανα εσκλήρυναν την καρδιά μας, συνηθίσαμε να βλέπουμε ψυχρότερα τα δράματα και νάμαστε πιο συγκρατημένοι στους άκαιρους ενθουσιασμούς. Γι' αυτό θέλουμε να βαθύνουμε περισσότερο στη σημασία της μεταβολής αυτής. Τι θέλησε να χτυπήση στο πρόσωπο του Βενιζέλου ο λαός με την ψήφο της 1ης Νοεμβρίου; Κατά πρώτο λόγο απαλλάχτηκε από έναν απαίσιο πολεμικό εφιάλτη του. Σε καιρό που με νωπές ακόμα τις πληγές μας απ' τους βαλκανικούς πολέμους βλέπουμε ολοφάνερα μέσα στον αλληλοσπαραγμό των εθνών το στυγερό έγκλημα που οι κεφαλαιοκράτες του κόσμου διέπρατταν κατά των δύσμοιρων λαών τους, για να εξασφαλίσουν ο καθένας τους την οικονομική κοσμοκρατορία, εδώ στην Ελλάδα ο Βενιζέλος είχε τον κυνισμό να διακηρύξει απερίφραστα ότι θάπρεπε να θυσιαστούμε για τα συμφέροντα της αγγλογαλλικής κεφαλαιοκρατίας. Και το κατάφερε με τα καταχθόνια μέσα που όλοι ξέρουμε. Μα η οργή εμάνιαζε και εθέριεβε μέσα μας, ώσπου προχθές ξέσπασε, κι αποτίναξε απ' τα στήθη μας τον πολεμικό εκείνο δαίμονα.
Και τώρα που ερρίξαμε το Βενιζέλο, έπαψε τάχα να μας φοβερίζη το φάντασμα του πολέμου; Θάναι ολέθρια πλάνη να το πιστέψουμε. Οχι! Ο πόλεμος θα εξακολουθή να ρουφάη το αίμα και κάθε ζωτική δύναμη του λαού, εν όσω θα υπάρχη αστικό κράτος που δεν είναι παρά η χτηνωδέστερη εκδήλωση της οικονομικής κυριαρχίας του δυνατού επάνω στους αδύνατους, η ωργανωμένη βία μιας ληστρικής τάξεως της πλουτοκρατίας. Οταν οι "μεγαλοπράγμονες πολιτικοί" και οι "πατέρες του έθνους", ασυνείδητα όργανα της τάξης αυτής, ρητορεύουν κομπαστικά για "εθνικές διεκδικήσεις" και "εθνικά συμφέροντα" υπονοούν τα συμφέροντα αυτής της κυβερνώσης ολιγαρχίας των πλουσίων. Κι όταν πάλι διαδηλώνουν περήφανα την "εθνική ζωτικότητα και αυτοθυσία", στα δικά μας κορμιά υπαινίσονται με συχαμερό κυνισμό, πούναι καταδικασμένα να ποτίσουν με το τίμιό τους αίμα τας "απελευθερωθείσας χώρας", τις πλούσιες δηλαδή εκτάσεις όπου τα ίδια κοράκια της πλουτοκρατίας θα εξαπλώνουν αύριο την εμπορική τους και βιομηχανική τους εκμετάλλευση. Πρέπει να το νοιώσουμε καλά. Εν όσω δεν ανοίγουμε τα μάτια μας για να ιδούμε το βάραθρο όπου μας οδηγεί το σημερινό κοινωνικό σύστημα, ο πόλεμος ακατάπαυστα θα στέλνη στις λαϊκές μας μάζες το θάνατο και τη δυστυχία για να γεμίζη με το αίμα και τον ιδρώτα μας τις κάσες των πλουσίων. Αντί γι' αυτό όμως τι κάνουμε; Ενώ απ' τονα μέρος ρίχνοντας το Βενιζέλο διαδηλώνουμε τόσο πανηγυρικά τη φρίκη που μας εμπνέει ο πόλεμος, ζητωκραυγάζουμε απ' το άλλο μέρος με αλλαλαγμούς προσωπολατρικού φανατισμού, παλινορθούμενους βασιλιάδες και πρίγκηπες, χωρίς καθόλου να συλλογιζόμαστε ότι οι θρόνοι πάντα θεμελιωθήκανε επάνω στα αιματωμένα κορμιά των υπηκόων τους, ότι οι βασιλικές χλαμύδες αναριπίζουν πάντα τις φλόγες των πολέμων και των μακελιών, χωρίς καν να το σκεφθούμε ότι για να ξαναθρονιασθή εκείνος, επούλησε πρωτήτερα το αίμα το δικό μας στους δήμιους της Ευρώπης.
Ξεγελιόμαστε απ' τα παραληρήματα του ρωμέικου κομματικού κομπογιανιτισμού για "αυτοτέλειες" και "λαϊκές κυριαρχίες" και εκλέγουμε για κυβερνήτες άλλους πολεμικούς εφιάλτες οι οποίοι μόλις αναλάβουν την εξουσία δηλώνουν ότι θα ακολουθήσουν την ίδια "εθνική πολιτική" που από πικρή πείρα εμάθαμε τι σημαίνει για μας. Ρίχνοντας, όμως το Βενιζέλο θελήσαμε να χτυπήσουμε και την τυραννία. Αλλο τόσο οιχτρή πλάνη θάναι αν πιστέψουμε πως πετάξαμε την τυραννία από πάνω μας. Και πάλιν όχι. Αν αφαιρέσαμε την τυραννία από το βενιζελισμό, εδώσαμε όμως με την ψήφο μας, το νόμιμο δικαίωμα της καταδυνάστευσής μας σε μιαν ατελείωτη σειρά νέων φαυλοκρατικών οργάνων του ληστρικού κράτους, στις γνωστές και άγνωστες σπείρες των αυλόδουλων τυραννίσκων, σε καινούργια αρπαχτικά όρνεα που με την προστασία του αστικού κράτους θα κατατρώνε τις σάρκες του βιοπαλαίοντος λαού.
Δεν μπορεί να υπάρξη πολιτική ελευθερία εν όσω υπάρχει οικονομική σκλαβιά. Εκείνο που σήμερα λέγεται πολιτική ελευθερία δεν είναι παρά είδωλο που ξεγελάει το λαό και νομιμοποιεί την κοινωνική εκμετάλλευση.
Σύνδουλοι στρατιώτες, σκλάβοι της αστικής τάξεως!
Την στιγμή που οι λαοί του κόσμου κάτω από [τα] φωτεινά διδάγματα των τελευταίων τούτων αιματόβρεχτων χρόνων ξυπνούν κι ορθώνουν τρομακτική την κορμοστασιά τους μπροστά στους καταδυνάστες τους κι εδώ συντρίβουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους κι άλλου κλονίζουν συθέμελα το κακούργο σημερινό καθεστώς της βίας και της εκμετάλλευσης, δεν πρέπει και μεις να ραχατέβουμε μέσα στην ανατολίτικη μακαριότητα και μοιρολατρεία. Εχουμε ιερό καθήκον απέναντι του εαυτού μας, απέναντι του ανθρωπισμού μας, να τινάξουμε από πάνω μας το βραχνά της αστικής πρόληψης και να πάρουμε βαθειά συναίσθηση της γιγάντιας δύναμης που κρύβεται μέσα μας, που μπορεί να μας απαλλάξη μονομιάς απ' τα τωρινά μας βάσανα, να ρίξη τις καινούριες κλίκες των εκμεταλλευτών μας και να στεριώση το κράτος της αληθινής λαϊκής θέλησης. Αυτή τη ληθαργούσα μέσα μας δύναμη, ένα μέσο υπάρχει εδώ στην Ελλάδα, όπως και σ' όλον τον κόσμο, για να μας την συνειδητοποιήση, να την οργανώση συστηματικά και να δώση στη δράση της την κατάληλη πολιτική κατεύθυνση. Κι αυτό είναι το Κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδος.
Σε προηγούμενα γράμματα σας είπαμε ποιο είναι γενικά το ολοκληρωτικό πρόγραμμά του και πως δεν είναι κόμμα προσωπικό, αλλά πολιτικός οργανισμός όπου η δημοκρατικά συγκεντρωμένη δράση όλων των μελών του κατευθύνεται απερίσπαστα σ' ένα σκοπό, στο γκρέμισμα της αστικής κοινωνίας και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής πολιτείας της λευτεριάς και της δικαιοσύνης.
Το επαναστατικό κίνημα που γύρω από το Κόμμα τούτο αναπτύχθηκε επί τέλους και στον καθυστερημένο τόπο μας, αρχίζει να γιγαντώνεται. Αν και κατέβηκε για πρώτη φορά στον εκλογικό αγώνα ύστερα από δυο χρόνων μονάχα δράση με το βενιζελικό μαχαίρι στο λαιμό και με τόσο οξείς πολιτικούς φανατισμούς, μόλον τούτο κατώρθωσε να συγκεντρώση εκατό περίπου χιλιάδες ψήφους σε τέσσερες μόνο νομούς. Τον απολυτρωτικό αγώνα του Κόμματος αυτού ασπασθήκαμε κ' εμείς οι στρατιώτες, τα οικτρότερα θύματα της αστικής εκμετάλλευσης, ψηφίζοντας τους κομμουνιστές υποψηφίους. Και τώρα, μετά από την εκλογική πάλη ας μη νομίσουμε ότι ο αγώνας μας ετελείωσε. Δεν μπορεί να τελειώση εφ' όσον οι εκμεταλλευτές μας "φιλελεύθεροι" ή "εθνικόφρονες" ή "δημοκράτες" θα στέκονται κολλημένοι στη ράχη μας για να ρουφάνε το αίμα μας και τον ιδρώτα μας.
Ο αγώνας που διεξάγει ο κομμουνισμός σ' όλον τον κόσμο είναι αγώνας επαναστατικός που ζητάει να καταργήση τη σημερινή κοινωνική δυστυχία χτυπώντας τη ρίζα της, το αστικό κοινωνικό σύστημα.
Το άλλαγμα αστικών κυβερνήσεων και κομματικών καθεστώτων δεν καταργεί την οικονομική σκλαβιά αλλά την κρατάει, παίρνοντας με τον καραγκιόζη που λέγεται ψηφοφορία μια ψεύτικη λαϊκή εξουσιοδότηση. Γι' αυτό ο αγώνας μας, προπαγανδιστικός τώρα εν όσω είμαστε φαντάροι, άμεσος και ενεργός αύριο στην πολιτική ζωή, πρέπει να εξακολουθήση πεισματώδης και ατρόμητος με ακλόνητη πεποίθηση στον κομμουνιστικόν μας θρίαμβο. Θα είναι έγκλημα στον ιερό αυτόν αγώνα το λέρωμα της φωτεινής επαναστατικής σημαίας, της ποτισμένης με το αθώο αίμα τόσων μαρτύρων του σοσιαλιστικού ιδανικού, αν κανένας μας αφίση την καρδιά του να κυριευθή απ' τους στιγμιαίους μετεκλογικούς ενθουσιασμούς των αστικών κομμάτων.
Μακρυά απ' τους αλλαλάζοντας για την εκλογική τους νίκη, γιατί πολύ γρήγορα μονάχοι τους θα ιδούν τις πλάνες που πίστεψαν και θα αισθανθούν τις νέες και πάλιν συμφορές της πλάνης τους. Και τότε θα τρέχουνε μονάχοι τους προς την κόκκινη μεγάλη λεωφόρο του κομμουνισμού για να σωθούν από τα νύχια της εξαχρειωμένης κεφαλαιοκρατίας και στρατοκρατίας.
Σύνδουλοι στρατιώτες, που ζούμε στην καταφρόνια, που σφαζόμαστε σαν τραγιά!
Εμείς που ύστερα από τόσα μαρτύρια ξαναγεννηθήκαμε μέσα στον οραματισμό του κομμουνιστικού ιδανικού ας αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις της νεότητός μας για την πραγματοποίησή του, φωτίζοντας με την μεγαλειώδη λάμψη του κάθε μάρτυρα αδελφό μας που βρίσκεται στα σκοτεινά βάθη της άγνοιας και του πνευματικού θανάτου, στα βάθη του ληθάργου.
