Πριν από κάποια χρόνια υπήρχαν κάποιες χώρες που ήταν το καμάρι του καπιταλισμού.
Η παρακάτω μαρτυρία ανήκει σε έναν συμπατριώτη μας που ζει στη Σουηδία.
ΠΗΓΗ
Ήταν οι "χώρες πρότυπα" που "έβαζαν τον άνθρωπο πάνω από όλα", όπως μας έλεγαν, και που είχαν να επιδείξουν πραγματικά εντυπωσιακές και αξιόλογες κοινωνικές πολιτικές.
Αυτό που ξεχνούσαν να μας πουν ήταν ότι και εκεί οι λαοί τους είχαν κάνει μεγάλους αγώνες για να κατακτήσουν αυτές τις πολιτικές, σε καιρούς που οι οικονομίες αυτών των κρατών ήταν σε εντυπωσιακά ανοδική πορεία και γι αυτό δεν είχαν σοβαρούς λόγους να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με τους εργαζόμενους τους.
Η Σουηδία ήταν μια από αυτές τις χώρες.
Ύστερα πέρασε ο καιρός, οι εργαζόμενοι επαναπαύτηκαν, έπεσαν στην αυταπάτη του "καλού καπιταλισμού", των "άξιων κυβερνήσεων", της "κοινωνικής ειρήνης" κι έτσι σιγά σιγά άρχισε η αντίστροφη πορεία. Φτάσαμε και σε αυτές τις χώρες στην εποχή των "αναγκαίων μεταρρυθμίσεων", του "εκσυγχρονισμού του Δημόσιου τομέα" και τελικά των περικοπών με την ευλογία των Διεθνών οργανισμών που πρότειναν σε όλες τις χώρες νέους τρόπους για να βγούν "από τη μιζέρια του παλιού και του παρωχημένου" και να ενδώσουν "στις προκλήσεις της νέας εποχής"!
Πριν λίγες εβδομάδες η τραγική συγκυρία της υγειονομικής κρίσης, ένα πραγματικό ποτάμι θανάτου που κυλάει κάτω από το γεφύρι της Ζωής, άρχισε να γκρεμίζει όλον αυτόν το μύθο των πανίσχυρων κρατών, των Γιγάντων με τα πήλινα πόδια, που το μόνο πραγματικά πανισχυρό τους σημείο, ήταν οι λογαριασμοί των μεγαλομετόχων των μονοπωλίων που είχαν ηγετικό ρόλο σε αυτές τις χώρες.
Οι άνθρωποι, οι λαοί, θα έβλεπαν μέσα σ'αυτές τις λίγες εβδομάδες με τον πιο τραγικό τρόπο, πόσο πραγματικά είχαν υποβαθμισθεί οι δικές τους ζωές για χάρη των πανίσχυρων οικονομιών τους.
Ήταν ένας από αυτούς ίσως που δεν θα πίστευαν ποτέ ότι η χώρα που ζούσαν θα τους πέταγε στην άκρη σαν σκουπίδια, προκειμένου να μην μπει σε ρίσκο η καπιταλιστική οικονομία.
Ο άνθρωπος αυτός, ο Alex A.Stolt μολύνθηκε από τον κορωνοϊό, και ενώ νόσησε βαριά αφέθηκε στη μοίρα του από το αδύναμο όπως αποδεικνύεται πλέον Σύστημα Υγείας, χωρίς καν να καταγραφεί!
Το βρήκαμε στη σελίδα του στο FB και το μεταφέρουμε.
«Να είμαι λοιπόν πάλι έξω. Όχι από το νοσοκομείο. Από το σπίτι μου. Δεν είμαι καν ένα καταγεγραμμένο επίσημα περιστατικό για το Σουηδικό κράτος. Είμαι ένας από τους ανώνυμους πάσχοντες που είτε επιβιώνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπίτι τους. Δύο εβδομάδες μάχη με τον κορωνοϊό. Υψηλός πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοί. 14 μέρες συνεχούς αγωνίας. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και απoκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε όποια αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν.
Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες άξιες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη»…
Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτος, το ιατρονοσηλευτικο προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδέσποτα σκυλιά στον δρόμο όπως κόντεψα εγώ όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτα στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια..