Εργάτες ακούραστοι του ιδανικού αυτού, ας μη λησμονάμε πως ο αγώνας μας τελειώνει τότε μόνον όταν στο πλήρωμα του χρόνου το οργανωμένο προλεταριάτο της χώρας θα σηκώση την επαναστατική του κόκκινη σημαία και θα γκρεμίση τη σημερινή κοινωνία. Από μας εξαρτάται να γρηγορέψουμε τη μεγάλη και άγια εκείνη μέρα».
(«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 170-173).
Ανακοίνωσή για την Πρωτοχρονιά του 1921.
«Οι κομμουνισταί στρατιώται του Μετώπου
Πώς χαιρετίζουν το νέο χρόνο
Ερχεται να ξημερώση και σε σας εδώ πάνω η πρώτη του καινούργιου χρόνου.
Η καλή γιορτή που άλλοτε με τόσες γλυκές θύμησες και τόσες γλυκές ελπίδες μας ανακούφιζε τους πόνους της σκληρής ζωής, θάρθη τώρα για να φωτίση με το γιορτάσιμο φως της το αδιάκοπο μαρτύριο του καθημερινού μας θανάτου, να ξαναζωντανέψη στη φαντασία μας τη φρικαλέα εικόνα του χθεσινού αιματόβρεχτου Γολγοθά μας και σαν μαύρος οιωνός να μας προμηνύση ένα φριχτότερο αύριο.
Τι θα αντικρύση εδώ πάνω ο καινούργιος χρόνος;
Από τις όχθες του Μαιάνδρου ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Ουσάκ και απ' της Τουρκίας την ιερή πολιτεία, την Προύσσα, ως τις παγωμένες πλαγιές των θρακικών βουνών, εμείς στεκόμαστε άγρυπνοι μπροστά στο φυλάκιο με το τουφέκι στα ξυλιασμένα χέρια μας, έτοιμοι να σκοτώσουμε και να σκοτωθούμε.
Αλλοι κοίτουνται στα νοσοκομεία, είτε απ' το σαράκι της κακομοιριάς τους χτικιασμένοι, είτε από του πολυβασανισμένου κορμιού το σάπισμα, είτε με αγιάτρευτες ακόμα τις πληγές απ' το θανατερό βόλι, αυριανοί σακάτηδες, αφρόντιστοι, πεταμένοι σαν άχρηστα κτήνη, μακρυά από κάθε ανθρώπινη σπλαχνική συμπόνια, άλλοι που στην ίδια τους τη δύναμη ζητήσανε τη σωτηρία απ' του πολέμου το βασανιστήριο, αλυσσοδεμένοι βρίσκονται στις φυλακές και στενάζουν κάτω απ' το άσπλαχνο κνούτο του τιμωρού νόμου.
Κι άλλοι... Μα όχι πια άλλοι, γιατί αυτοί δεν είναι ζωντανοί. Είναι οι σκοτωμένοι που ο καινούργιος χρόνος δεν τους βρίσκει αναμεταξύ μας. Τα λαγκάδια και τα βουνά της Μικράς Ασίας ή τα όρνεα τ' ουρανού δεχτήκανε το κορμί τους... Μα η φρίκη της τωρινής πραγματικότητας δε σταματάει εδώ. Πίσω μας, κει κάτω στο πατρικό μας σπίτι, η μαυρίλα της δυστυχίας σκεπάζει την οικογένειά μας τόσα χρόνια τώρα. Είμαστε φτωχοί εμείς δω πάνω, γιατί οι πλούσιοι και δυνατοί έχουν τον τρόπο να μην είναι στρατιώτες ή να μην είναι μακρυά απ' το σπίτι τους. Με τον ιδρώτα μας ετρέφαμε τους γέρους μας γονιούς και αποκατασταίναμε τις αδερφάδες μας. Τώρα ο γέροντας πατέρας θάχη ίσως πεθάνει, τ' αδερφάκια μας τα μικρά θάναι πεταμένα, απροστάτευτα στους δρόμους και οι αδερφάδες μας θάναι ίσως στριμωγμένες απ' τη δυστυχία στο βούρκο της ατιμίας, για να κορέσουν τις χτηνώδικες ορέξεις κανενός ταλαντούχου.
Κι εμείς εδώ πάνω πολεμάμε για την πατρίδα...
Πούναι οι γλυκειές θύμησες του περασμένου χρόνου που θα ξαλαφρώσουν τους τωρινούς μας πόνους; Πουθενά. Δε ρίχνουμε το νου μας στην αναπόληση των περασμένων, γιατί παντού αίματα και αλυσσίδες, θάνατο και μαρτύρια συναντάμε. Πολύ λίγοι θα σταματήσουνε ίσως μπροστά σε μια ημερομηνία: 1 Νοεμβρίου. Πετάξαμε, θα πούνε, από πάνω έναν πολεμικό εφιάλτη που επίεζε το λαό θανάσιμα, σέρνοντάς τον να σφαχτή, θύμα του αχόρταγου Μαμωνά της δυτικής Ευρώπης. Κι αυτών όμως των λίγων η πρόληψη που τους επλάνεβε, δέχτηκε πολύ γρήγορα το δυνατό χτύπημα της πραγματικότητας. Ο εφιάλτης δεν έφυγε, μα ξανακάθισε μεταμορφωμένος και φοβερώτερος στο στήθος του δυστυχισμένου λαού!
"Θα επιδιώξω την συμπλήρωσιν της εθνικής αποκαταστάσεως στηριζόμενος επί του ηρωικού μας στρατού", κήρυξαν οι νέοι κυβερνήτες επίσημα και πανηγυρικά με το βασιλικό διάγγελμα.
Ο δήμιος βρυκολάκιασε και πάλι ζητάει απ' το λαό αίμα, αίμα, αίμα... Κι έτσι αντί για γλυκειές ελπίδες, η γιορτάσιμη πρωτοχρονιά πικρά μοιρολόγια τονίζει τώρα, πένθιμα για τους μελλοθανάτους!
Κρατήστε όμως την αιμοβόρικη χαρά σας, ξαναστημένοι βρυκόλακες! Δεν είμαστε πια οι αγαθοί μοιρολάτρες του περασμένου καιρού. Μέσα στην κόλαση των τελευταίων τούτων αιματόβρεχτων χρόνων ξυπνήσαμε, χρειάστηκε ν' αφίσουμε τη ζωή του πολίτη που τόσο όμορφα ξέρετε να τη ζωγραφίζετε ως ελεύθερη και ειρηνική και να συρθούμε βίαια στον ανθρώπινο αλληλοσπαραγμό για να αντικρύσουμε τη φοβερή πραγματικότητα της κοινωνικής εκμετάλλευσης που τόσο τεχνικά σκεπάζετε με τα ψεύτικα στολίδια σας. Και το αντίκρυσμά της σκόρπισε τα πλάνα ιδανικά σας, τις "πατρίδες" σας και τα "εθνικά όνειρά" σας και μας έδειξε ολοφάνερα τι κρύβει από πίσω τους: Το συχαμερό εγώ σας, το εγώ της κεφαλαιοκρατικής σας τάξης. Και είδαμε ότι εμείς οι φτωχοί βιοπαλαιστές, οι εργάτες, δεν μπορούμε μέσα σε τούτη την κοινωνία που κυριαρχεί η εκμετάλλευση να απολάψουμε ελευτεριά, γιατί κι όταν δεν στρατευόμαστε σε πόλεμο είμαστε πάντα στρατευμένοι στο βιομηχανικό και εμπορικό στρατό της πλουτοκρατίας, πάντα σκλάβοι που ή με το αίμα ή με τον ιδρώτα μας θα πληθαίνουμε τους θησαυρούς της και θα ικανοποιούμε τις ανικανοποίητες απολαύσεις της χτηνώδικης αχορτασιάς της.
Μη μας μιλάτε πια για λευτεριά, γιατί τόσο πιο αβάσταχτη αισθανόμαστε τη σκλαβιά μας. Είδαμε ότι και οι κυβερνήτες, όποιο χρωματισμό κι αν έχουν, δεν είναι παρά γνήσιοι αντιπρόσωποι της εκμεταλλεύτριας αυτών τάξης και ότι η κρατική εξουσία με τη στρατοκρατία της δεν είναι παρά μια ωργανωμένη βία σε υπηρεσία των συμφερόντων της.
Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις γιατί τόσο πιο συχαμεροί μας φαινόσαστε!
Κι όταν πια τα είδωλά σας γκρεμίστηκαν μέσα μας και μεις οι τυφλοί αναβλέψαμε, εκυριεύτηκε η καρδιά μας από μίσος εναντίον σας, εναντίον όλης σας της καινούργιας τάξης. Μα όχι από το καταστρεφτικό και στείρο εκδικητικό μίσος που σεις και οι όμοιοί σας καλλιεργείτε καταχθόνια ανάμεσα στους λαούς και που γεννάει τις ανθρωποσφαγές των γαλλογερμανικών και ελληνοβουλγαρικών πολέμων, αλλά το μεγάλο και ιερό και δημιουργικό αίσθημα της αγανάχτησης που κατά τις ώριμες επαναστατικές ιστορικές περιόδους εμψυχώνει τους λαούς που συντρίβουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους, γκρεμίζουν την παλιά κοινωνία και οικοδομάνε μια καινούργια, ελεύθερη και δίκαιη.
Το σπέρμα της καινούργιας ανθρωπότητας έπεσε από πολύ καιρό τώρα και εβλάστησε μέσα στους καπνούς του πολέμου, εκεί πάνω στο βοριά! (σ.σ. εννοεί τη Σοβιετική Ρωσία)
Η επαναστατική περίοδος ζυγώνει στο τέλος της. Τρέμετε μπροστά της, εσείς που δεν θέλετε να το αναγνωρίσετε, κρατώντας στους ώμους σας το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της σημερινής κοινωνίας. Πολύ γρήγορα έρχεται ο τελειωτικός σεισμός που θα σας πλακώση κάτω από τα ερείπιά του.
Γι' αυτό, μεγάλοι κυβερνήτες, είμαστε πραγματικά ηρωικοί στρατιώτες της ανθρωπότητας κι όχι της πατρίδας σας. Και γι' αυτό η πρώτη του 1921 δεν ακούει εδώ πάνω στο μέτωπο ούτε τα μοιρολόγια των αδικοσκοτωμένων, ούτε τους στεναγμούς των βασανισμένων, αλλά μια κραυγή, μεγάλη, στεντόρια, που βγαίνει κι απ' των πολεμιστάδων τα παλληκαρίσια στήθεια κι απ' των κοιτώμενων τα χτικιασμένα πνεμόνια κι απ' των αποθαμένων τα χωσμένα κόκκαλα:
Ζήτω η επανάσταση!».
(«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 176-178).
Σημείωση: Το ΣΕΚΕ (Κ), ακόμη και την ύστατη στιγμή, όταν η καταστροφή στη Μικρά Ασία απεικονιζόταν με την τραγική ήττα, έκανε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου οι συνέπειες να μη γίνουν τόσο οδυνηρές για τον ελληνικό λαό και κυρίως να σωθούν από την καταστροφή τόσο οι Ελληνες στρατιώτες, όσο και οι μετέπειτα Ελληνες πρόσφυγες, αλλά και άλλες εθνότητες που αποτελούσαν μειονότητες στην Τουρκία.
Η επίθεση του στρατού του Κεμάλ άρχισε στις 13 Αυγούστου 1922 στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ - Σμύρνη. Η ήττα είναι συντριπτική και ο ελληνικός στρατός αρχίζει την άτακτη υποχώρησή του.
Στις 8 του Σεπτέμβρη, οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη και στις 18 του ίδιου μήνα ολοκληρώνεται η εκκένωση της Μ. Ασίας από τα ελληνικά στρατεύματα.
Αυτή, λοιπόν, την περίοδο το ΣΕΚΕ (Κ) και η ΓΣΕΕ κάνουν διάβημα «Προς τα Κομμουνιστικά Κόμματα και τας Εργατικάς Συνομοσπονδίας της Ευρώπης και προς την Ρωσίαν», για να συμβάλουν στο ζήτημα της προστασίας των ελληνικών πληθυσμών και των αιχμαλώτων. Ολόκληρα τα κείμενα που απεστάλησαν δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» στις 28 Αυγούστου 1922 και έχουν ως εξής:
«Η Διοίκησις του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος πολλάκις είχεν ενδείξεις περί του δυνατού μιας Ελληνοτουρκικής Συνεννοήσεως, η οποία θα απεσόβει πολλάς από τας σημερινάς συμφοράς και πάντως θα εξησφάλιζε σοβαροτάτας εγγυήσεις υπέρ των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Επί τη βάσει των ενδείξεων τούτων επεζήτησε πολλάκις να πείση την κυβέρνησιν περί της ανάγκης της τοιαύτης συνεννοήσεως και του τοιούτου προσανατολισμού της πολιτικής της, αλλ' η κυβέρνησις Γούναρη όχι μόνον δεν ηθέλησε να δόση προσοχήν εις τας υποδείξεις ταύτας, αλλά και επανειλημμένας απ' ευθείας προτάσεις των Σοβιέτ συστηματικώς απέκρουσε, διά να φανή ευχάριστος προς τους Γάλλους ιμπεριαλιστάς.
Ηδη η Διοίκησις του Κόμματος, κατόπιν της δημιουργηθείσης εξ υπαιτιότητος της κυβερνήσεως καταστάσεως, εθεώρησε καθήκον της να απευθυνθή απ' ευθείας τόσον προς τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, όσον και προς την Σοβιετικήν Ρωσίαν διά της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, όπως ζητήση την επέμβασίν των υπέρ των θυμάτων της παράφρονος πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων.
Ούτω χτες συνέταξε τα κάτωθι τηλεγραφήματα αξιώσασα από τον υπουργόν των Εξωτερικών να επιτραπή η ελευθέρα αποστολή των:
Βασίλειον Κολάρωφ, δικηγόρον, γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας και της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας.
Συντικάλεμ Ντομ Σόφιαν.
Εν ονόματι των εργατών και χωρικών της Ελλάδος επιστρατευμένων και μη, σας παρακαλούμεν να μεταβιβάσητε τηλεγραφικώς προς το Γραφείον της εν Μόσχα Κομμουνιστικής Διεθνούς την αίτησίν μας, ην παρακαλούμεν να υποστηρίξητε με όλον το κύρος της Βαλκανικής Κομμουνιστικής μας Ομοσπονδίας ης είσθε γραμματεύς, όπως επέμβη αυτή παρά τη Ρωσική Σοβιετική Κυβερνήσει, ίνα αύτη, ισχυρός παράγων εν Ανατολή και μόνη εγγύησις των καταπιεζομένων λαών, λάβη υπό την προστασίαν της τους πάσχοντας εργατικούς και αγροτικούς ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, θύματα της εγκληματικής πολιτικής των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και εκτεθειμένους σήμερον εις τον κίνδυνον της εκδικήσεως του νικητού, ως επίσης ενδιαφερθή και περί της τύχης των αιχμαλώτων μας εργατών και χωρικών των εις χείρας του Κεμαλικού στρατού. Αναμένομεν την απάντησιν της Διεθνούς.
Γραμματεύς Κομμουνιστικού Κόμματος
Ι. Κορδάτος».
«Κεντρικήν Επιτροπήν Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Εφημερίδα "Ουμανιτέ"
Παρισίους
Το Σοσιαλεργατικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα της Ελλάδος εν ονόματι του προλεταριάτου πόλεων και χωρίων, επιστρατευμένου και μη, σας παρακαλεί ίνα επέμβητε παρά τη υμετέρα κυβερνήσει, όπως ασκήση αυτή την επιρροήν της διά να τεθή το ταχύτερον τέρμα εις τον εν Μικρά Ασία πόλεμον και διασωθούν από τους κινδύνους εις τους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι ελληνικοί αγροτικοί και εργατικοί πληθυσμοί και αι άλλαι μειονότητες, θύματα της εγκληματικής πολιτικής των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων, τυφλών οργάνων των ιμπεριαλιστών και κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης. Το Ελληνικόν Σοσιαλεργατικόν Κόμμα καταπολεμήσαν πάντοτε δριμύτατα την ιμπεριαλιστικήν πολιτικήν των ελληνικών αστικών κομμάτων, δικαιούται να ζητήση σήμερον την υποστήριξιν των αδελφών σοσιαλιστικών κομμάτων και την προστασίαν των θυμάτων της πολιτικής ταύτης.
Ι. Κορδάτος».
Στη συνέχεια, το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» δημοσιεύει την παρακάτω πληροφορία: «Ομοιον τηλεγράφημα απεστάλη και προς τα Εργατικά και Κομμουνιστικά Κόμματα της Ιταλίας και της Αγγλίας. Επίσης η Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών απέστειλε προς τας Γενικάς Συνομοσπονδίας Ιταλίας, Γαλλίας και Αγγλίας τηλεγραφήματα υπό το αυτό πνεύμα».
Στον πόλεμο στη Μικρά Ασία, υπήρξαν σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες της Σοβιετικής Ρωσίας, τις οποίες αν αποδέχονταν η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, πιθανόν τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά και, πάντως, οι συνέπειες για τον ελληνικό λαό δε θα ήταν αυτές που φορτώθηκε από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αλλά η Ιστορία δε γράφεται με τα «αν» και τα «πιθανόν».
Διαβάστε επίσης:
Ανακοίνωση του ΣΕΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1920
Για την στάση της νεαρής Σοβιετικής Ρωσίας το 1922
Σε προεκλογική ανακοίνωσή της Κ.Ε του ΣΕΚΕ, με τίτλο «Η φωνή των στρατιωτών του Μετώπου», το Σεπτέμβρη του 1920, αναφέρεται:
«Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε της Βαλκανικής, της Ρωσίας και της Ανατολής τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας και με το σκοτωμένο αίμα μας εβάψαμε το χώμα και τις πέτρες τους, αφού οι αφέντες που κυβερνάνε μας δέσανε με τις βαριές αλυσίδες της οργανωμένης βίας σαβανώνοντας τα σπιτικά μας με τη μαυρίλα της δυστυχίας, έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίηση του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και για την απελευθέρωση των "υποδούλων αδελφών". Αυτό εκήρυξε ο Αύγουστος, ο μεγάλος αφέντης, δείχνοντας στα χάσκοντα παράσιτα της πλουτοκρατίας, που λέγονται Λαϊκή αντιπροσωπεία, τα καινούργια όρια της "μεγαλυνθείσης Ελλάδος" και τα νευρόσπαστα χειροκροτήσανε και χύσανε θερμά δάκρυα «εθνικής χαράς».
Τι τραγική ειρωνεία. Επάνω στα σύνορα αυτά της μεγαλυνθείσης πατρίδος που φυλάγονται άγρυπνα απ' τα δικά μας τα ταλανισμένα κορμιά, τέτοιων δακρύων η πηγή είναι σε όλους μας για πάντα στερημένη. Οι αγνές πατριωτικές συγκινήσεις παγώσανε πολύ νωρίς, απ' τη στιγμή που μέσα στη φρίκη της παγκόσμιας αλληλοσφαγής αντικρύσαμε τη μαύρη αλήθεια στη ζωντανή πραγματικότητα, έξω απ' τα σύννεφα του ιδεαλισμού, στα οποία βυθίζουνε το νου του δύσμοιρου και άμαθου λαού οι κυβερνώσες κοινωνικές λύμες. Κι όταν, πια, ενώ εμείς τραβούσαμε το θανατερό δρόμο του μαρτυρίου μας με τα νύχια των στρατοκρατικών κοράκων στη σάρκα μας, είδαμε αυτή την παρασιτική τάξη αποχαλινωμένη μέσα στην αποκλειστική ικανοποίηση του ωμού προσωπικού της συμφέροντος και τον άπληστο θησαυρισμό πλούτου, όταν είδαμε αυτούς τους κυβερνητικούς πάτρωνές τους μ' όλο το φκιασίδι του φιλεργατισμού των να ρίχνουν στο τέλος κάθε πρόσχημα δίνοντας τις πιο οιχτρές αναχρονιστικές λύσεις στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, εργατικά, αγροτικά και αρπάζοντας τον ιδρώτα και το αίμα των αδελφών μας εργατών και χωρικών για να χτίζουν τα παλάτια και να γεμίζουν τις κάσες των πλουτοκρατών, όταν ακούσαμε αυτόν τον μεγάλον Κυβερνήτη από ανορθωτής που προοιωνιζότανε ύστερα από την επανάσταση του Γουδί να γίνεται ο δυνατότερος στυλοβάτης του νεοελληνικού πατρονάτου, πετώντας κατάμουτρα στην εργατική τάξη σαν κατηγορηματικό πρόσταγμα τη στυγνή εκείνη φράσιν "να πεθάνετε" όταν το κλείσιμο της παγκοσμίου ειρήνης απόδειξε χειροπιαστά ότι ο πόλεμος της πολιτισμένης Ευρώπης που έστρωσε με τα κορμιά εκατομμυρίων εργατών τα μέτωπα της Δύσης και του Βορρά δεν είχεν άλλο σκοπό και αποτέλεσμα παρά να δώσει ανθρώπινη βορά στα τέρατα του πολιτισμένου άγριου αστικού ατομικισμού και στ' ουρανού τα κοράκια κι όταν μέσα στο κείμενο της συνθήκης που ο Πατέρας της φυλής θριαμβευτής μας έφερε, βλέπουμε από κάθε άρθρο του να σιγαστράφτει και μια σπίθα καινούργιου πολέμου, όταν πια στο τέλος δε δυσκολευόμαστε να νοιώσουμε ότι ο ίδρωτας της δουλείας μας, με την οποία αύριο θ' αγωνιστούμε να ξαναζωντανέψουμε την ύπαρξή μας, είναι προορισμένος να χυθεί σε κανόνια και πολεμικά καράβια για τις καινούριες ανθρωποσφαγές που από τώρα μας ετοιμάζουνε οι τύραννοι της γης, τότε πια τα μεγάλα και παχιά σας λόγια και τα ψευτορωμαντικά ιδανικά της πατρίδας σας τα εθνικά και ιερά σας, χορτάτοι πλουτοκράτες, εξαερωθήκανε κι απ' την πηγή δακρύων "Εθνικής Χαράς" ξεπήδησε γιγαντωμένη και πελώρια η βαρυγκομιά του δυναστευομένου ανθρώπου, στεντόρεια στην κραυγή της διαμαρτυρίας και του απολυτρωτικού της εγερτηρίου, υποβλητικά κατηχητική στην καρδιά των βασανισμένων αδελφών μας, φοβερή στη λύσσα της καταστροφής του απανθρώπου, βαρβάρου, του πλάνου συστήματος σας παντοδύναμη και φωτισμένη στην ξαναγεννήτρια του κόσμου ιστορική της αποστολή.