Δεν θέλω να κάνω τον γενναίο όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από αρκετές εμπύρετες ημέρες δεν φοβόμουν για την ζωή μου. Τακτοποίησα τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, μετέφερα τα χρήματα σε μέλη της οικογένειας μου ώστε αν δεν υπάρξει καλή έκβαση να μην έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Εδινα τον αγωνα μου και οτι προκυψει.. Μια φορα μονο εβαλα τα κλαμματα. Οταν η συντροφος μου μου ειπε για εναν 35 χρονο πατερα τριων παιδιων οπου πηγε το ασθενοφορο στο σπιτι το οποιο μαλιστα καλεσε η συζηγος του για δευτερη φορα και τους ειπαν οτι δεν θα τον παν στο νοσοκομειο γιατι δεν ειναι γέρος και ειναι δυνατος και θα τα καφερει. Την αλλη μερα πεθανε. Για αυτον τον ανθρωπο εκλαψα. Οχι για μενα. Για εμενα δακρυ δεν εχυσα. Η συντροφος μου ναι. Εγω οχι. Οργη ενιωθα και νιωθω ολο αυτον τον καιρο. Οχι φοβο. Οργη διοτι το ανεπτυγμενο κατα τα αλλα αυτο κρατος με την προσδοκια της ολοενα και μεγαλυτερης αναπτυξης εχει χασει αυτο που ονομαζεται ανθρωπισμος και υπερισχυει η βαρβαροτητα που συντροφευουν τα οικονομικα διαγραμματα.
Το Σουηδικο μοντελο λοιπον. Η συντροφος μου δουλευει σαν νοσοκομα σε νοσοκομειο. Δεν την ειχαν καν ενημερωσει οτι οι ασθενεις της ηταν υποπτοι για κορωνοιο. Οταν εγω κολλησα με αντιμετωπισαν σαν λεπρο. Οπως σας λεω. Σαν λεπρο. Το Σουηδικο μοντελο ειναι το εξης. Μας συμφερει μακροπροθεσμα οικονομικα να παρουμε μετρα? Οχι. Θα μας κοστισει πολυ περισσοτερο αν προσπαθησουμε να περιορισουμε την εξαπλωση. Ολα τα παιδια σχολειο λοιπον. Τωρα το αν κολλησουν μετα τους γονεις και τους παπουδες ααααα εκει ειναι θεμα ατομικης ευθυνης. Και βεβαια θα πανε σχολειο. Πως αλλιως ο μπαμπας και η μαμα θα πανε στην δουλεια τους. Η αξια της ανθρωπινης ζωης δεν ειναι δυνατον να κοστολογηθει. Το ποσο που δινουν για συνταξεις και την υποστηριξη των ασθενων εχει γνωστο κοστος. Οπως και το αβασταχτο κοστος του να παρουν μετρα. (Αβασταχτο. Που ομως η Ελλαδα των μνημονιων το δεχτηκε για να σωσει τους πολιτες της). Αν βαλεις λοιπον τα εξοδα που θα προκυψουν απο περιοριστικα μετρα δεν τους βγαινει με τιποτα. Ασε τους να πεθανουν λοιπον. Λεει ο πινακας λοιπον οτι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9.000 περιστατικά και πεθάναν 800. Αμ δε, εμένα δεν με έχουν μέσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test? Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Άσε που χαλάει και την στατιστική εικόνα τους προς τα εξω. Το ίδιο είναι 9.000 και το ίδιο είναι 60.000?. Όχι δα μην τρελαθούμε. Το ίδιο 800 θάνατοι αντί 5.000? Φυσικά όχι. Ας μην χαλάσουμε λοιπόν το image του κράτους, Κάνουν καλά την δουλειά τους οι εδώ αρχές.
Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματα των πλούσιων Ευρωπαίων αλλά έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτει 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό."
Είναι πραγματικά παρήγορο για κάποιον που αγαπάει την πατρίδα του, να πιστεύει πως η χώρα του η Ελλάδα είναι διαφορετική και ότι "διδάσκει πολιτισμό" όπως λέει. Ποιος δεν θα ήθελε να είναι αλήθεια. Ποιος δεν θα ήθελε η ανθρωπιά και το φιλότιμο που πραγματικά έχουν οι απλοί άνθρωποι του λαού μας να ήταν στοιχεία αρκετά για να φωτίσουν και το δικό μας βαθύ σκοτάδι.
Αν πολιτισμός είναι το σύνολο των κατακτήσεων του ανθρώπου σε όλους τους τομείς, εμείς που ζούμε εδώ ξέρουμε καλά ότι αυτές οι κατακτήσεις δεν έχουν τις πόρτες τους ανοιχτές για όλους.
Η Υγεία είναι και εδώ, όπως και σε όλες τις χώρες του καπιταλιστικού πλανήτη, ενα ακόμη εμπόρευμα, ενα "δικαίωμα" που στοιχίζει πολύ ακριβά και που μόνο όσοι μπορούν να το αγοράσουν μπορούν να το έχουν σε κάποια επάρκεια.
Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε, όποια σύγκρουση και όποιος αγώνας κι αν χρειαστεί.
ΠΗΓΗ