Δεν μπορείτε να 'χετε σεις πατρίδα ούτε ιδανικά. Τα ιδανικά σας και η πατρίδα σας είναι κλεισμένα μέσα στο συχαμερό σας συμφεροντολογικό σας εγώ που την κτηνώδη απληστία του χορταίνει η θυσία του ανθρωπίνου αίματος. Η πατρίδα αυτή που την περιτριγυρίζετε μ' έναν γελοίο πλασματικό φωτοστέφανο είναι η δική μας η πατρίδα. Και οι αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς. Οχι γιατί σκοτωθήκαμε και σκοτώσαμε άλλους ανθρώπους και ματώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε για τα συμφέροντά σας κάτω απ' την πίεση της βίας σας, αλλά γιατί το κήρυγμα της μεγάλης αλήθειας που 'ρχεται βροντόφωνο από κει πάνω (Σημ. Σύντ. εννοείται η Σοβιετική Ρωσία) μας εσφυρηλάτησε την καρδιά μας με τη θέληση της αγαπημένης πατρίδας μας αναγεννημένης κι ευτυχισμένης με τη δύναμη την ακαταμάχητη που χρειάζεται στους μεγάλους απολυτρωτικούς αγώνες, με την αγάπη για όλους τους δυναστευομένους ανθρώπους του κόσμου και για τη λευτεριά και για την παντοτεινή ειρήνη και για την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η πατρίδα για την οποία έχουμε την ανώτερη θέληση και δύναμη να πολεμήσουμε. Και θα πολεμήσουμε γι' αυτήν.
Εμίλησεν ο δικτάτορας. Κοροϊδεύει τον εαυτό του νομίζοντας ότι θα μας κρατήσει στο σκοτάδι της αμορφωσιάς και της μακαριότητας που τόσο ευνοούν τους καταχθόνιους σκοπούς κάθε αστικού κόμματος, απαγορεύοντας τα δημοσιογραφικά όργανα του Κόμματος που δίνουν την ενιαία κατεύθυνση, του απολυτρωτικού κινήματος στην Ελλάδα, να κυκλοφορήσουν στο Μέτωπο.
Το επαναστατικό εγερτήριο, κραταιέ Αύγουστε, εσάλπισε προ πολλού στις καρδιές των πολεμιστών του μετώπου. Οι φρικαλεότητες του μεγάλου σας πολέμου ήταν το προανάκρουσμα. Το μεγαλουργό έργο του Βορρά ήταν η θριαμβευτική επωδός του: Εκείνος εκορύφωσε τη μεγάλη άρνηση, τούτο επύργωσε τη συνείδηση της θετικής δημιουργικής δύναμης σ' όλους μας.
Το ξέρουμε πως κι εσύ και οι άλλοι αλλαλάζοντες ανθρωπίσκοι της αστικής αντιπολίτευσης στηρίζετε τις απαίσιες ελπίδες σας στο βαθύ ύπνο των πολλών.
Είσαστε γελασμένοι αφέντες: Ο Βοριάς είναι αγέρας πολύ δυνατός κι ορμητικός κι αδύνατα φτερά μπροστά του είναι τα πλάνα ιδανικά σας».
(Το ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα» τόμος Α', σελ. 114 - 116).
* * * * *
Προκήρυξη προς το λαό στις 27 Σεπτέμβρη του 1920:
«Προκήρυξις
Προς τον λαόν των εργατών, υπαλλήλων, επαγγελματιών, μικροαστών και χωρικών
Μετά μίαν μακράν περίοδον μαύρης τυραννίας, την οποίαν επέβαλεν εις τον τόπον η τάξις των εκμεταλλευτών του πολέμου και της λαϊκής δυστυχίας διά να καταπνίξει πάσαν αντίδρασιν και πάσαν διαμαρτυρίαν των λαϊκών τάξεων εναντίον της πολιτικής του πολέμου και του άκοπου πλουτισμού διά της φανεράς των λαϊκών τάξεων ληστείας και απογυμνώσεως, ο ελληνικός λαός καλείται διά της ψήφου του να εκλέξει τους μέλλοντας κυβερνήτας του. Ο ευρωπαϊκός πόλεμος εις τον οποίον παρεσύρθησαν και οι δυστυχείς λαοί της Βαλκανικής, έφερε εις τον τόπον μας μίαν μεγάλην πολιτικήν κρίσιν. Από την κρίσιν αυτήν επρόβαλλαν δύο πολιτικά κόμματα τα οποία ετάχθησαν καθένα με μια εκ των δύο εμπολέμων μερίδων. Το ένα εξεμεταλλεύθη την αποστροφήν του λαού προς τον πόλεμον. Το άλλο τον πατριωτισμό του. Προσεπάθησαν δε και τα δύο να παρασύρουν τον τόπον εις τον πόλεμον υπέρ της μιας εκ των δύο μαχομένων μερίδων. Υπό την βίαν των ξένων λογχών και τον αποκλεισμόν ο ελληνικός λαός εξηναγκάσθη τέλος να πολεμήσει.
Εκτοτε ο ελληνικός λαός δεν εγνώρισεν ησυχίαν. Αι μεγάλαι λαϊκαί μάζαι στερούμεναι πολιτικής συνειδήσεως δεν ηδυνήθησαν συσσωματούμεναι να αντιτάξουν τον όγκον των εναντίον της μεταξύ των δύο προσωπικών κομμάτων διεξαγόμενης πάλης εναντίον της αυθαιρεσίας και της τρομοκρατίας της επικρατησάσης διά της βίας των ξένων λογχών μερίδος.
Αφήσασαι να παρασυρθούν τυφλώς εις την ξένην ταύτην προς τα συμφέροντά των πάλην και συνταυτίσασαι την τύχην των με την τύχην των δύο αντιμαχομένων αστικών μερίδων, υπέστησαν αυταί όλας τας συνεπείας του εξοντωτικού των δύο τούτων μερίδων αγώνος.
Ο λαός υπέφερε, εδιώχθη, εφυλακίσθη, εξωρίσθη, εδάρη, ετουφεκίσθη, επείνασε, εδυστύχησε. Ο πόλεμος, η τρομοκρατία και η εκμετάλλευσις ηύξησαν την δυστυχίαν και την αθλιότητά του εις σημείον που υπερβαίνει τα όρια της ανθρωπίνης αντοχής. Ο εργάτης, ο χωρικός, ο υπάλληλος, ο μικροαστός και ο μικροεπαγγελματίας, αντιμετωπίζει σήμερα τη φτώχεια και τη δυστυχία υπό την πλέον απαίσιά της μορφή, ενώ οι πατριδέμποροι σκορπούν επιδεικτικώς εις τους δρόμους τον κλεμένο ιδρώτα του δυστυχισμένου λαού.
Αυταί ήσαν για τον λαόν αι συνέπειαι της μεταξύ των δύο αστικών μερίδων πάλης, εις την οποίαν δυστυχώς δεν ημπόρεσε να παραμείνει ξένος. Τα δύο αυτά κόμματα είναι εκείνα που εμφανίζονται σήμερα και πάλιν ενώπιον του λαού, διεκδικούντα την ψήφον του και την εξουσίαν.
Το ένα εκπροσωπεί μίαν συμμορίαν ληστών, οι οποίοι, ενώ ο μισός ελληνικός λαός ερρίχνετο εις τας φυλακάς και ο άλλος μισός εστέλετο να σκοτωθή εις τα διάφορα μέτωπα, επλούτιζαν αισχροκερδούντες και εκμεταλλευόμενοι το αίμα και τον ιδρώτα του, τη συνενοχή και τη υποστηρίξει του κράτους. Είναι οι άνθρωποι που γυρίζουν ολημερίς με τα πολυτελή αυτοκίνητά των εις τους δρόμους προβάλλοντες κατά τον πλέον αναίσχυντον τρόπον κατά πρόσωπον της λαϊκής δυστυχίας τα κλεμμένα πλούτη των. Είναι οι άνθρωποι που έχουν συμφέρον να διατηρήσουν με κάθε τρόπον το σημερινόν καθεστώς της βίας και της τρομοκρατίας για να κρατήσουν την εξουσίαν και τας ατίμως αποκτηθείσας περιουσίας των, για να συνεχίσουν το έργον της εκμεταλλεύσεως των εργαζομένων λαϊκών τάξεων.
Το άλλο εκπροσωπεί εκείνους, οι όποιοι μείναντες μακράν της εξουσίας, εστερήθησαν όλων αυτών των αγαθών, τα οποία τώρα προσπαθούν να αποκτήσουν. Εκπροσωπεί τον παλαιόν πολιτικόν κόσμον της Ελλάδος τον βουτηγμένον εις τον βούρκον της φαυλότητος, τον προσπαθούντα να αρπάξη την ψήφον του λαού, για να αναρριχηθεί εις την ράχην του, τον αποπειρώμενον να γυρίση πίσω εις την πολιτικήν ζωήν μαζί με όλας τας απηρχαιωμένας πολιτικάς και κοινωνικάς αντιλήψεις του, σέρνων μαζί του μίαν στρατοκρατικήν τάξιν, η οποία εδημιουργήθη με τους βαλκανικούς πολέμους γύρω εις την βασιλικήν αυλήν και της οποίας την πίεσιν και την αυθαιρεσίαν έλαβε ο λαός την ευκαιρίαν να γνωρίση και να αισθανθή κατά την κωνσταντινικήν περίοδον την τόσο φρικώδη, όσον η σημερινή περίοδος της βενιζελοκρατίας. Και τα δύο κόμματα, κόμματα της ίδιας ληστρικής τάξεως εκπροσωπούν τον πόλεμον. Η ουδετερότης, η ειρήνη, αι συνταγματικαί ελευθερίαι κατήντησαν λέξεις κεναί, πίσω από τας όποιας εκδηλώνεται καθαρά η άμιλλα μεταξύ των δύο μερίδων, ποία θα προσφέρει τας περισσοτέρας υπηρεσίας εις τους ισχυρούς της Ευρώπης σπρώχνουσα τον λαόν από πόλεμον εις πόλεμον μέσα εις τα βάθη της Ανατολής, διά να έχει την πολιτικήν των υποστήριξιν, διά να επιβληθεί διά της δυνάμεώς των επί του ελληνικού λαού. Και εις των δύο την σημαίαν είναι χαραγμέναι αι λέξεις: "Εκμετάλλευσις - αίμα".
Απέναντι των δύο πολιτικών τούτων μερίδων προβάλλει σήμερον διά πρώτην φοράν ενώπιον του ελληνικού λαού το κόμμα της εργατικής τάξεως της Ελλάδος, το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα για να ζητήσει τας ψήφους του λαού διά τους υποψηφίους του. Το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα δεν αξιοί σήμερον να αναλάβη την εξουσίαν. Η εργατική τάξις της χώρας μόλις κατά τον πόλεμον ήρχισε να αφυπνίζεται και να οργανώνεται, μόλις τώρα ανέλαβε τον αγώνα διά την αφύπνισιν και την οργάνωσιν όλων των εργαζομένων και πασχουσών λαϊκών τάξεων. Οταν η μεγάλη πλειοψηφία του εργαζομένου ελληνικού λαού, αι τάξεις των εργατών, των χωρικών, των υπαλλήλων και των βιαπαλαιστών εν γένει θα έχουν νοιώση το συμφέρον των, όταν θα έχουν αποκτήσει πολιτικήν συνείδησιν, συνείδησιν τάξεως, τότε ο δρόμος που θα ακολουθήση το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα ως κόμμα εκπροσωπούν τας τάξεις ταύτας, δεν θα είναι ο δρόμος των καλπών. Αντιτάσσον την οργανωμένην δύναμιν και τον όγκον των εργαζομένων λαϊκών μαζών εις την βίαν της κυβερνώσης τάξεως των εκμεταλλευτών και των κηφήνων, το Κόμμα τούτο θα καταλάβει τότε την εξουσίαν διά να επιβάλη τα συμφέροντα της εργαζομένης πλειονότητος του έθνους επί της ολιγαρίθμου τάξεως των σημερινών εκμεταλλευτών του.
Ο αγών εις τον οποίον κατέρχεται σήμερον το Κόμμα μας είναι απλώς συνέχισις του αγώνος της διαφωτίσεως των λαϊκών τάξεων διά της εκλογικής πάλης. Διά τούτο εις τους συνδυασμούς των αστικών κομμάτων το Κόμμα μας δεν έρχεται να αντιτάξει πλήρεις συνδυασμούς, αλλά ορισμένον αριθμόν υποψηφίων. Διά τους υποψηφίους του αυτούς ζητεί τας ψήφους του ελληνικού λαού.
Έλληνες εργάται, χωρικοί και πτωχοί, βιοπαλαισταί,
Απέναντι της πολιτικής των αστικών κομμάτων, της πολιτικής των πολέμων και της καταστροφής, της βίας και της τρομοκρατίας, το Κόμμα μας, το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα, έρχεται να αντιτάξη το δικό του απελευθερωτικό πρόγραμμα της ειρήνης και της εργασίας, της ισότητος των τάξεων και της αδελφοσύνης των λαών. Οχι πλέον πόλεμοι, όχι πλέον επιστρατεύσεις, όχι πλέον δάνεια, όχι πλέον φόροι, όχι πλέον βία και τυραννία, όχι αισχροκέρδεια και εκμετάλλευσις, αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Κατερχόμενο στας εκλογάς το Κόμμα μας και αγωνιζόμενο να στείλη τους υποψηφίους του στη Βουλή δεν αποβλέπει σε τίποτε άλλο, παρά πώς από το βήμα εκείνο, επάνω από το οποίο επί εκατό τώρα χρόνια οι διάφοροι λαοπλάνοι πολιτικοί αγύρται σας εξαπατούν, να ανοίξη τα μάτια του λαού, να καταγγείλη σ' αυτόν όλες τις ατιμίες των αστικών κομμάτων, να ξεσκεπάσει στα μάτια σας εκείνους που στέλνετε να σας αντιπροσωπεύσουν και να κανονίσουν την τύχη σας και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά όργανα ασυνείδητα, των τυράννων και των εκμεταλλευτών σας, χυδαίοι εκμεταλλευταί της εμπιστοσύνης σας.
Οπως η φωνή των σοσιαλιστών ήταν η μόνη φωνή που ακούονταν καθ' όλο αυτό το μακρό διάστημα της βενιζελικής τρομοκρατίας, φωνή διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου, εναντίον της εκμεταλλεύσεως και της ληστείας, εναντίον της βίας και της αυθαιρεσίας, έτσι και αύριο η φωνή των σοσιαλιστών αντιπροσώπων που η ψήφος σας θα στείλει στη Βουλή θα είναι η μόνη πραγματική φωνή του λαού που θα ακούγεται, η μόνη φωνή που θα υψωθεί θαρραλέα και επιβλητική εναντίον των σφετεριστών των λαϊκών δικαιωμάτων, η μόνη φωνή υπέρ των δικαίων των εργατών και των χωρικών και των δυστυχισμένων βιοπαλαιστών.
Μέσα εις το συνέδριον αυτό των αντιπροσώπων των αστικών τάξεων που θα συνέλθη για να βυσσοδομήσει νέα εις βάρος του εργαζομένου λαού πραξικοπήματα, οι σοσιαλισταί βουλευταί θα είναι η μόνη εγγύησις, η μόνη ασφάλεια για τα συμφέροντα και τις ελευθερίες σας. Και όταν πλέον αρχίσετε να καταλαβαίνετε την αισχρή κωμωδία που παίζεται εις βάρος σας και όταν ξυπνώντας απ' το σημερινό σας λήθαργο, απ' τη σημερινή σας πλάνη, αποφασίσετε να θέσετε τέλος σ' αυτήν την αχρεία κατάσταση, αυτοί θα βγουν στους δρόμους, αυτοί θα μένουν εμπρός για να σας οδηγήσουν εναντίον των σφετεριστών της λαϊκής εξουσίας.
Ελληνες εργάται, επαγγελματίαι και χωρικοί, έλληνες στρατιώται,
Από σας εξαρτάται να δώσετε τέλος στη φρικτή κατάσταση που δημιουργεί στη χώρα η πολιτική των αστικών προσωπικών κομμάτων, για να παύσουν οι πόλεμοι, αι επιστρατεύσεις, η τυραννία και η δυστυχία του λαού.
Από την ψήφον σας εξαρτάται να κηρύξετε αν θέλετε να ζήσετε ως άνθρωποι ή να χαθήτε στο χάος και την καταστροφή που δημιουργεί η αστική πολιτική των εκμεταλλευτών.
Από τη θέλησή σας εξαρτάται να υψωθήτε θαρραλέα και αποφασιστικά στο πλευρό του νέου και γενναίου κόμματος των εργατών, του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος.
Από τας κάλπας που θα περάσετε θα αντικρύσετε το σήμα του Κόμματος τούτου και τας κάλπας των σοσιαλιστών υποψηφίων.
Το σφυρί - δρεπάνι μέσα στο κόκκινο φως του ηλίου που ανατέλλει είναι το σήμα του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος που συμβολίζει την ελευθερία, την ειρήνη και την εργασία, το νέο κόσμο των εργατών και των χωρικών. Μ' αυτό το σήμα αγωνίζονται σήμερα σ' όλο τον κόσμο οι εργάτες και χωρικοί και όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και πιεζόμενοι από την τάξη των αέργων εκμεταλλευτών, των ψευτοπατριωτών και των απατεώνων. Με το ίδιο σήμα, σύμβολο του κοινού αγώνος των εκμεταλλευομένων και πιεζόμενων όλης της γης, κατέρχεται στας εκλογάς το Σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα και ζητεί να το ψηφίσετε.
Όλοι με θέληση και με πίστη πρέπει να υποστηρίξετε τας τιμίας κάλπας των σοσιαλιστών, να δώσετε υπέρ αυτών την ψήφο σας, με την πεποίθηση ότι έτσι ψηφίζετε κατά του πολέμου, κατά της τυραννίας, κατά της εκμεταλλεύσεως.
Όλοι με το σύνθημα: "Σφυρί - δρεπάνι".
Όλοι με το κήρυγμα: "Κάτω ο πόλεμος! Κάτω η τυραννία! Ζήτω ο διεθνής σοσιαλισμός!".
Αθήναι 27 Σεπτεμβρίου 1920
Η Κεντρική Επιτροπή
Ν. Δημητράτος, Γ. Δούμας, I. Κορδάτος, Π. Δημητράτος, Μ. Σιδέρης».
* * * * *
Ειδική προκήρυξή προς τους φαντάρους. Οκτώβρης του 1920
«Προκήρυξις του Κόμματος
Προς τους στρατιώτας
Ελληνες εργάται και χωρικοί του μετώπου! Ελληνες στρατιώται!
Η αστική κυβέρνησις του Βενιζέλου προεκήρυξε εκλογές. Στας 25 Δεκεμβρίου{σ.σ. οι εκλογές έγιναν την 1 (14) Νοέμβρη 1920} στο μέτωπο, όπως και σ' όλη την Ελλάδα, θα γίνει ψηφοφορία. Η κυβέρνησις των εκμεταλλευτών του λαού, με την πρόφαση ότι θα σεβασθή δήθεν τα δικαιώματά σας ως πολιτών και να μη σας στερήσει, δεν έχει άλλο σκοπό, παρά να μεταχειρισθή την ψήφον σας για να νοθεύση τα αποτελέσματα των εκλογών, για να διατηρήση την εξουσία.
Ενώ η κυβέρνησις των εκμεταλλευτών σάς διακηρύττει ότι θα γίνουν ελεύθερες εκλογές, τα όργανά τους εκβιάζουν και τρομοκρατούν εδώ πίσω τους αδελφούς σας που τολμούν να διαδηλώσουν το φρόνημά τους. Ενώ διακηρύττει ότι θα γίνουν ελεύθερες στο μέτωπο οι εκλογές, απαγορεύει στις εφημερίδες μας, απαγορεύει στις σοσιαλιστικές εφημερίδες να κυκλοφορήσουν στο μέτωπο.
Απαγορεύει δηλαδή στο Κόμμα μας, στο κόμμα των ελλήνων εργατών και χωρικών, στους αδελφούς σας, που μόνοι μπορούν να σας μιλήσουν τη δική σας γλώσσα των φτωχών και των δυστυχισμένων, να επικοινωνήσουν μαζί σας, να σας πουν τι γίνεται εδώ πίσω στα σπίτια σας και στα χωριά σας, να σας διαφωτίσουν, για να δώσετε την ψήφον σας εκεί που πρέπει.
Σύντροφοι στρατιώται! Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου!
Εκείνοι που σας έστειλαν στο μέτωπο να σκοτωθήτε, εκείνοι που στην ειρήνη εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα σας και το αίμα σας στον πόλεμο για να πλουτίζουν, αποφάσισαν τώρα να εκμεταλλευθούν και την ψήφο σας και τη συνείδησή σας για να διατηρήσουν την εξουσία. Απεφάσισαν με την ψήφο τη δική σας να νοθεύσουν τις εκλογές για να μπορέσουν να διατηρήσουν, μαζί με την εξουσία, τα πλούτη που μάζεψαν κατά τον πόλεμον κλέβοντας το λαό, ενώ εσείς εσκοτωνόσαστε, ενώ τα σπίτια σας δυστυχούσαν και τα παιδιά σας επέθαιναν από την πείνα. Θέλουν την ψήφο σας για να μπορέσουν κρατώντας στα χέρια τους την εξουσία, να εξακολουθήσουν τους πολέμους που σας κρατούν οκτώ τώρα χρόνια διαρκώς επιστρατευμένους και σας σέρνουν από μέτωπο σε μέτωπο, για να εξακολουθήσουν να πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα σας, για να εξακολουθήσουν να σας καταπιέζουν και να σας τυραννούν.
Σύντροφοι στρατιώται!
Είναι οκτώ τώρα χρόνια που σας σέρνουν από ράχη σε ράχη κι από ρεματιά σε ρεματιά. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που δεν εγνωρίσατε στέγη, που δεν εγνωρίσατε ησυχία, που δεν εγνωρίσατε ανάπαυση. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που σκοτώνεστε για να πλουτίζουν λίγοι αχρείοι. Είναι οκτώ τώρα χρόνια που δυστυχείτε. Καθημερινώς σας υπόσχονται την ειρήνη, αλλά η ειρήνη που τόσον ποθείτε δεν θα έρθη ποτέ, εν όσω τον τόπο μας τον κυβερνούν εκείνοι που έχουν συμφέρον να μην πάψουν ποτέ οι πόλεμοι για να πλουτίζουν. Ετσι και τώρα θα σας πουν - αν τους ψηφίσετε, αν τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την εξουσία - ότι θα τελειώσουν πια τα βάσανά σας. Είναι ψέμμα! Εν όσω αυτοί θα κυβερνούν τα βάσανά σας δεν θα τελειώσουν ποτέ!
Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου! Σύντροφοι έλληνες στρατιώται!
Ανάμεσα στους διαφόρους λωποδύτας που θα ρθουν να ζητήσουν την ψήφον σας, ανάμεσα στα διάφορα ονόματα που θα σας δώσουν να ψηφίσετε θα ξεχωρίσετε και λίγα ονόματα που για πρώτη φορά τα ακούτε. Ανάμεσα στην "Αγκυρα" και στην "Ελιά", θα δήτε για πρώτη φορά το "Σφυρί και το δρεπάνι" σύμβολο της τίμιας εργασίας σας στα εργοστάσια και στους αγρούς. Είναι τα ονόματα των υποψηφίων του Κόμματός μας, είναι τα σύμβολα των εργατών και χωρικών της Ελλάδος, των αδελφών σας. Στην Αττική, στη Θεσσαλία, στη Θεσσαλονίκη, στην ανατολική Μακεδονία, στας Πάτρας, στην Εύβοια, το Κόμμα μας θα βάλη υποψηφίους.
Αυτών τα ψηφοδέλτια να ζητήσετε όλοι εσείς που κατάγεσθε από τα δυστυχισμένα αυτά μέρη, τα ψηφοδέλτια που θα έχουν το όνομα του Σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος, αψηφώντας κάθε βία των ανωτέρων σας και ανοίγοντας τα μάτια σας σε κάθε προσπάθειά των να σας εξαπατήσουν.
Σύντροφοι εργάται και χωρικοί του μετώπου!
Αντιμέτωπο στα μεγάλα αστικά κόμματα που κυβερνούν και εκμεταλλεύονται τον τόπο, το νεαρό αλλά τίμιο Κόμμα μας έρχεται να ζητήσει την ψήφον σας και να σας πη τι ζητεί και τι θέλει. Το Κόμμα μας είναι το κόμμα των ελλήνων εργατών, και χωρικών. Είναι το κόμμα των φτωχών και δυστυχισμένων που χύνουν το αίμα τους και τον ιδρώτα τους για να πλουτίζουν άλλοι. Είναι το κόμμα που αγωνίζεται να φωτίση το λαό και να του ανοίξει τα μάτια, να τον οργανώσει και να τον κάνει ικανό να διεκδικήσει με τον όγκο του, με την οργανωμένη του δύναμη τα δικαιώματά του. Είναι το κόμμα που αγωνίζεται να κάμη σας τους φτωχούς χωρικούς και εργάτες ικανούς να πάρετε μια μέρα στα χέρια σας την εξουσία που ως τώρα διά της βίας σφετερίζονται λίγοι άνθρωποι για να σας εκμεταλλεύονται και να σας τυραννούν, να σας σκοτώνουν και να σας ληστεύουν. Είναι το κόμμα που πάντα ύψωσε τη φωνή του εναντίον της αδικίας που σας γίνεται, εναντίον των πολέμων, εναντίον της κλεψιάς. Είναι το κόμμα της ελευθερίας και της αδελφοσύνης των εκμεταλλευομένων, είναι το κόμμα της ειρήνης της αληθινής και της παντοτεινής.
Σύντροφοι στρατιώται του μετώπου! Καταψηφίσατε τ' αστικά κόμματα που σας στέλλουν να πολεμάτε. Ψηφίσατε τους σοσιαλιστάς υποψηφίους!
Αθήναι 2 Οκτωβρίου 1920
Η Κεντρική Επιτροπή».
(Το ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα» τόμος Α', σελ. 142 - 146 και 151-153).
Σημείωση: Οι εκλογές έγιναν το Νοέμβρη του 1920. Η αντιβενιζελική παράταξη επικέντρωσε τον προεκλογικό της αγώνα στο ζήτημα του τερματισμού του πολέμου. Το ΣΕΚΕ (Κ) πήρε για πρώτη φορά μέρος στις εκλογές, συνεχίζοντας την αδιάκοπη πάλη του για την ικανοποίηση των αιτημάτων και των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με τον αντιπολεμικό αγώνα. Το ΣΕΚΕ (Κ), δίνοντας αυτήν την πολιτική μάχη κατά της κυβέρνησης Βενιζέλου, εν μέσω αγρίων διώξεων, προσπάθειας φίμωσης της φωνής του και συνθηκών νοθείας και εξαπάτησης του λαού, αποκάλυπτε ταυτόχρονα ότι και η αντιβενιζελική αντιπολίτευση θα συνεχίσει την ίδια τυχοδιωκτική πολιτική, αν γίνει κυβέρνηση.
«... Η οργανωμένη εργατική τάξις η οποία ουδέποτε ηθέλησε να γίνη ευνούχος ουδενός αστικού κόμματος, δεν ηργάσθη κατά της βενιζελικής δικτατορίας χάριν της υποθέσεως του Κωνσταντίνου ή διά το συμφέρον των εν τη εξουσία πολιτικών, αλλά χάριν του ίδιου αυτής αγώνος, του αγώνος εναντίον του πολέμου, της τυραννίας και της εκμεταλλεύσεως της οποίας υπήρξεν το αέναον θύμα κατά την τελευταίαν δεκαετίαν. Χωρίς σήμερον μετά το επελθόν εκ των εκλογών αποτέλεσμα ουδέ κατά το ελάχιστον να κλονίζεται εις την στάσιν του έναντι του κόμματος των Φιλελευθέρων, το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν (Κομμουνιστικόν) Κόμμα οφείλει να διακηρύξη ότι η πολεμική και ιμπεριαλιστική πολιτική, την οποία συνεχίζει η νέα κυβέρνησις χάριν της επιστροφής του Κωνσταντίνου, δεν ανταποκρίνεται προς τους πόθους και τα συμφέροντα της μεγάλης τάξεως των παραγωγών του έθνους.
Η πολιτική αύτη ανταποκρίνεται προς τα συμφέροντα ορισμένων κύκλων πολιτικών και άλλων επιχειρηματιών της πολιτικής και κεφαλαιοκρατικών κύκλων, οι οποίοι επείγονται να συναγωνιστούν το βενιζελικόν κόμμα εις την πολεμικήν και τυχοδιωκτικήν του πολιτικήν και να αναγνωριστούν αυτοί ως οι εγκυρότεροι πράκτορες των Ανταντικών συμφερόντων εν Ελλάδι» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 163-165).
Γι' αυτό καλούσε στην αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών του. Τις εκλογές κέρδισε η αντιβενιζελική αστική παράταξη, που με δημοψήφισμα επανέφερε το βασιλιά Κωνσταντίνο. Το ΣΕΚΕ (Κ) συγκέντρωσε το 13% των ψήφων (100.000).
* * * * *
Ανακοίνωσή προς τους φαντάρους μετά τις εκλογές.
«Προς όλους τους στρατιώτας της Ελλάδος
Σύνδουλοι στρατιώτες, σκλάβοι της κεφαλαιοκρατίας!
Και πάλιν ερχόμαστε να σας μιλήσουμε ελεύτερα και άφοβα. Με την ίδια όπως και πρώτα αγνή πρόθεση και αδελφική συμπόνια. Με την ίδια πίστη στην τίμιά σας συνείδηση. Εγιναν επί τέλους οι εκλογές. Το αγριεμένο κύμα της λαϊκής βαρυγκομιάς έπνιξε το Βενιζέλο. Και τώρα ο λαός με αλλαλαγμούς χαράς πανηγυρίζει τη νίκη του. Θαρρεί κανείς πως το πέσιμο του Βενιζέλου του ξασφάλισε την παντοτινή ευτυχία.
Εμείς εδώ πάνω, που των πολέμων οι φρίκες και του στρατού τα ατέλειωτα βάσανα εσκλήρυναν την καρδιά μας, συνηθίσαμε να βλέπουμε ψυχρότερα τα δράματα και νάμαστε πιο συγκρατημένοι στους άκαιρους ενθουσιασμούς. Γι' αυτό θέλουμε να βαθύνουμε περισσότερο στη σημασία της μεταβολής αυτής. Τι θέλησε να χτυπήση στο πρόσωπο του Βενιζέλου ο λαός με την ψήφο της 1ης Νοεμβρίου; Κατά πρώτο λόγο απαλλάχτηκε από έναν απαίσιο πολεμικό εφιάλτη του. Σε καιρό που με νωπές ακόμα τις πληγές μας απ' τους βαλκανικούς πολέμους βλέπουμε ολοφάνερα μέσα στον αλληλοσπαραγμό των εθνών το στυγερό έγκλημα που οι κεφαλαιοκράτες του κόσμου διέπρατταν κατά των δύσμοιρων λαών τους, για να εξασφαλίσουν ο καθένας τους την οικονομική κοσμοκρατορία, εδώ στην Ελλάδα ο Βενιζέλος είχε τον κυνισμό να διακηρύξει απερίφραστα ότι θάπρεπε να θυσιαστούμε για τα συμφέροντα της αγγλογαλλικής κεφαλαιοκρατίας. Και το κατάφερε με τα καταχθόνια μέσα που όλοι ξέρουμε. Μα η οργή εμάνιαζε και εθέριεβε μέσα μας, ώσπου προχθές ξέσπασε, κι αποτίναξε απ' τα στήθη μας τον πολεμικό εκείνο δαίμονα.
Και τώρα που ερρίξαμε το Βενιζέλο, έπαψε τάχα να μας φοβερίζη το φάντασμα του πολέμου; Θάναι ολέθρια πλάνη να το πιστέψουμε. Οχι! Ο πόλεμος θα εξακολουθή να ρουφάη το αίμα και κάθε ζωτική δύναμη του λαού, εν όσω θα υπάρχη αστικό κράτος που δεν είναι παρά η χτηνωδέστερη εκδήλωση της οικονομικής κυριαρχίας του δυνατού επάνω στους αδύνατους, η ωργανωμένη βία μιας ληστρικής τάξεως της πλουτοκρατίας. Οταν οι "μεγαλοπράγμονες πολιτικοί" και οι "πατέρες του έθνους", ασυνείδητα όργανα της τάξης αυτής, ρητορεύουν κομπαστικά για "εθνικές διεκδικήσεις" και "εθνικά συμφέροντα" υπονοούν τα συμφέροντα αυτής της κυβερνώσης ολιγαρχίας των πλουσίων. Κι όταν πάλι διαδηλώνουν περήφανα την "εθνική ζωτικότητα και αυτοθυσία", στα δικά μας κορμιά υπαινίσονται με συχαμερό κυνισμό, πούναι καταδικασμένα να ποτίσουν με το τίμιό τους αίμα τας "απελευθερωθείσας χώρας", τις πλούσιες δηλαδή εκτάσεις όπου τα ίδια κοράκια της πλουτοκρατίας θα εξαπλώνουν αύριο την εμπορική τους και βιομηχανική τους εκμετάλλευση. Πρέπει να το νοιώσουμε καλά. Εν όσω δεν ανοίγουμε τα μάτια μας για να ιδούμε το βάραθρο όπου μας οδηγεί το σημερινό κοινωνικό σύστημα, ο πόλεμος ακατάπαυστα θα στέλνη στις λαϊκές μας μάζες το θάνατο και τη δυστυχία για να γεμίζη με το αίμα και τον ιδρώτα μας τις κάσες των πλουσίων. Αντί γι' αυτό όμως τι κάνουμε; Ενώ απ' τονα μέρος ρίχνοντας το Βενιζέλο διαδηλώνουμε τόσο πανηγυρικά τη φρίκη που μας εμπνέει ο πόλεμος, ζητωκραυγάζουμε απ' το άλλο μέρος με αλλαλαγμούς προσωπολατρικού φανατισμού, παλινορθούμενους βασιλιάδες και πρίγκηπες, χωρίς καθόλου να συλλογιζόμαστε ότι οι θρόνοι πάντα θεμελιωθήκανε επάνω στα αιματωμένα κορμιά των υπηκόων τους, ότι οι βασιλικές χλαμύδες αναριπίζουν πάντα τις φλόγες των πολέμων και των μακελιών, χωρίς καν να το σκεφθούμε ότι για να ξαναθρονιασθή εκείνος, επούλησε πρωτήτερα το αίμα το δικό μας στους δήμιους της Ευρώπης.
Ξεγελιόμαστε απ' τα παραληρήματα του ρωμέικου κομματικού κομπογιανιτισμού για "αυτοτέλειες" και "λαϊκές κυριαρχίες" και εκλέγουμε για κυβερνήτες άλλους πολεμικούς εφιάλτες οι οποίοι μόλις αναλάβουν την εξουσία δηλώνουν ότι θα ακολουθήσουν την ίδια "εθνική πολιτική" που από πικρή πείρα εμάθαμε τι σημαίνει για μας. Ρίχνοντας, όμως το Βενιζέλο θελήσαμε να χτυπήσουμε και την τυραννία. Αλλο τόσο οιχτρή πλάνη θάναι αν πιστέψουμε πως πετάξαμε την τυραννία από πάνω μας. Και πάλιν όχι. Αν αφαιρέσαμε την τυραννία από το βενιζελισμό, εδώσαμε όμως με την ψήφο μας, το νόμιμο δικαίωμα της καταδυνάστευσής μας σε μιαν ατελείωτη σειρά νέων φαυλοκρατικών οργάνων του ληστρικού κράτους, στις γνωστές και άγνωστες σπείρες των αυλόδουλων τυραννίσκων, σε καινούργια αρπαχτικά όρνεα που με την προστασία του αστικού κράτους θα κατατρώνε τις σάρκες του βιοπαλαίοντος λαού.
Δεν μπορεί να υπάρξη πολιτική ελευθερία εν όσω υπάρχει οικονομική σκλαβιά. Εκείνο που σήμερα λέγεται πολιτική ελευθερία δεν είναι παρά είδωλο που ξεγελάει το λαό και νομιμοποιεί την κοινωνική εκμετάλλευση.
Σύνδουλοι στρατιώτες, σκλάβοι της αστικής τάξεως!
Την στιγμή που οι λαοί του κόσμου κάτω από [τα] φωτεινά διδάγματα των τελευταίων τούτων αιματόβρεχτων χρόνων ξυπνούν κι ορθώνουν τρομακτική την κορμοστασιά τους μπροστά στους καταδυνάστες τους κι εδώ συντρίβουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους κι άλλου κλονίζουν συθέμελα το κακούργο σημερινό καθεστώς της βίας και της εκμετάλλευσης, δεν πρέπει και μεις να ραχατέβουμε μέσα στην ανατολίτικη μακαριότητα και μοιρολατρεία. Εχουμε ιερό καθήκον απέναντι του εαυτού μας, απέναντι του ανθρωπισμού μας, να τινάξουμε από πάνω μας το βραχνά της αστικής πρόληψης και να πάρουμε βαθειά συναίσθηση της γιγάντιας δύναμης που κρύβεται μέσα μας, που μπορεί να μας απαλλάξη μονομιάς απ' τα τωρινά μας βάσανα, να ρίξη τις καινούριες κλίκες των εκμεταλλευτών μας και να στεριώση το κράτος της αληθινής λαϊκής θέλησης. Αυτή τη ληθαργούσα μέσα μας δύναμη, ένα μέσο υπάρχει εδώ στην Ελλάδα, όπως και σ' όλον τον κόσμο, για να μας την συνειδητοποιήση, να την οργανώση συστηματικά και να δώση στη δράση της την κατάληλη πολιτική κατεύθυνση. Κι αυτό είναι το Κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδος.
Σε προηγούμενα γράμματα σας είπαμε ποιο είναι γενικά το ολοκληρωτικό πρόγραμμά του και πως δεν είναι κόμμα προσωπικό, αλλά πολιτικός οργανισμός όπου η δημοκρατικά συγκεντρωμένη δράση όλων των μελών του κατευθύνεται απερίσπαστα σ' ένα σκοπό, στο γκρέμισμα της αστικής κοινωνίας και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής πολιτείας της λευτεριάς και της δικαιοσύνης.
Το επαναστατικό κίνημα που γύρω από το Κόμμα τούτο αναπτύχθηκε επί τέλους και στον καθυστερημένο τόπο μας, αρχίζει να γιγαντώνεται. Αν και κατέβηκε για πρώτη φορά στον εκλογικό αγώνα ύστερα από δυο χρόνων μονάχα δράση με το βενιζελικό μαχαίρι στο λαιμό και με τόσο οξείς πολιτικούς φανατισμούς, μόλον τούτο κατώρθωσε να συγκεντρώση εκατό περίπου χιλιάδες ψήφους σε τέσσερες μόνο νομούς. Τον απολυτρωτικό αγώνα του Κόμματος αυτού ασπασθήκαμε κ' εμείς οι στρατιώτες, τα οικτρότερα θύματα της αστικής εκμετάλλευσης, ψηφίζοντας τους κομμουνιστές υποψηφίους. Και τώρα, μετά από την εκλογική πάλη ας μη νομίσουμε ότι ο αγώνας μας ετελείωσε. Δεν μπορεί να τελειώση εφ' όσον οι εκμεταλλευτές μας "φιλελεύθεροι" ή "εθνικόφρονες" ή "δημοκράτες" θα στέκονται κολλημένοι στη ράχη μας για να ρουφάνε το αίμα μας και τον ιδρώτα μας.
Ο αγώνας που διεξάγει ο κομμουνισμός σ' όλον τον κόσμο είναι αγώνας επαναστατικός που ζητάει να καταργήση τη σημερινή κοινωνική δυστυχία χτυπώντας τη ρίζα της, το αστικό κοινωνικό σύστημα.
Το άλλαγμα αστικών κυβερνήσεων και κομματικών καθεστώτων δεν καταργεί την οικονομική σκλαβιά αλλά την κρατάει, παίρνοντας με τον καραγκιόζη που λέγεται ψηφοφορία μια ψεύτικη λαϊκή εξουσιοδότηση. Γι' αυτό ο αγώνας μας, προπαγανδιστικός τώρα εν όσω είμαστε φαντάροι, άμεσος και ενεργός αύριο στην πολιτική ζωή, πρέπει να εξακολουθήση πεισματώδης και ατρόμητος με ακλόνητη πεποίθηση στον κομμουνιστικόν μας θρίαμβο. Θα είναι έγκλημα στον ιερό αυτόν αγώνα το λέρωμα της φωτεινής επαναστατικής σημαίας, της ποτισμένης με το αθώο αίμα τόσων μαρτύρων του σοσιαλιστικού ιδανικού, αν κανένας μας αφίση την καρδιά του να κυριευθή απ' τους στιγμιαίους μετεκλογικούς ενθουσιασμούς των αστικών κομμάτων.
Μακρυά απ' τους αλλαλάζοντας για την εκλογική τους νίκη, γιατί πολύ γρήγορα μονάχοι τους θα ιδούν τις πλάνες που πίστεψαν και θα αισθανθούν τις νέες και πάλιν συμφορές της πλάνης τους. Και τότε θα τρέχουνε μονάχοι τους προς την κόκκινη μεγάλη λεωφόρο του κομμουνισμού για να σωθούν από τα νύχια της εξαχρειωμένης κεφαλαιοκρατίας και στρατοκρατίας.
Σύνδουλοι στρατιώτες, που ζούμε στην καταφρόνια, που σφαζόμαστε σαν τραγιά!
Εμείς που ύστερα από τόσα μαρτύρια ξαναγεννηθήκαμε μέσα στον οραματισμό του κομμουνιστικού ιδανικού ας αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις της νεότητός μας για την πραγματοποίησή του, φωτίζοντας με την μεγαλειώδη λάμψη του κάθε μάρτυρα αδελφό μας που βρίσκεται στα σκοτεινά βάθη της άγνοιας και του πνευματικού θανάτου, στα βάθη του ληθάργου.
Εργάτες ακούραστοι του ιδανικού αυτού, ας μη λησμονάμε πως ο αγώνας μας τελειώνει τότε μόνον όταν στο πλήρωμα του χρόνου το οργανωμένο προλεταριάτο της χώρας θα σηκώση την επαναστατική του κόκκινη σημαία και θα γκρεμίση τη σημερινή κοινωνία. Από μας εξαρτάται να γρηγορέψουμε τη μεγάλη και άγια εκείνη μέρα».
(«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 170-173).
* * * * *
Ανακοίνωσή για την Πρωτοχρονιά του 1921.
«Οι κομμουνισταί στρατιώται του Μετώπου
Πώς χαιρετίζουν το νέο χρόνο
Ερχεται να ξημερώση και σε σας εδώ πάνω η πρώτη του καινούργιου χρόνου.
Η καλή γιορτή που άλλοτε με τόσες γλυκές θύμησες και τόσες γλυκές ελπίδες μας ανακούφιζε τους πόνους της σκληρής ζωής, θάρθη τώρα για να φωτίση με το γιορτάσιμο φως της το αδιάκοπο μαρτύριο του καθημερινού μας θανάτου, να ξαναζωντανέψη στη φαντασία μας τη φρικαλέα εικόνα του χθεσινού αιματόβρεχτου Γολγοθά μας και σαν μαύρος οιωνός να μας προμηνύση ένα φριχτότερο αύριο.
Τι θα αντικρύση εδώ πάνω ο καινούργιος χρόνος;
Από τις όχθες του Μαιάνδρου ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Ουσάκ και απ' της Τουρκίας την ιερή πολιτεία, την Προύσσα, ως τις παγωμένες πλαγιές των θρακικών βουνών, εμείς στεκόμαστε άγρυπνοι μπροστά στο φυλάκιο με το τουφέκι στα ξυλιασμένα χέρια μας, έτοιμοι να σκοτώσουμε και να σκοτωθούμε.
Αλλοι κοίτουνται στα νοσοκομεία, είτε απ' το σαράκι της κακομοιριάς τους χτικιασμένοι, είτε από του πολυβασανισμένου κορμιού το σάπισμα, είτε με αγιάτρευτες ακόμα τις πληγές απ' το θανατερό βόλι, αυριανοί σακάτηδες, αφρόντιστοι, πεταμένοι σαν άχρηστα κτήνη, μακρυά από κάθε ανθρώπινη σπλαχνική συμπόνια, άλλοι που στην ίδια τους τη δύναμη ζητήσανε τη σωτηρία απ' του πολέμου το βασανιστήριο, αλυσσοδεμένοι βρίσκονται στις φυλακές και στενάζουν κάτω απ' το άσπλαχνο κνούτο του τιμωρού νόμου.
Κι άλλοι... Μα όχι πια άλλοι, γιατί αυτοί δεν είναι ζωντανοί. Είναι οι σκοτωμένοι που ο καινούργιος χρόνος δεν τους βρίσκει αναμεταξύ μας. Τα λαγκάδια και τα βουνά της Μικράς Ασίας ή τα όρνεα τ' ουρανού δεχτήκανε το κορμί τους... Μα η φρίκη της τωρινής πραγματικότητας δε σταματάει εδώ. Πίσω μας, κει κάτω στο πατρικό μας σπίτι, η μαυρίλα της δυστυχίας σκεπάζει την οικογένειά μας τόσα χρόνια τώρα. Είμαστε φτωχοί εμείς δω πάνω, γιατί οι πλούσιοι και δυνατοί έχουν τον τρόπο να μην είναι στρατιώτες ή να μην είναι μακρυά απ' το σπίτι τους. Με τον ιδρώτα μας ετρέφαμε τους γέρους μας γονιούς και αποκατασταίναμε τις αδερφάδες μας. Τώρα ο γέροντας πατέρας θάχη ίσως πεθάνει, τ' αδερφάκια μας τα μικρά θάναι πεταμένα, απροστάτευτα στους δρόμους και οι αδερφάδες μας θάναι ίσως στριμωγμένες απ' τη δυστυχία στο βούρκο της ατιμίας, για να κορέσουν τις χτηνώδικες ορέξεις κανενός ταλαντούχου.
Κι εμείς εδώ πάνω πολεμάμε για την πατρίδα...
Πούναι οι γλυκειές θύμησες του περασμένου χρόνου που θα ξαλαφρώσουν τους τωρινούς μας πόνους; Πουθενά. Δε ρίχνουμε το νου μας στην αναπόληση των περασμένων, γιατί παντού αίματα και αλυσσίδες, θάνατο και μαρτύρια συναντάμε. Πολύ λίγοι θα σταματήσουνε ίσως μπροστά σε μια ημερομηνία: 1 Νοεμβρίου. Πετάξαμε, θα πούνε, από πάνω έναν πολεμικό εφιάλτη που επίεζε το λαό θανάσιμα, σέρνοντάς τον να σφαχτή, θύμα του αχόρταγου Μαμωνά της δυτικής Ευρώπης. Κι αυτών όμως των λίγων η πρόληψη που τους επλάνεβε, δέχτηκε πολύ γρήγορα το δυνατό χτύπημα της πραγματικότητας. Ο εφιάλτης δεν έφυγε, μα ξανακάθισε μεταμορφωμένος και φοβερώτερος στο στήθος του δυστυχισμένου λαού!
"Θα επιδιώξω την συμπλήρωσιν της εθνικής αποκαταστάσεως στηριζόμενος επί του ηρωικού μας στρατού", κήρυξαν οι νέοι κυβερνήτες επίσημα και πανηγυρικά με το βασιλικό διάγγελμα.
Ο δήμιος βρυκολάκιασε και πάλι ζητάει απ' το λαό αίμα, αίμα, αίμα... Κι έτσι αντί για γλυκειές ελπίδες, η γιορτάσιμη πρωτοχρονιά πικρά μοιρολόγια τονίζει τώρα, πένθιμα για τους μελλοθανάτους!
Κρατήστε όμως την αιμοβόρικη χαρά σας, ξαναστημένοι βρυκόλακες! Δεν είμαστε πια οι αγαθοί μοιρολάτρες του περασμένου καιρού. Μέσα στην κόλαση των τελευταίων τούτων αιματόβρεχτων χρόνων ξυπνήσαμε, χρειάστηκε ν' αφίσουμε τη ζωή του πολίτη που τόσο όμορφα ξέρετε να τη ζωγραφίζετε ως ελεύθερη και ειρηνική και να συρθούμε βίαια στον ανθρώπινο αλληλοσπαραγμό για να αντικρύσουμε τη φοβερή πραγματικότητα της κοινωνικής εκμετάλλευσης που τόσο τεχνικά σκεπάζετε με τα ψεύτικα στολίδια σας. Και το αντίκρυσμά της σκόρπισε τα πλάνα ιδανικά σας, τις "πατρίδες" σας και τα "εθνικά όνειρά" σας και μας έδειξε ολοφάνερα τι κρύβει από πίσω τους: Το συχαμερό εγώ σας, το εγώ της κεφαλαιοκρατικής σας τάξης. Και είδαμε ότι εμείς οι φτωχοί βιοπαλαιστές, οι εργάτες, δεν μπορούμε μέσα σε τούτη την κοινωνία που κυριαρχεί η εκμετάλλευση να απολάψουμε ελευτεριά, γιατί κι όταν δεν στρατευόμαστε σε πόλεμο είμαστε πάντα στρατευμένοι στο βιομηχανικό και εμπορικό στρατό της πλουτοκρατίας, πάντα σκλάβοι που ή με το αίμα ή με τον ιδρώτα μας θα πληθαίνουμε τους θησαυρούς της και θα ικανοποιούμε τις ανικανοποίητες απολαύσεις της χτηνώδικης αχορτασιάς της.
Μη μας μιλάτε πια για λευτεριά, γιατί τόσο πιο αβάσταχτη αισθανόμαστε τη σκλαβιά μας. Είδαμε ότι και οι κυβερνήτες, όποιο χρωματισμό κι αν έχουν, δεν είναι παρά γνήσιοι αντιπρόσωποι της εκμεταλλεύτριας αυτών τάξης και ότι η κρατική εξουσία με τη στρατοκρατία της δεν είναι παρά μια ωργανωμένη βία σε υπηρεσία των συμφερόντων της.
Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις γιατί τόσο πιο συχαμεροί μας φαινόσαστε!
Κι όταν πια τα είδωλά σας γκρεμίστηκαν μέσα μας και μεις οι τυφλοί αναβλέψαμε, εκυριεύτηκε η καρδιά μας από μίσος εναντίον σας, εναντίον όλης σας της καινούργιας τάξης. Μα όχι από το καταστρεφτικό και στείρο εκδικητικό μίσος που σεις και οι όμοιοί σας καλλιεργείτε καταχθόνια ανάμεσα στους λαούς και που γεννάει τις ανθρωποσφαγές των γαλλογερμανικών και ελληνοβουλγαρικών πολέμων, αλλά το μεγάλο και ιερό και δημιουργικό αίσθημα της αγανάχτησης που κατά τις ώριμες επαναστατικές ιστορικές περιόδους εμψυχώνει τους λαούς που συντρίβουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους, γκρεμίζουν την παλιά κοινωνία και οικοδομάνε μια καινούργια, ελεύθερη και δίκαιη.
Το σπέρμα της καινούργιας ανθρωπότητας έπεσε από πολύ καιρό τώρα και εβλάστησε μέσα στους καπνούς του πολέμου, εκεί πάνω στο βοριά! (σ.σ. εννοεί τη Σοβιετική Ρωσία)
Η επαναστατική περίοδος ζυγώνει στο τέλος της. Τρέμετε μπροστά της, εσείς που δεν θέλετε να το αναγνωρίσετε, κρατώντας στους ώμους σας το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της σημερινής κοινωνίας. Πολύ γρήγορα έρχεται ο τελειωτικός σεισμός που θα σας πλακώση κάτω από τα ερείπιά του.
Γι' αυτό, μεγάλοι κυβερνήτες, είμαστε πραγματικά ηρωικοί στρατιώτες της ανθρωπότητας κι όχι της πατρίδας σας. Και γι' αυτό η πρώτη του 1921 δεν ακούει εδώ πάνω στο μέτωπο ούτε τα μοιρολόγια των αδικοσκοτωμένων, ούτε τους στεναγμούς των βασανισμένων, αλλά μια κραυγή, μεγάλη, στεντόρια, που βγαίνει κι απ' των πολεμιστάδων τα παλληκαρίσια στήθεια κι απ' των κοιτώμενων τα χτικιασμένα πνεμόνια κι απ' των αποθαμένων τα χωσμένα κόκκαλα:
Ζήτω η επανάσταση!».
(«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος Α', σελ. 176-178).
Σημείωση: Το ΣΕΚΕ (Κ), ακόμη και την ύστατη στιγμή, όταν η καταστροφή στη Μικρά Ασία απεικονιζόταν με την τραγική ήττα, έκανε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου οι συνέπειες να μη γίνουν τόσο οδυνηρές για τον ελληνικό λαό και κυρίως να σωθούν από την καταστροφή τόσο οι Ελληνες στρατιώτες, όσο και οι μετέπειτα Ελληνες πρόσφυγες, αλλά και άλλες εθνότητες που αποτελούσαν μειονότητες στην Τουρκία.
Η επίθεση του στρατού του Κεμάλ άρχισε στις 13 Αυγούστου 1922 στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ - Σμύρνη. Η ήττα είναι συντριπτική και ο ελληνικός στρατός αρχίζει την άτακτη υποχώρησή του.
Στις 8 του Σεπτέμβρη, οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη και στις 18 του ίδιου μήνα ολοκληρώνεται η εκκένωση της Μ. Ασίας από τα ελληνικά στρατεύματα.
Αυτή, λοιπόν, την περίοδο το ΣΕΚΕ (Κ) και η ΓΣΕΕ κάνουν διάβημα «Προς τα Κομμουνιστικά Κόμματα και τας Εργατικάς Συνομοσπονδίας της Ευρώπης και προς την Ρωσίαν», για να συμβάλουν στο ζήτημα της προστασίας των ελληνικών πληθυσμών και των αιχμαλώτων. Ολόκληρα τα κείμενα που απεστάλησαν δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» στις 28 Αυγούστου 1922 και έχουν ως εξής:
«Η Διοίκησις του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος πολλάκις είχεν ενδείξεις περί του δυνατού μιας Ελληνοτουρκικής Συνεννοήσεως, η οποία θα απεσόβει πολλάς από τας σημερινάς συμφοράς και πάντως θα εξησφάλιζε σοβαροτάτας εγγυήσεις υπέρ των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Επί τη βάσει των ενδείξεων τούτων επεζήτησε πολλάκις να πείση την κυβέρνησιν περί της ανάγκης της τοιαύτης συνεννοήσεως και του τοιούτου προσανατολισμού της πολιτικής της, αλλ' η κυβέρνησις Γούναρη όχι μόνον δεν ηθέλησε να δόση προσοχήν εις τας υποδείξεις ταύτας, αλλά και επανειλημμένας απ' ευθείας προτάσεις των Σοβιέτ συστηματικώς απέκρουσε, διά να φανή ευχάριστος προς τους Γάλλους ιμπεριαλιστάς.
Ηδη η Διοίκησις του Κόμματος, κατόπιν της δημιουργηθείσης εξ υπαιτιότητος της κυβερνήσεως καταστάσεως, εθεώρησε καθήκον της να απευθυνθή απ' ευθείας τόσον προς τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, όσον και προς την Σοβιετικήν Ρωσίαν διά της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, όπως ζητήση την επέμβασίν των υπέρ των θυμάτων της παράφρονος πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων.
Ούτω χτες συνέταξε τα κάτωθι τηλεγραφήματα αξιώσασα από τον υπουργόν των Εξωτερικών να επιτραπή η ελευθέρα αποστολή των:
Βασίλειον Κολάρωφ, δικηγόρον, γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας και της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας.
Συντικάλεμ Ντομ Σόφιαν.
Εν ονόματι των εργατών και χωρικών της Ελλάδος επιστρατευμένων και μη, σας παρακαλούμεν να μεταβιβάσητε τηλεγραφικώς προς το Γραφείον της εν Μόσχα Κομμουνιστικής Διεθνούς την αίτησίν μας, ην παρακαλούμεν να υποστηρίξητε με όλον το κύρος της Βαλκανικής Κομμουνιστικής μας Ομοσπονδίας ης είσθε γραμματεύς, όπως επέμβη αυτή παρά τη Ρωσική Σοβιετική Κυβερνήσει, ίνα αύτη, ισχυρός παράγων εν Ανατολή και μόνη εγγύησις των καταπιεζομένων λαών, λάβη υπό την προστασίαν της τους πάσχοντας εργατικούς και αγροτικούς ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, θύματα της εγκληματικής πολιτικής των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και εκτεθειμένους σήμερον εις τον κίνδυνον της εκδικήσεως του νικητού, ως επίσης ενδιαφερθή και περί της τύχης των αιχμαλώτων μας εργατών και χωρικών των εις χείρας του Κεμαλικού στρατού. Αναμένομεν την απάντησιν της Διεθνούς.
Γραμματεύς Κομμουνιστικού Κόμματος
Ι. Κορδάτος».
«Κεντρικήν Επιτροπήν Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Εφημερίδα "Ουμανιτέ"
Παρισίους
Το Σοσιαλεργατικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα της Ελλάδος εν ονόματι του προλεταριάτου πόλεων και χωρίων, επιστρατευμένου και μη, σας παρακαλεί ίνα επέμβητε παρά τη υμετέρα κυβερνήσει, όπως ασκήση αυτή την επιρροήν της διά να τεθή το ταχύτερον τέρμα εις τον εν Μικρά Ασία πόλεμον και διασωθούν από τους κινδύνους εις τους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι ελληνικοί αγροτικοί και εργατικοί πληθυσμοί και αι άλλαι μειονότητες, θύματα της εγκληματικής πολιτικής των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων, τυφλών οργάνων των ιμπεριαλιστών και κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης. Το Ελληνικόν Σοσιαλεργατικόν Κόμμα καταπολεμήσαν πάντοτε δριμύτατα την ιμπεριαλιστικήν πολιτικήν των ελληνικών αστικών κομμάτων, δικαιούται να ζητήση σήμερον την υποστήριξιν των αδελφών σοσιαλιστικών κομμάτων και την προστασίαν των θυμάτων της πολιτικής ταύτης.
Ι. Κορδάτος».
Στη συνέχεια, το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» δημοσιεύει την παρακάτω πληροφορία: «Ομοιον τηλεγράφημα απεστάλη και προς τα Εργατικά και Κομμουνιστικά Κόμματα της Ιταλίας και της Αγγλίας. Επίσης η Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών απέστειλε προς τας Γενικάς Συνομοσπονδίας Ιταλίας, Γαλλίας και Αγγλίας τηλεγραφήματα υπό το αυτό πνεύμα».
Στον πόλεμο στη Μικρά Ασία, υπήρξαν σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες της Σοβιετικής Ρωσίας, τις οποίες αν αποδέχονταν η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, πιθανόν τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά και, πάντως, οι συνέπειες για τον ελληνικό λαό δε θα ήταν αυτές που φορτώθηκε από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αλλά η Ιστορία δε γράφεται με τα «αν» και τα «πιθανόν».
Διαβάστε επίσης:
Ανακοίνωση του ΣΕΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1920
Για την στάση της νεαρής Σοβιετικής Ρωσίας το 1922
